'Grote songs moet je groots laten klinken'

Het was Goede Vrijdag toen Editors me vorig jaar vroegen om hen uit de nood te helpen. Ze hadden net hun gitarist ontslagen, en waren op zoek naar een vervanger. Ik kende hen niet persoonlijk, maar was wel vertrouwd met hun platen. Ze zaten in de studio met Flood - de sterproducer, en een goeie vriend - die blijkbaar heel lovend over me gesproken had.

"Het gekke is: Editors hebben tien jaar geleden nog in het voorprogramma gestaan van Yourcodename is: Milo, mijn vorige band. Toen die groep uit elkaar viel heb ik me verder omgeschoold tot producer, dus ik ben het wel gewend om aan muziek te werken met mensen die eigenlijk een beetje vreemden voor me zijn.

"Ik wist wel dat Editors groot waren, maar hun populariteit in België had ik toch onderschat. Bovendien: ik had welgeteld acht weken om heel hun repertoire onder de knie te krijgen, en dan was het meteen, hup, voor tachtigduizend mensen het podium op om Werchter te headlinen. Spannend! We hebben eerst een paar try-outs gespeeld in Birmingham voor alleen hardcorefans. Die zijn goed verlopen, maar toch: toen we na de set in Werchter het podium afstapten viel er duizend kilo van mijn schouders.

"Veertien dagen later kwam het aanbod om een volwaardig groepslid te worden. Ik had mijn eigen projecten; ik ben een van de drijvende krachten achter het platenlabel Erased Tapes, regisseer videoclips en maak ook nog deel uit van de experimentele popgroep The British Expeditionary Force. Maar ik heb geen moment getwijfeld.

Referentiekader

"Toen mijn kinderen geboren werden, heb ik een tijdje niet getoerd. Ik vond het belangrijk om hen te zien opgroeien, dus nam ik mijn platen thuis op. Een zeer relaxte manier van werken die ik elke muzikant kan aanbevelen. Dat heb ik vijf jaar volgehouden, maar intussen zitten ze op school en hoef ik niet elke dag thuis te zijn.

"Zelf kom ik helemaal niet uit een muzikaal gezin. De radio stond nooit aan, we hadden nauwelijks platen. De ommekeer is er pas gekomen toen mijn oudste broer naar de kunstacademie ging. Daar ging de wereld voor hem open, en hij heeft de muziekmicrobe op me overgedragen. Via hem heb ik de bands leren kennen die tot vandaag mijn referentiekader vormen: Pixies, The Breeders, The Wedding Present, Stereolab... Zo ben ik gitaar beginnen te spelen, maar daardoor heb ik vreemd genoeg ook veel grote bands gemist. Queen, U2, R.E.M... die zaten niet op mijn radar, terwijl dat geweldige groepen zijn. Dat is ook waar we de lat met Editors hebben gelegd. We willen vooruit. Niemand is erin geïnteresseerd om ter plaatse te blijven trappelen."

Kloten aan je lijf

"Dat is trouwens wat me het meest opvalt: bij Editors zitten we allemaal op dezelfde gloflengte. Er zijn geen ups en geen downs; niemand voelt de behoefte om de rockster uit te hangen. Zelfs voor we het podium opstappen blijft alles rustig. Ik ben bijvoorbeeld iemand die graag naar Steve Reich luistert voor een optreden. Muziek op de koptelefoon, goed glas wijn erbij: perfect.

"Live klinken Editors groter dan vroeger. Logisch, want we zijn met meer nu. Met het geluid dat we nu hebben kan je een heel stadion vullen, maar de basis blijft eender: vijf kerels die samen muziek maken. Veel bands verstoppen hun grootste nummers, moffelen ze weg onder een laagje lo-fi of verzinnen er met opzet een tegendraads arrangement bij. Ik vind: je moet kloten aan je lijf hebben om grote songs ook groots te doen klinken. En dat is wat Editors doen. They go for it, en ik vind het een eer om daar deel van uit te kunnen maken. Al is het maar omdat ik zelf ook zo in elkaar zit."