Tale of Tales

Matteo Garrone werd groot met Gomorrah, en blijft in Napels, al bevindt hij zich dit keer in een heel andere realiteit: hij brengt drie fabels uit de 17de eeuw, doet het in het Engels, met veel bekende sterren (zoals John C. Reilly en Salma Hayek), met veel humor en met een verbeelding die niet ophoudt daar waar het voor kinderen toegelaten is.

The Lobster

Mensen moeten in koppel leven in de nieuwste absurde komedie van Yorgos Lanthimos (Dogtooth), die als Griek natuurlijk wel kan meepraten over absurd beleid. Anders dreigen ze te worden omgetoverd in hun favoriete dier. Colin Farrell gaat zo een toekomst als krab tegemoet, maar Rachel Weisz kan redding bieden. Ook in het Engels blijft Lanthimos intrigerend en hilarisch.

Tangerine

Gedraaid met echte transgenders in het echte Hollywood, in een stijl en toon die verder weg ligt van Hollywood dan om het even welke Amerikaanse film. Gedraaid op drie iPhones 5S vertelt de film het verhaal van twee transgenders en hun liefdesverdriet. Gedurfd, rauw, teder, en vooral hilarisch.

Rams

De regisseur en twee hoofdacteurs hebben een naam die op -son eindigt. Dit is dan ook een IJslandse film, met mooie landschappen en weinig woorden. Want de twee broers uit het verhaal praten al veertig jaar lang niet met elkaar. Ze zijn even koppig als hun rammen. Maar door een ziekte van hun beesten zijn ze gedwongen de mens in zichzelf en elkaar terug te vinden.

Our Little Sister

Japanner Hirokazu Koreeda, maker van aparte familieverhalen als Nobody Knows en Like Father, Like Son, komt zelf naar Gent. Hij presenteert er een lief, teder en schilderachtig mooi verhaal over drie zussen die zich aan elkaar vastklampen. Ze wonen samen in een huis, en vangen er een klein zusje op van wier bestaan ze niet afwisten.

The Diary of a Teenage Girl

Wanneer je als jong meisje ontdekt hoe zalig seks kan zijn door het te doen met de partner van je moeder, dan kan het zijn dat zelfs de poppen in je dagboek aan het dansen gaan. Niet alleen de seventies swingen in deze geweldige film, die deels Belgisch is en tegelijk van het beste wat de Amerikaanse cinema recent voorbracht. Met Bel Powley, Alexander Skarsgård en Kristen Wiig.

Hitchcock/ Truffaut

François Truffaut interviewde Alfred Hitchcock ooit zeven dagen aan een stuk. Hij goot vervolgens zijn gesprek in een boek dat zo'n klassieker werd dat horden gerenommeerde regisseurs er inspiratie uithaalden. Naast archiefbeelden van Truffaut en Hitchcock tref je hier grootheden als Martin Scorsese, Wes Anderson, David Fincher en Kiyoshi Kurosawa aan het woord.

Very Semi-Serious

Voor veel cartoonisten is het hoogst bereikbare een tekening gepubliceerd krijgen in het befaamde tijdschrift The New Yorker. Maar makkelijk is het niet. Deze documentaire kijkt mee over de schouder van cartoonredacteur Bob Mankoff, die iedere week uit honderden inzendingen die tekeningen haalt die ons nieuwe inzichten of humor verschaffen.

The Emperor's New Clothes

Michael Winterbottom is zonder meer de meest hardwerkende regisseur ter wereld, én een van de boeiendste. In deze documentaire volgt de maker van onder meer 24 Hour Party People de komiek Russell Brand, die steeds minder de grap inziet van de wereld waarin hij leeft, en met ontsteltenis en humor de kloof tussen de haves en have-nots aanschouwt.

The End of the Tour

James Ponsoldt doet met Jesse Eisenberg en Jason Segel de vijf dagen over die een Rolling Stone-journalist spendeerde in het gezelschap van de geniale schrijver David Foster Wallace, toen die in 1996 een nationale promotietournee deed voor Infinite Jest, het boek waarmee hij doorbrak. Alles aan dit project ruikt naar kijkvoer dat je niet wilt missen.

