Een rasechte oplichter
Christophe Rocancourt is Frankrijk beruchtste oplichter. Ook cineaste Catherine Breillat zal hem niet snel vergeten. Sinds haar ervaringen met hem is ze een boek en een film rijker maar een aantal illusies en een pak geld armer.
In Frankrijk is Christophe Rocancourt een nationale bekendheid. Beroemd en berucht als l'escroc des stars of ook nog l'arnaqueur de Hollywood. Een rasechte oplichter. Hij werd in 1967 in Honfleur, in Normandië, geboren, maar heeft inmiddels al twaalf jaar achter de tralies doorgebracht, zowel in Franse als in Amerikaanse gevangenissen.
Een tijdlang was Hollywood, ook wel eens de Droomfabriek genoemd, zijn favoriete jachtterrein. Hij gebruikte er allerlei valse identiteiten. Gaf zich uit voor bokskampioen of voor filmproducent. Voor de verborgen zoon van Hollywoodtycoon Dino de Laurentiis. Of van Sophia Loren. Of voor een telg uit de Franse adel. Een andere keer deed hij zich voor als Formule 1-piloot of als de neef van Oscar de la Renta. Hij kon een tijdje zijn intrek nemen in de villa van Mickey Rourke. Liet Jean-Claude Van Damme geloven dat hij zijn volgende film zou produceren, etcetera. Hij liep af en toe tegen de lamp, verdween een tijdje achter de tralies en begon dan gewoon opnieuw.
Hersenberoerte
Na een lange gevangenisstraf in de States keerde hij in 2005 terug naar Frankrijk. Hij had op dat moment al een autobiografie gepubliceerd: Moi, Christophe Rocancourt, orphelin, playboy, taulard. In 2006 volgde een tweede boek: Mes vies. Hij werd in allerlei talkshows op de Franse televisie gefêteerd, waar hij zich liet opmerken met boutades als 'Ik heb mijn schuld betaald. Ik heb zelfs drinkgeld achtergelaten' of ook nog: 'Ik was de spiegel van hun ijdelheid'. Maar van de verdwenen miljoenen geen spoor.
Het was tijdens zo'n praatshow dat hij werd opgemerkt door de Franse cineaste Catherine Breillat, bekend van seksueel nogal expliciete films, zoals Romance, A ma soeur! en Sex is Comedy, waar vaak een schandaalsfeertje rond hing. Breillat besloot dat zij van Christophe Rocancourt de hoofdacteur zou maken van haar volgende filmproject, Bad Love, met ook nog Naomi Campbell in de cast! Rocancourt was geïnteresseerd. En misschien konden ze daarna een film maken over zijn eigen leven?
Op het moment dat Catherine Breillat de flamboyante oplichter op televisie zag, lag zij in bed naar het scherm te staren. Half verlamd, want in 2005 was zij het slachtoffer geworden van een hersenberoerte. Het genezingsproces verliep traag, maar gunstig. En er was haar koppige wilskracht om opnieuw aan het werk te gaan, opnieuw films te maken.
Het klikte tussen de bedlegerige cineaste en de oplichter, die inmiddels een relatie had met ex-Miss France Sonia Rolland, met wie hij ook een dochtertje heeft. Breillat was hulpbehoevend en Rocancourt was, samen met zijn jonge vrouw, erg behulpzaam. Het vertrouwen groeide. In 2008 verschenen Rocancourt, Naomi Campbell en Breillat (mét kruk) samen op de rode loper van het Festival van Cannes.
700.000 euro
Tussendoor schrijft de cineaste een cheque uit. En dan nog een. En nóg een. Uiteindelijk veranderen al haar spaarcenten - ruim 700.000 euro - van eigenaar. Maar de film Bad Love wordt nooit gemaakt en Breillat beseft dat ze haar geld niet terug zal zien. Eind 2009 publiceert ze haar boek Abus de faiblesse, waarin zij haar hallucinante ervaringen van zich afschrijft. Omwille van dat 'misbruik van zwakheid' legt ze ook klacht neer tegen Rocancourt, die begin dit jaar veroordeeld werd tot een celstraf en een forse geldboete, maar inmiddels tegen die uitspraak in beroep is gegaan. In oktober begint Catherine Breillat, inmiddels voldoende hersteld van haar verlamming, met het draaien van haar nieuwe film Abus de faiblesse, met Isabelle Huppert in de hoofdrol als haar alter ego. Van zijn kant heeft Rocancourt via zijn advocaat reeds laten informeren hoe het zit met de auteursrechten op het verhaal.
Net als het boek moet de film voor Catherine Breillat een vorm van exorcisme betekenen. Maar zelf ziet zij dat ruimer. "Het is een magnifiek verhaal en omdat ik het zelf het beste ken, is er niemand anders dan ik die het beter kan verfilmen." En ja, ze ziet ook wel de gelijkenis met de bekende parabel van de kikker en de schorpioen. Die vraagt de kikker om op zijn rug een rivier te kunnen oversteken en bezweert hem dat hij niet gestoken zal worden, want dan komen ze immers allebei om het leven. Middenin de rivier volgt dan toch de dodelijke steek van de schorpioen. 'Waarom toch?', vraagt de stervende kikker aan de verdrinkende schorpioen. 'Omdat het in mijn aard ligt', klinkt het antwoord.