Geachte heer Scheire, Beste Lieven,

Wat kan televisie toch simpel zijn! Men neme een slim uitgewerkt idee, enkele geestige Wbekende koppen en een wat verfomfaaide maar rad van de tongriem gesneden ceremoniemeester. Goed schudden, even laten rusten en vervolgens juichen bij de geboorte van de zoveelste kijkcijferhit.

Toen ik je in Scheire en de schepping samen met je gasten als een overjaarse kwajongen 'Jezusgewijs' over een papje van water en maïzena zag wandelen drong het tot me door dat ik eigenlijk op Eén naar een reclamespot voor Woestijnvis zat te kijken. Vernuftige klantenbinding tijdens de peperdure zendtijd van de (ex-)baas. Je moet het maar doen. Is dit allerlaatste kunstje in loondienst het ultieme afscheidscadeau van het productiehuis aan de openbare omroep? Of eerder een vergiftigd geschenk dat de vaste zondagavondkijker warm moet maken voor een 'overstap' in het najaar? Nu de hofleverancier voor zichzelf begint, wordt het voor iedereen pompen of verzuipen.

Blijft de VRT na het verlies van kroonjuwelen als De laatste show, De pappenheimers en Man bijt hond het onwankelbare huis van vertrouwen? Slaagt vtm erin de schade te beperken? En vooral: hoe tovert Woestijnvis de wat groezelige VT4-bazaar om tot een gezellige en frisse delicatessenwinkel? Mislukken is, gezien de zware investering, immers geen optie en daarom moet het mediapretpark zo snel mogelijk met nieuwe attracties worden uitgebreid. Bij wijze van voorproefje op de 'grote tv-oorlog' amuseer ik me, samen met ruim 1,2 miljoen anderen, kostelijk met een portie aanstekelijke verbale kolder. Geserveerd door lieden die van gevatheid een tweede natuur hebben gemaakt en zich, enkel met de eindmontage als vangnet, eens goed mogen laten gaan. Deze vermakelijke cafépraat is bij ons nu al vaste prik op zondagavond en zal dat wellicht ook blijven als het programma van zender wisselt.

En dat is vooral aan jou te danken, Lieven. Uitgeroepen tot de nieuwe kroonprins in medialand. Niet evident voor een merkwaardig, wat sjofel kereltje dat overal zijn onvoorwaardelijke liefde voor de fysica belijdt, uit vrije wil een jaar in IJsland ging wonen en, ofschoon hoogbegaafd, toch zijn studies liet schieten voor een onzekere toekomst als stand-upcomedian. Een verwaaide nerd met humor en ballen, die erin slaagde zijn twee grote liefdes tot een bizar huwelijk te dwingen door wetenschap als sexy te verkopen. Ooit als ruwe diamant gevonden en in het geheimzinnige Woestijnvis-laboratorium door vaklui met engelengeduld tot vrolijk kraaiend goudhaantje geslepen. Langzaam gegroeid in de buik van een baldadig freewheelend komisch collectief dat er een erezaak van maakte de grenzen van het tv-landschap te verleggen. Als vingeroefening voor het grote werk af en toe 'gelost' voor een solonummertje. Zoals dat fijne rubriekje in De laatste show waarin je bij Frieda vol bezieling de principes van de kwantummechanica en de relativiteitstheorie mocht komen uitleggen.

Ik begrijp nog steeds geen snars van de brekingsverschijnselen bij 'door spleten geschoten' elementaire deeltjes en het zal me voor eeuwig een raadsel blijven waarom je de vergelijking van Schrödinger - "Er is op aarde niets dat dichter in de buurt van de perfectie komt" - verleidelijk noemde. Maar ik bleef wel geboeid luisteren naar de amusante uiteenzettingen van een jonge Einstein uit Wachtebeke.

Hoewel al jaren een enthousiaste fan heb ik je nooit willen schrijven, Lieven. Dat zou niet fair geweest zijn tegenover de andere leden van het toen nog ondeelbare anarchistische kwartet waarmee je lang voor je grote doorbraak al televisiegeschiedenis hebt geschreven. Ik zie ze allemaal even graag.

