Koen Naert strandt in Rotterdam op zucht van Belgische record, maar heeft ticket voor Tokio 2020 beet

Acht maanden na zijn Europese titel in Berlijn eindigde de West-Vlaming als zevende in Rotterdam. Van bij de start ging het enorm snel. Naert liep in de aanvangsfase ‘slechts’ rond de 25ste positie, maar passeerde na tien kilometer wel in 30:16. In de volgende vijf kilometer kwam er een eerste verval, mede door een valpartij van een Keniaanse concurrent net voor zijn voeten. Na de kleine dip ging het tempo weer de hoogte in, en halverwege passeerde de Europese kampioen in 1u04:04 in veertiende stelling. Dat is nog sneller dan de geplande passage in 1u04:15, die Naert op voorhand als “een risico nemen” had omschreven.

Ook de moeilijke kilometers tussen 20 en 30 - de finish is dan nog lang niet in zicht - overbrugde Naert uitstekend. Hij passeerde na 30 kilometer als twaalfde in 1u31:15, nog altijd ruim op schema voor een chrono onder de 2u09. Na 32 kilometer moest in Naerts groepje wel de laatste Keniaan afhaken, waardoor de West-Vlaming er helemaal alleen voorstond. Hij liet het niet aan zijn hart komen en passeerde na 35 kilometer als achtste in 1u46:46.

En nog was Naerts pijp niet uit. In de laatste kilometers ging hij zelfs nog substantieel versnellen om uiteindelijk op die supertijd van 2u07:39 uit te komen. Met zijn chrono deed Naert in Rotterdam wat niemand voor mogelijk hield: in de buurt komen van het Belgisch record van Vincent Rousseau, dat sinds 1995 op 2u07:20 staat. Daarmee liep Naert ook de olympische limiet en verzekerde hij zich dus meteen van de Spelen in Tokio van volgend jaar.  

De winst was voor Marius Kipserem in 2u04:11, daarmee scherpte de Keniaan het parcoursrecord aan. De vorige toptijd (2u04:27) stond sinds 2009 op naam van zijn landgenoot Duncan Kibet. Abdi Nageeye verbeterde het Nederlands record en liep als vierde binnen in 2u06:17. Bij de vrouwen ging de zege naar de Ethiopische Ashete Bekere, die finishte in 2u22:55. De Keniaanse Stella Barsosio werd tweede op 41 seconden. De Amerikaanse Aliphine Tuliamuk werd derde in 2u26:50. 

“De les van de dag is dat durven loont”, vertelde Naert na afloop. “Vroeger had ik nooit gedurfd om aan een solo te beginnen, maar sinds het EK in Berlijn weet ik dat ik dat kan. Eliud Kipchoge viel bij zijn wereldrecord ten slotte al na 25 kilometer alleen.” De Europese kampioen strandde op 19 seconden van het Belgisch record van Vincent Rousseau uit 1995. “Misschien dat ik vanavond een beetje ontgoocheld ben dat ik net naast het record grijp, maar ik ben nu heel tevreden.”

Naert was een gelukkig man, maar hield tegelijkertijd een dubbel gevoel over aan de marathon in Rotterdam. “Toen ik de klok aan de finish op 2u07:20 zag springen dacht ik, ‘doeme, daar loopt Vincent Rousseau’. Eerder in de wedstrijd kreeg ik te horen dat we aan het terugvallen waren naar een schema voor 2u08:20. Nee, dat mag niet gebeuren, zei ik tegen mezelf. Blijkbaar heb ik daarna nog heel wat tijd kunnen goedmaken.”

Door onder de 2u11:30 te duiken heeft Naert nu al zijn olympisch ticket op zak. “Dat geeft gemoedsrust”, zei hij. “We gaan nu de planning tot Tokio uitstippelen. Het begint bij mij te kriebelen om in september in Berlijn het Belgisch record aan te vallen, want dat parcours blijft toch het snelste ter wereld. Hier in Rotterdam verbaasde ik mij nog over de vele tunneltjes.”