“Ze zien eerder unieke fotokans dan levensbedreiging”: officieel 64 dodelijke valpartijen in 100 jaar Grand Canyon

Het was 1925. Het Grand Canyon National Park bestond nog maar zes jaar. Lewis Thompson, een veertigjarige uit Colorado, stelt zijn camera op aan de rand van de adembenemende kloof. Hij zet zich voor de lens voor zijn ultieme kiekje. Maar hij struikelt en stort meer dan 200 meter de diepte in. Thompson was de eerste officiële accidentele Grand Canyon-dode.

In totaal kwamen er sinds de openstelling van het park 100 jaar geleden 15 vrouwen en 49 mannen op gelijkaardige wijze om het leven. Het gaat om ongevallen, vermoedelijke zelfdodingen zijn niet meegeteld. Vaak respecteren ze de afscherming niet en kruipen ze erachter om dichter bij de rand te geraken. De drie meest recente dodelijke ongevallen gebeurden op 26 en 28 maart, en op 3 april, respectievelijk met een Japanse toerist, met een 50-jarige toerist uit Hongkong en met een 67-jarige Amerikaan uit Californië. Het onderzoek naar die drie fatale vallen loopt nog.

Michael P. Ghiglieri is de auteur van het boek ‘Over the Edge: Death in the Grand Canyon’, waarvan dit jaar een nieuwe editie uitkomt. Hij stelt dat niets de dramatische gebeurtenissen zal kunnen tegenhouden: geen signalisatie, geen omheiningen, geen verbale waarschuwingen. “Cognitief koppelen ze het gevaar van een geweldige kans voor een foto los van de legitieme bedreiging voor hun leven”, legt Ghiglieri uit. “Mensen maken telkens weer dezelfde fout.”

Signalisatie en omheiningen zijn er nu al uitvoerig voorzien over een afstand van zo’n 445 km aan de drukst bezochte plaatsen langs de indrukwekkende kloof. Er zijn geen plannen om die nog uit te breiden. Het park rekent op voorlichting om de bezoekers erop te wijzen dat ze voorzichtig moeten zijn.