Nu je van Neveneffect tot kopman werd gepromoveerd kan het natuurlijk wél. Al zul je deze brief wellicht nooit lezen. Ik hoorde je als zelfverklaard 'specialist in alles' op de radio immers duidelijk je aversie tegen al die overbodige en inhoudsloze krantenmagazines ventileren. Sorry Lieven. Ik doe ook maar mijn werk. Dus schrijf ik je toch. En met plezier. Je bent incontournable geworden. Alomtegenwoordig op het scherm en bereidwillige gesprekspartner voor duidelijk minder overbodige en inhoudsloze 'boekskes'.

Met bewondering zag ik hoe je met glans de vuurproef op zondagavond doorstond. Je meldt je steeds nadrukkelijker als een van de speerpunten van een nieuwe generatie 'geestigaards met inhoud'. Perfect gecast als schalkse entertainer met de onbestemde charme van de nonchalante alwetende antiheld.

Jij kent mij niet. Ik jou wel. Tijdens de zomer van 2010 zag ik je samen met een tros BV's op de Gentse Kouter voor het goede doel over hete kolen lopen. Mijn onverdeelde aandacht had je niet want naast jou had Joke Devynck zich net van haar schoeisel ontdaan. Wel geïnteresseerd luisterde ik tijdens het reizende boekenprogramma Uitgelezen naar je lofzang op The Hitchhiker's Guide to the Galaxy. Een boek van Douglas Adams dat volgens jou door ieder weldenkend mens gelezen diende te worden. Dus heb ik het maar gekocht. De heer Adams ligt wel nog steeds ongeopend ergens in een kast te wachten. Ook daarvoor sorry, Lieven. Maar ooit lees ik het helemaal uit. Beloofd. Als dank voor de mooie tv-momenten die je me de voorbije jaren hebt bezorgd.

Je viel me voor het eerst op in Willy's en Marjetten, het redelijk waanzinnige, maar bij momenten geniale werkstuk van de grote Bart De Pauw. Ik heb elke aflevering gezien en raakte gecharmeerd door van de pot gerukte sketches als 'djoef op u muile' en hilarische typetjes als VJ - 'jawaddedadde', 'miauwkes' - Tony of 'prijskampoprichter' Marcel. Jij was Pol Thijs, de immer in blauwe overall gestoken technicus en bedenker van onnozele tv-formats.

Ik hield van de absurde humor waarmee de Neveneffecten met zichtbaar plezier wekelijks heilige huisjes probeerden te slopen en heb tranen gelachen met de 'criminele' sinterklaas, de 'expeditie' op zoek naar de bron van de E40 en de fantastische Jommekesparodie in 'Schatten in de diepte'. Vernieuwende en gedurfde televisie die een voorlopig eindpunt kende met het prijsbeest Basta. Nu al een klassieker die niet enkel paal en perk stelde aan de schaamteloze belspelpraktijken, maar ook dankzij kalfje Willy en de legendarische telefoonmarathon met Mathieu van Mobistar een plaats verdient in het collectieve geheugen.

Niet vrij van enig chauvinisme zag ik je in de Nederlandse versie van Mag ik u kussen überbabe Katja Schuurman en een bevallige maar mij onbekende presentatrice 'binnendoen'. The Revenge of the Nerd. Je bent, of je het wilt of niet, een echte vedette nu. Laat je niet in een strak BV-keurslijf proppen, maar blijf de rebelse en creatieve vrije vogel. Er vliegen er niet veel meer rond.

Hou vooral de Neveneffecten in ere. Echte vriendschap moet zelfs succes kunnen overleven. Nog veel kijkers en een gelukkig leven bij VT4 gewenst. Mocht je ooit eens tijd en zin hebben, mag je me na een paar pinten nog eens de geheimen van de kwantummechanica proberen uit te leggen. Misschien begrijp ik ze dan wél.