Bobbejaan

Een cowboy in een land van roetsjbanen en gillende kinderen ligt op sterven en zijn zoon Tom Schoepen registreert zijn laatste dagen en gedachten. Benny Vandendriessche, maker van de wondermooie langspeelfilm Drift, doorspekt de beelden van die intieme familiemomenten met flarden uit Bobbejaans geheugen en tovert zo een eigenzinnige documentaire tevoorschijn.

Carol

Todd Haynes maakte in 2002 de mooiste film over de fifties met Far from Heaven. Hij keert nu naar datzelfde tijdsgewricht terug om met de verfilming van de roman van Patricia Highsmith de lesbische liefde tussen de personages van Cate Blanchett en Rooney Mara te belichten. Die laatste hield er in Cannes de prijs voor beste actrice aan over.

Slow West

De Britse regisseur John Maclean trok naar Nieuw-Zeeland om een western te verfilmen, die zich afspeelt in het Colorado van 1870. Daar gaat de 16-jarige Jay (Kodi Smit-McPhee) samen met de ruige moordenaar Silas (Michael Fassbender) op zoek naar het meisje van zijn dromen. Spanning, geweld en pure poëzie is wat Maclean voor ons in petto heeft.

Problemski Hotel

Gevierd documentairemaker Manu Riche vertelt het verhaal van asielzoekers die samen wachten op een toekomst die er geen is. Voor de buitenwereld lijken ze geen mensen. Riche vond zijn acteurs daar waar anderen niet zoeken. En gezien dit net als De helaasheid der dingen een verfilming van Dimitri Verhulst betreft, mag je ook humor verwachten waar anderen die niet vinden.

45 Years

Enkele dagen voor ze hun 45ste huwelijksverjaardag gaan vieren, valt er bij de personages van Tom Courtenay en Charlotte Rampling een brief in de bus die hun geluk aan het wankelen brengt. Regisseur Andrew Haigh heeft weinig nodig om dit ingetogen drama onder je vel te laten kruipen. En zijn hoofdacteurs werden terecht bekroond tijdens het filmfestival van Berlijn.

Nahid

Ida Panahandeh is de nieuwste sterke filmmaker uit Iran. Zij vertelt, net als onder meer Asghar Farhadi en Jafar Panahi voor haar, verhalen over mensen die we herkennen, ook al leven ze in een heel andere wereld. Net als in A Separation gaat het hier om de zeer ingrijpende gevolgen die een scheiding voor een vrouw in Iran heeft.

Babai

Vertelt het verhaal van een 10-jarige jongen die in het Kosovo van begin de jaren negentig zijn moeder verloren is en in zijn eentje zijn vader achterna gaat die in Duitsland een betere toekomst is gaan zoeken. Maar onderweg wordt de jongen met ontgoocheling, verraad en onrecht geconfronteerd. Regisseur Visar Morina belandde zelf als immigrant in Duitsland.

El Club

Geschreven in drie weken, gedraaid in tweeënhalve week met onbekende acteurs, die bovendien niets te weten kwamen over het personage dat ze speelden, deze nieuwe film van Pablo Larrain (No), die afrekent met de misselijkmakende manier waarop de katholieke kerk het kindermisbruik toedekt. Won het Filmfestival van Berlijn.

Black Mass

Hoe briljant hij vaak ook is in speelse, eigenzinnige en soms kinderlijke rollen, Johnny Depp was aan herbronning toe, en verdwijnt hier helemaal achter de kale boeventronie van James Bulger, de geniale baas van de Ierse maffia die in het Boston van de jaren 70 de politiek uit zijn hand liet eten en uitgroeide tot de gevaarlijkste man van de oostkust.

Son of Saul

Nu voor velen al de topkandidaat voor de Oscar voor beste buitenlandse film. Toch voor sommigen ook onbekijkbaar wegens zijn hardheid en grimmigheid. László Nemes volgt hier een lid van het Sonder-

commando, een compagnie van Joodse krijgsgevangenen die de lijken uit de gaskamers van Auschwitz-Birkenau naar de verbrandingsovens moet slepen. Maar dan vindt hij zijn dode zoontje.