Genk pakt punt in blessuretijd
Racing Genk heeft wat het wilde. De Limburgers pakten tegen het Sporting van Frank Vercauteren een gouden punt en zetten een belangrijke stap richting Europese overwintering. Supersub Glynor Plet bezorgde zijn ploeg in blessuretijd alsnog een gelijkspel.
lissabon
De stadiondeejay blies de Europese avond gisteren in het Estádio José Alvalade op gang met 'Skyfall', de machtige titelsong van de gelijknamige nieuwe Bondfilm. Een opwarmertje voor de adrenalineklieren, moet hij hebben gedacht. Zoals het liedje dat ook in de openingsgeneriek van de film doet, na een knallende actieproloog.
Maar waar Skyfall meteen voor rillingen zorgde, deed Sporting-Genk dat geenszins. Het beste hielden de scenarioschrijvers voor de tweede helft. De eerste was er één om snel te vergeten: weinig kansen, zelden goed voetbal, enkele potige overtredingen en een thuispubliek dat zich bij momenten tegen zijn zwalpende ploeg keerde. Zucht.
En toch kon dat gebrek aan spektakel die van Genk - de Limburgers waren gekomen voor een punt - weinig deren. In de eerste plaats zijn trainer Mario Been, man die nu ook hardop droomt van Europese overwintering. Moet gezegd: zijn plannetje, een 4-5-1 met Hyland en Anele als brekers in de rug van Gorius en Vossen als eenzame spits, klopte toch op verdedigend vlak. Want Genk gaf voor rust nauwelijks iets weg. Sporting, duidelijk een ploeg zonder vertrouwen, zocht maar vond niet.
Voor zijn bank krabde Frank Vercauteren zich in de haren - hij heeft nog héél véél werk, hoor. Vooral Monrose bezorgde hem kopzorgen. De linkerflank van Genk dook regelmatig slim in de rug van zijn bewaker, Cédric. Zo versierden de Limburgers ook de eerste kans - de wedstrijd was toen al meer dan twintig minuten ver. Hyland zonderde hem af in de zestien, Monrose wachtte tot Buffel in kwam lopen, maar die werkte te slap af. Zijn schotje was voor Rui Patricio een simpele opraper. Dat was dé kans.
Krasselend Sporting
Een krasselend Sporting kende op het halfuur een opflakkering, die zo'n tien minuten duurde. Genk kwam er niet meer uit. Vossen boog zich krom, maar kreeg meer trappen en ellebogen dan dat hij een bal zag - schoppers toch, die Portugezen. En toch konden Van Wolfswinkel en co. Van Hout nooit verontrusten. De Nederlandse spits van Sporting kraakte een volley. Viola schepte een balletje over en Cédric liep zich vast op Tshimanga en Coulibaly. Aan de rust zat alles nog perfect voor Genk: dat ene puntje was binnen.
Een kwartiertje verpozen bracht dan toch suspens. Met dank aan de donderpreek van Vercauteren. Sporting plakte Genk, zoals ook veertien dagen geleden in de Cristal Arena, tegen de muur. Van Wolfswinkel kopte slecht, Van Hout moest een schuiver van Elias lossen ¿ de beste poging van Sporting tot dan toe. Schaars deed de pletwals van Sporting echter stokken. Na een domme tackle op Buffel incasseerde de Hollander zijn tweede gele kaart. Genk nog een halfuur tegen tien man: Beens elf roken hun kans. Monrose mikte van dichtbij op Rui Patricio, het doelpunt viel aan de overkant, bij de tegenaanval. Op een voorzet van Diego Capel, bedrijvigste speler bij Sporting, dook 'het spook' Van Wolfwinkel op in de rug van Koulibaly en kopte keihard voorbij Van Hout. Ai, ai, ai.
Been twijfelde niet: hij zette met Glynor Plet een extra spits erbij. Alles-op-allesvoetbal dat Sporting op zijn beurt deed kreunen. Een kansenregen volgde. Een halve omhaal van Vossen likte de paal. Anele trapte tot twee keer toe van dichtbij op Rui Patricio, niet voor niets de nummer één in de Portugese nationale ploeg. Ook Gorius en Plet kregen de bal niet voorbij Patricio. Genk leek niet te krijgen wat het verdiende: een punt.
Tot in de slotminuut Buffel een laatste keer een voorzet voor doel zwierde. Aan de tweede paal zette supersub Glynor Plet, de Nederlander die altijd scoort als hij invalt, er zijn hoofd tegen. De gelijkmaker. De bank veerde dolenthousiast op, zijn trainer voorop. Genk pakte gisteren in Lissabon een gouden punt. Europese overwintering wenkt.
Gorius (r.) tackelt de bal uit de