‘Anderlecht blijft Anderlecht. Een korte verhuis zal daar niet veel aan veranderen’

ISIB-hogeschool keerde gisteren na drie maanden ballingschap door jeugdcriminaliteit terug naar Kuregem

Kuregem, gisterenmiddag, iets na twaalven. De stralende lentezon slaagt er niet in de welig tierende verloedering in de Anderlechtse Grondelstraat te verbloemen. Lege blikken bier, kapotgescheurde vuilniszakken, motorolie en glasscherven van ingeslagen autoruiten domineren het straatbeeld. In de bouwput naast het Institut Supérieur Industriel de Bruxelles (ISIB) dobberen in allesbehalve fris geurend regenwater een plastic voetbal, twee kinderwagens en ander zwerfvuil.

Mondjesmaat sijpelen de studenten van de Brusselse hogeschool binnen. Vandaag is immers eerste schooldag na de paasvakantie, begin van het derde en laatste trimester. Vooral voor de leerlingen van het eerste en tweede jaar is dit een speciale dag. “Vandaag is de eerste dag van onze retour”, zegt Fernand, een 21-jarige Congolees, terwijl hij de schoolpoort op het nummer 28 binnenslentert. “Naar verluidt is de situatie nu een stuk veiliger.”

Begin december werden de lessen van de jongste ISIB-studenten getransfereerd naar de Koningsstraat in het centrum van Brussel. Noodgedwongen, omwille van de jeugdige straatcriminelen die het op de leerlingen hadden gemunt. Voor en na schooltijd dreven boefjes hen, al dan niet manu militari, in het nauw en schrokken ze er niet voor terug hun slachtoffers een mes op de keel te zetten. Telkens met gsm, iPod of portefeuille als geviseerde buit.

“Maar nu is de situatie er opnieuw genormaliseerd”, zegt directeur François Debast. “Dankzij de aanwezigheid van de politie en omdat het ’s ochtends en ’s avonds licht is, is de buurt opnieuw veiliger. Verschillende leerlingen zijn nog bang, maar het is tijd om terug te keren. De examens in juni moeten hier plaatsvinden, want in de Koningsstraat is er geen plaats. Om extra stress in die periode te vermijden, verhuizen we nu al.”

Directeur Debast merkt dus dat de mentaliteit in Kuregem drastisch gewijzigd is sinds deze winter. “In december was het hier inderdaad le vrai bordel”, blikt Fernand terug. “Door de tijdelijke verhuis naar de campus in de Koningsstraat is de angel er allicht wat uitgehaald. Maar dit is natuurlijk nog maar de eerste dag. On verra bien. Hier is het alvast een stuk comfortabeler. De klassen zijn groter en ik woon in de buurt. Ik ben dus wel tevreden om terug te zijn.”

Kwart voor één, in de cafetaria in de kelderverdieping kaart het gros van de eerstejaarsstudenten na over de lessen van deze ochtend. Of ze tevreden zijn om terug in Kuregem te zijn, vragen we enkele onder hen. “Bof, ik was eigenlijk liever daar gebleven”, antwoordt Cédric Wiard, eerstejaarsstudent industriële automechanica. “Daar was het un quartier beaucoup plus agréable.” De knoop om terug naar Kuregem te verhuizen werd nochtans pas doorgehakt na een democratisch referendum onder alle leerlingen? “Inderdaad”, zegt Cédric. “Maar het was echt 50-50. Iedereen had zo wel zijn eigen drijfveren om pro of contra te stemmen. Hier zijn de sandwiches bijvoorbeeld een pak duurder dan in de Koningsstraat. Maar persoonlijk voel ik me hier onveiliger. Begin januari ben ik tijdens mijn wandeling naar het Zuidstation op een haar na overvallen. Een gast van vijftien, zestien jaar achtervolgde me en begon me te bedreigen. Gelukkig kwamen er net enkele medestudenten langs en is hij gevlucht. De week erna moest ik hem gaan identificeren op het politiecommissariaat.”

Sinds de problemen begin december escaleerden werden er slag om slinger arrestaties verricht, beaamt woorvoerder Fanny Wellens van politiezone Brussel Zuid. “Meer blauw op straat heeft zijn vruchten afgeworpen”, aldus Wellens. “In heel Kuregem is de criminaliteit drastisch gedaald. De voorbije weken was er in de buurt van de school niets speciaals meer te melden.” Extra controles zal de lokale politie dan ook niet uitvoeren nu de studenten opnieuw ‘thuis’ zijn. “Nee”, zegt Wellens. “Het dagelijks leven moet nu hervat kunnen worden. Ik beschik niet over een glazen bol, maar op dit moment is de criminaliteit volledig verdwenen.”

Niettemin heerst onder de studenten in de cafetaria nog flink wat argwaan. “Anderlecht blijft altijd Anderlecht”, zegt Zacharia (18). “Twee of drie maanden naar een andere locatie verhuizen zal daar niet veel aan veranderen, vrees ik.” Ook zich in groep verplaatsen, zoals directeur Debast aanraadt, zal weinig soelaas bieden, menen de leerlingen. “Vooral de Onderwijsstraat richting het Zuidstation is ’s ochtends en ’s avonds erg gevaarlijk”, pikt een medestudent in. “We proberen wel een andere route te nemen, maar het is niet altijd even voor de hand liggend om samen op school toe te komen of er te vertrekken. Ik kan toch moeilijk elke ochtend om 8 uur naar iedereen bellen om te horen wanneer ze zullen arriveren? Maar we zien nog wel, het is tenslotte nog maar de eerste dag.”