Arme klaren trekken in 2014 weg uit Malonne

De Belgische slotkloosters sterven massaal uit, en ook de zusters van de arme klaren in Malonne ontkomen niet aan het overmijdelijke. Gisteren berichtte La Dernière Heure dat de laatste negen nog levende nonnen in Malonne in 2014 verhuizen naar het Onze-Lieve-Vrouw der Naties in Sint-Pieters-Woluwe. Behalve twee zestigers, onder wie abdis Christine Daine, zijn de nonnen allemaal achter in de zeventig of in de tachtig. Eén non is vierennegentig. De nonnen zouden niet langer autonoom kunnen instaan voor het onderhoud en de verwarmingskosten van het immense eeuwenoude gebouw en de verzorging van de meest hulpbehoevende zusters.

In juni prees Rose-Marie Delaisse, de abdis van de clarissen in Woluwe, haar Naamse ordegenotes nog om hun moed. "Zij hebben echt gevoel hun evangelistische ideaal te bereiken", heette het toen. Dat neemt niet weg dat Michelle Martin niet welkom lijkt in Woluwe. Ze verhuist in elk geval niet mee. Zij blijft achter in Malonne, of moet op zoek naar een nieuw onderdak. Of ze moet terugkeren naar de gevangenis, vindt Georges-Henri Beauthier, de advocaat van Laetitia Delhez en Jean-Denis Lejeune. "Wij zijn eigenlijk niet verbaasd", zegt Beauthier. "Deze zomer al, toen er voor het eerst sprake was van Malonne, hoorden wij dat dit klooster niet lang meer zou bestaan, men sprak toen zelfs vrij nadrukkelijk over een sluiting in december 2013. Het vonnis van de strafuitvoeringsrechtbank zei dat mevrouw Martin binnen deze gemeenschap een 'gereglementeerd en geordend' bestaan zou leiden, dat ze zou doorgaan met het betalen van schadevergoedingen aan slachtoffers en dat ze er vier uur per dag als au pair zou werken. De slachtoffers hebben nog geen eurocent ontvangen, we zien integendeel dat mevrouw Martin in Knokke-Heist tachtig euro uitgeeft bij de kapper. Ze trekt er zich totaal niets van aan. Ze handelt zoals we haar in die hele zaak-Dutroux altijd hebben zien handelen."

Volgens Beauthier zit er voor Martin niks anders op dan een nieuw reclasseringsplan voor te leggen aan de SURB, dat in zijn vonnis trouwens aanstipte dat elke wijziging van adres of werkomgeving "onverwijld" moest worden gemeld.

Ritje in de BMW

Beauthier stapte onlangs namens de slachtoffers van Dutroux naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. De burgerlijke partijen werden deze zomer door de SURB in Bergen niet erkend als volwaardige procespartij. Ze mochten wel een advies uitbrengen over het reclasseringsplan van Martin, maar moesten dat doen zonder het te kunnen lezen. "Als blijkt dat de nonnen nu ook nog eens gaan verhuizen, is dat een element dat toegevoegd wordt aan een hele reeks andere", zegt Beauthier. "Een SURB heet een rechtbank te zijn, maar is het duidelijk niet."

Sinds haar aankomst in Malonne blijft Michelle Martin haast permanent binnen de muren van het klooster. De enige uitjes die ze zich tot dusver kon veroorloven waren autoritjes aan de zijde van Georges Lamotte, de 72-jarige dorpspastoor van Malonne. Hij rijdt rond met een BMWX3 en bezit een appartement aan het Van Bunnenplein in Knokke. Wellicht kan via hem een nieuwe structuur worden uitgedokterd. De advocaten van Michelle Martin weigerden gisteren elke commentaar.

'Verjonging'

De arme klaren vestigden zich in 1903 in Malonne. De orde kende na de eerste wereldoorlog een enorme instroom aan roepingen, maar nu staat het klooster voor meer dan 90 procent leeg. De verhuizing naar Woluwe komt er erg tegen de zin van de alleroudste nonnen, die het liefst tot hun dood in Malonne waren gebleven. Toen deze zomer binnen de gemeenschap moest worden gestemd over het al of niet herbergen van Michelle Martin kregen zij te horen dat een 'verjonging' via de ex van Marc Dutroux kon helpen om het voortbestaan in Malonne te garanderen. Ook al vormen de arme klaren een autonome orde, die in theorie immuun is voor het bisschoppelijke gezag, werd de verhuizing bevolen door het bisdom van Namen.