'160 doden, wat valt er te vieren?'

De bewapende militiemannen van Hamas staan weer op hun plek. Een paar dagen geleden waren ze nog uit het straatbeeld verdwenen, bevreesd als ze waren voor de precisiebommen van de Israëlische luchtmacht. Vandaag staat een agent in de chaotische Palestinastraat zelfs het verkeer weer te regelen. "Welkom in Gaza", zegt hij tegen de buitenlandse voetganger, terwijl hij een stokoude Mercedes tot stoppen dwingt.

Vier dagen geleden was Gaza-stad een spookstad, met nauwelijks volk buiten de deur. Bewoners, bevreesd voor de onafgebroken rij zware bommen van de Israëli's, die overal leken neer te vallen, bleven binnen, Donderdagmorgen, de dag na de avond dat er een verrassend bestand tussen Hamas en Israël is gesloten, is alles weer als voorheen.

Het verkeer, dat voornamelijk bestaat uit afgedankte auto's uit Europa, schiet kriskras alle kanten op. De kapper knipt en scheert dat het een lieve lust is, ezelskarren met bloemkolen sjokken voorbij.

Er zijn weer vrouwen en kinderen in het straatbeeld, en dat was ook iets dat je niet zag tijdens het acht dagen durende bombardement. De scholen zijn nog dicht, dus lopen er overal jochies op straat, op zoek naar spannende plekken waar bommen kraters sloegen.

Zoals in het voetbalstadion, waar een paar uur voor het bestand inging, vijf bommen neerkwamen. Achter een van de doelen is een krater geslagen van vijf meter diep. Jongemannen, een aantal is gekleed in de ook hier geliefde shirts van Bayern München en Barcelona, clubs die hier niet snel zullen spelen, maken foto's met hun gsm's.

Een toekijkende Palestijnse advocaat, Nasser Nizrawi, zegt dat het hoofdveld waarschijnlijk door de Israëli's bestookt is omdat ze vermoedden dat militanten raketten van het terrein afvuurden. Doden of gewonden waren er hier niet. Wel is - 'en vindt u dat niet heel cynisch?' - het kantoor van het Palestijns Paralympisch Comité geraakt.

Nizrawi is de afgelopen dagen niet buiten geweest. "Ik zat met mijn familie thuis constant naar het nieuws te kijken. 's Nachts sliepen we slecht. Steeds waren er knallen. En continu het gebrom van de drones boven ons hoofd. Mijn kinderen werden hysterisch."

Ibrahim, die naast hem staat, zegt dat alle kinderen van Gaza getraumatiseerd zijn. "Ze reageren heel verschillend. Mijn vrouw begon na een bombardement hard te trillen en huilen. Mijn kleine meisjes begonnen haar schaterend uit te lachen. Maar daar ga ik ze natuurlijk niet voor straffen."

De avond voordien gingen vele Palestijnen naar buiten om het uitroepen van het bestand te vieren. Toeterend reden ze door de straten, zwaaiend met groene vlaggen van Hamas, de militante beweging die in hun ogen als winnaar uit de strijd kwam. De 18-jarige Achmed die ook vandaag nog met een Palestijnse vlag zwaait: "Het zijn helden. Ze vuurden raketten af op Tel Aviv."

Advocaat Nizrawi, die de Egyptische president Morsi prijst voor zijn rol als bemiddelaar, zegt dat hij daar juist erg van geschrokken is. "Het feit dat ze Tel Aviv kunnen raken, bewijst dat ze experts in huis hebben. Ik denk dat die uit Iran of van Hezbollah komen. En dat vind ik geen prettige gedachte. Ik denk dat het huidige bestand niet lang zal standhouden."

Hijzelf is een avond eerder de straat niet opgegaan. "Wat valt er te vieren? Er zijn de afgelopen dagen 160 Palestijnen gedood. Bovendien is van een echte overwinning geen sprake. Hebben we een beslissende slag geleverd met Israëlische soldaten? We hebben ze niet eens gezien. Ze zaten verstopt in de lucht of achter hun computerschermen in Israël. Mijnheer, de Joden zijn het slimste volk ter wereld, dat is al eeuwen het geval."

Onder een tentzeil op de weg die langs het strand loopt nemen familieleden condoleancewensen in ontvangst voor een zoon, een 'gesneuvelde martelaar'. Achter het rouwende rijtje mannen rennen plotseling twee jongens met kalasjnikovs de straat op. Ze schieten juichend in de lucht.

Een oude Palestijn schudt het hoofd: Een avond eerder, zegt hij, vielen er doden bij zulk vreugdevuur: "Een kogel die omhoog gaat, komt ook weer naar beneden, net als de bommen van Israël. Dat noemen wij hier de Wet van Newton."