Direct naar artikelinhoud

Lachaert wil Open Vld eigenheid teruggeven

Met de nodige branie gooit Egbert Lachaert zich in de strijd om het leiderschap van de Vlaamse liberalen. De 35-jarige advocaat uit Merelbeke mikt op de stem van de ontgoochelde blauwe basis.

Zonder een zweem van twijfel licht Lachaert in een feestzaaltje in De Pinte toe waarom hij een betere Open Vld-voorzitter zou zijn dan 'consensuskandidaat' Gwendolyn Rutten. "Het is niet aan de huidige partijleiding om de volgende voorzitter zomaar, zonder democratische verkiezingen, naar voren te schuiven én ook al meteen de nieuwe structuur van de partij uit te tekenen. We kunnen ook niet zeggen dat we al 'klaar zijn voor morgen'. (Lachaert doelt op de campagneslogan van Rutten) We moeten eerst de sterktes en zwaktes van onze partij detecteren en daar wat aan doen. Als dat niet gebeurt, gaat de publieke opinie niet geloven dat we echt nagedacht hebben over waarom we de helft van onze kiezers verloren. Als we verder doen zoals we nu bezig zijn, gaan we nooit onze geloofwaardigheid terugwinnen."

Een deel van die geloofwaardigheid is de partij verloren door haar regeringsjaren met de PS. "Met deze PS stappen wij na 2014 niet meer in een regering", poneert de vroegere voorzitter van het Liberaal Studentenverbond (LVSV). "De PS moet begrijpen dat de voorstellen die ze de jongste weken op tafel legde, niet meer aanvaardbaar zijn in Vlaanderen. Als Open Vld die voorstellen zou slikken, dan gaat ze in 2014 nog meer achteruit." Rijdt Lachaert zijn eigen partij niet in de vernieling omdat hij verkondigt dat ze in de foute regering zitten? "Nee. Dit is een noodregering, een verstandshuwelijk. We gaan de verkiezingen niet winnen als we de verschillen met de PS doodzwijgen."

Hij is er zelfs van overtuigd dat regeren zonder de PS een mogelijkheid vormt na de volgende stembusgang. "Als N-VA een zevende staatshervorming wil in 2014, dan kun je niet anders dan met de PS aan tafel zitten, want dan heb je een tweederde meerderheid nodig. Maar als je een regering wilt die echt werk maakt van een sociaaleconomisch beleid, dan kan je ook zonder de PS. Daar ligt ook het verschil tussen de liberalen en N-VA. Wij zien een staatshervorming als een middel om een beter socio-economisch beleid te voeren, zij maken er hun einddoel van."

Een terugkeer naar de basis moet Open Vld weer een identiteit geven. "Wij hebben al drie jaar geen inhoudelijk congres gehouden, we zijn ons eigen verhaal vergeten. Daardoor hollen we nu te vaak achter de feiten aan. We reageren alleen op anderen. Ons nieuw verhaal kan ook niet gebracht worden door de oude gezichten. We hebben nood aan nieuwe mensen, aan figuren die van buiten het systeem komen. Omdat ik zo iemand ben, kan ik zeggen wat werkt en wat niet."

"Gwendolyn kan dat niet. De contouren waarbinnen zij moet werken, zijn al vastgelegd. De nieuwe voorzitter moet van een blanco blad kunnen vertrekken, hij moet het clandenken ook uit de partij krijgen."

Lachaert ontving meerdere telefoontjes uit de partijtop met de vraag om zijn kandidatuur in te trekken. "Ze hebben me duidelijk gemaakt dat ze geen echte verkiezingen wilden, dat ze een consensuskandidaat verkozen."

De ontevreden, liberale basis, daar ligt zijn wingewest, hoopt hij. "Als ik win, zou het de derde keer zijn op korte tijd dat de partijtop haar zin niet krijgt." Bij de vorige voorzittersverkiezingen beet de partijtop immers in het zand omdat Alexander De Croo het haalde van ex-minister Marino Keulen, hetzelfde gebeurde bij de lijstvorming in Antwerpen. Annemie Turtelboom kreeg daar de dissidentie rond schepen Luc Bungeneers maar moeizaam onder controle. "Als de basis nu weer tegen de partijtop stemt, dan gaan ze zich toch wat bescheidener moeten opstellen." Volgens de Merelbekenaar biedt die partijtop ook te weinig kansen aan talentvolle jongeren.

Lachaert ziet zichzelf als een buitenstaander, maar zeker niet als een beginneling. "Ik sta al veel verder dan Alexander De Croo. Het voorzitterschap is voor hem heel vroeg gekomen. Hij had net zijn eerste verkiezing achter de rug toen hij voorzitter werd. Ze hebben het hem niet makkelijk gemaakt, maar ik kan me ook inbeelden dat hij door zijn gebrek aan ervaring de gevoeligheden binnen de partij niet onder de knie had. Ik draai al vijftien jaar mee in de beweging. Ik kom niet uit het niets."