Liever in de stallen dan in de klas

"L is voor grote eieren, M is voor medium en S voor de 'sjes. Kleine eitjes." Maikel Ryckaert demonstreert de mechanische eiersorteerder. "Ik heb hier al heel veel over kippen geleerd. En over eieren natuurlijk."

Nu het nieuwe schooljaar begint, kan Maikel weer terecht bij het kippen-bedrijf van Hilde Verreeck en haar man Ward Hendrikx. Dat hoopt hij toch. Hij heeft de boerderij gemist, twee maanden lang. De geitjes, de ezel, de pony's. De tuin. De kippen, zelfs. "Eigenlijk ben ik bang van kippen. Maar het is al veel verbeterd."

Maikel volgt buitengewoon onderwijs. Hij zit op internaat en krijgt les in kleine groepjes van een vijftal leerlingen. Een aantal klasgenoten gaat, net zoals hij, een dag per week naar de zorgboerderij. Sinds hij tussen de kippen kan zitten, gaat hij met iets minder tegenzin naar school, zegt zijn moeder. "Naar school gaan vraagt heel veel van zijn aandacht. Dat houdt hij geen week vol."

Vertrouwde structuren

Ook zij is een beetje opgelucht dat het nieuwe schooljaar er is. "Tijdens de vakantie vallen alle vertrouwde structuren weg. Daar heeft hij het heel moeilijk mee. Zelfs het vullen van de afwasmachine wordt dan een gevecht."

De boerderij heeft haar eigen ritme, dat zich dag op dag herhaalt. Eerst wordt er koffie gedronken, dan gaat Maikel aan het werk in het zog van Hilde. Na het middageten, stipt om 12 uur, werkt hij verder. Daarna nog één drankje en dan met de bus naar huis.

"De dag gaat hier veel sneller voorbij dan op school", vindt Maikel. "En ik ben graag met mijn handen bezig."

"Je denkt al echt goed met ons mee", zegt Hilde Verreeck, frisse kippenhoudster in grasgroene jeans en een fleurige foulard. "Weet je nog, toen we de wei proper maakten? Je hebt toen bedacht dat het werk makkelijker ging met een andere riek, een met kortere tanden."

In Vlaanderen zijn er meer dan 600 'zorgboerderijen' die jongeren voor een korte of langere periode opvangen. Ze zijn schoolmoe, er zijn gedragsproblemen of het gaat thuis erg moeilijk. De afgelopen twee jaar stapten meer dan 1.500 tieners in zo'n 'time out-project'. De vraag overtreft vaak het aanbod.

"Het gaat om jongeren die schorsing op strafstudie stapelen en die zowel thuis als op school veel problemen hebben. Ze zitten vast in een negatieve spiraal", vertelt Hilde Weckhuyzen van Steunpunt Groene Zorg, een kenniscentrum voor zorgboerderijen.

Een sterke band

"In de klas gaan ze vaak agressief met elkaar om, sommige leerlingen kunnen zelfs in het gespecialiseerd onderwijs de stress en de druk niet aan. Kinderen met een kort lontje, zeg maar. Door hen uit dat negatieve kluwen te halen, hopen we die vicieuze cirkel te doorbreken. Het is ook fijn voor jongeren die al zo veel in contact komen met hulpverleners om eens met een wit blad te kunnen beginnen en in het gewone leven te stappen. De no nonsense-aanpak, één op één, levert goede resultaten op."

En je creëert een sterke band, zegt Hilde, de kippenhoudster. Zelf werkte ze meer dan tien jaar als opvoedster, tot kinderen en een groeiend landbouwbedrijf haar voor de kiel lieten kiezen. De zorgboerderij vindt ze 'keileuk'.

"Als landbouwer zit je toch een beetje op een eiland, je komt weinig in contact met andere mensen. Ik zie het als een nieuwe uitdaging. Er is een vergoeding, maar daar moet je het niet voor doen. Het vergt natuurlijk wel heel wat tijd en organisatie in."

Natuurlijk waren er bedenkingen. "Maikel is autistisch. Ik weet dat de kleinste verandering hem overstuur kan maken. En wat als hij een woedeaanval krijgt in de stal? Alle kippen op een hoop!" Ze lacht gul, problemen zijn er nooit geweest. "Ach, het is zo'n lief menneke."

Alle info op www.groenezorg.be