Een golfende zeventiger
Ik hoorde Miet Smet zondagochtend in een gesprek met Annemie Peeters en Leona Detiège op de radio flink van jetje geven. Over Baron Buysse. Had ze gekund, ze was hem met een golfclub te lijf gegaan. Ik zag het zo voor mij, met een flinke zwaai, recht in zijn edele delen, geflankeerd door de kwade wulpse meisjes van Femen.
De patriarch had Miets bloed een beetje aan het koken gebracht. Het mijne ook. Dat van veel vrouwen, veronderstel ik. Hij had zich in Knack nogal laatdunkend uitgelaten over de opgelegde quota voor vrouwen. Dat vrouwen "superieur" waren, verzekerde hij eerst, teneinde te zalven alvorens te slaan. Het aplomb van zijn uitspraak ging meteen daarna aan het wankelen. Dat dwingende quota de "kwaliteit" zouden verlagen, verklaarde hij. Omdat er vrouwen zouden binnengehaald worden met een "minder briljante carrière". Want niet alle vrouwen zijn even "carrièrebewust" en zijn bereid "de nodige offers" te brengen, zo sprak hij voorts.
Het leek wel alsof de Baron die superieure wezens toch maar sukkelachtig vond op de werkvloer, of in de directiekamer. Was het omdat ze soms geen keuze wilden maakten, tussen hard werken of kinderen baren? Was het omdat ze soms boudweg hun dossiers op tafel gooiden, teneinde naar de spoedafdeling te snellen omdat hun nageslacht van de schommel was gestuiterd? Was het misschien omdat hij zijn gedachten zelf niet zo goed kon ordenen, als er vreemde feromonen door de kamer waarden? Of was het omdat hij vrouwen eigenlijk liever heeft als ze wat sukkelachtig zijn en zich niet te veel roeren, behalve in de keuken?
Dat een golfende zeventiger het bedrijfsleiderschap voor mannen wil reserveren, is op zich niet ongewoon. Miet concludeerde het ook, dat Baron Buysse nog steeds in een tijd leefde waarin vrouwen nog helemaal niet geëmancipeerd waren. En Leona deed er nog een schep bovenop: dat het ook dat soort mannen was dat de bankencrisis had veroorzaakt. Tot daar de "kwaliteit" van het bestuur, wilde ze waarschijnlijk zeggen. Ik smeerde fronsend nog een boterham. Buysse lijkt mij namelijk geen antiquiteit in zijn denken. Directiekamers zitten nog steeds vol met mannen die vrouwen liever als sukkelachtige wezens zien. Omdat vrouwen vaak het aplomb van mannen aan het wankelen brengen, op wat voor manier dan ook. Een vrouw die bovendien bedenkingen heeft bij het aangeboden loon dat een pak lager ligt dan dat van een mannelijke collega, wordt vaak bestempeld als een moeilijk mens. Een diva, godbetert. Mannen onderhandelen over hun loon en krijgen een high five, vrouwen doen moeilijk of kunnen niet op de wijze des mannen onderhandelen en krijgen de deur op hun neus. Dat vrouwen dan maar andere keuzes maken die meer met hun geestelijk contentement te maken hebben, is begrijpelijk. Tot daar het "carrièrebewustzijn" en de "nodige offers".
Baron Buysse verwacht dat het binnen veertig jaar wel allemaal in orde komt, maar zo lang hoeven we misschien niet te wachten. Het zou niet goed gaan met onze jongens in het onderwijs, zo las ik gisteren. Toch niet in Nederland, tenminste. De Universiteit van Amsterdam onderzoekt er hoe het komt dat de studieresultaten van jongens zo schrikbarend achteruitgaan en wat men daaraan kan doen. Als het hier dezelfde kant opgaat, dan zullen de nieuwe quota voor vrouwen snel worden afgeschaft. In het slechtste scenario zullen er niet genoeg capabele mannen zijn. Stel u voor, raden van bestuur met alleen maar vrouwen, hier en daar slechts een dappere man.
Zulks, lieve heren, lijkt mij nu ook geen goede zaak.