Daft Punk na de flops: is de nieuwe plaat wel raak?
Dit voorjaar stelt Daft Punk zijn langverwachte vierde plaat voor, acht jaar na de artistieke flop Human After All. Groot nieuws. De vraag blijft of het revolutionaire knoppenduo nog aansluiting zal vinden bij een nieuwe generatie danceliefhebbers.
Meer dan vijftien jaar na hun allereerste studioplaat Homework maakte platenfirma Columbia/Sony gisteren bekend dat er straks weer nieuw materiaal van Daft Punk zal verschijnen. Dat werd tijd: het is al sinds 2005 geleden dat het Parijse duo Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo nog verse muziek aanleverde. Als je tenminste de remixes op hun liveplaat in 2007, de experimentele film Electroma of de soundtrack van Disney's Tron niet meerekent, net zo min als Bangalters uitstapjes naar filmmuziek. De Parijzenaar verkaste een paar jaar geleden overigens naar Los Angeles om die carrière hoger van de grond te krijgen.
Het nieuws over de comeback van Daft Punk leidt allang een eigen leven. Zo werd in september een "officiële promofoto" gelekt door de Australische website InTheMix, waaruit je moest opmaken dat de vierde plaat No End zou heten, en op 13 maart van dit jaar verschijnt.
Naar de waarachtigheid van die foto bleef het lang gissen, maar tijdens een releasefeestje voor Kavinsky (bekend van 'Nightcall' uit de film Drive) zou Guy-Man, één helft van het illustere duo, zijn mond voorbijgepraat hebben. Een zucht later publiceerde Le Parisien, Frankrijks tweede grootste dagblad, die primeur. Na de publicatie op zaterdag ging het nieuws als een lopend vuurtje de wereld rond. Uiteindelijk bevestigde Sony, het moederhuis van Columbia, gisteren pas officieel dat Daft Punk bij hen tekende voor een vierde plaat.
Met hits als 'Da Funk', 'Around the World', 'One More Time' of 'Robot Rock' gold het duo rond de eeuwwisseling als belangrijkste pioniers van de Parijse housescene. De French touch veroverde even de hele wereld, inclusief de moeilijke markt Amerika.
Daar zat hun innovatieve geluid voor veel tussen: net als The Prodigy en The Chemical Brothers dat in Engeland deden, smokkelde de groep dance de main- streampop binnen zonder afbreuk te doen aan de eigen identiteit. Funk, kitsch en glamrock kleurden de knisperende elektronica van Daft Punk. Met hun debuut Homework (1997) veranderden Bangalter en Guy-Man het gezicht van de dance voorgoed. De plaat was van grote invloed op de sound die heel wat acts na hen zouden aannemen. Voor acts als Justice, The Subs en Skrillex bleek Daft Punk even belangrijk als Kraftwerk dat was voor eerdere generaties digitale wizards.
Onaantastbaar
Het mysterieuze imago van het duo nam ook mythische proporties aan. Sinds 1996 hulde de groep zich in anonimiteit: eerst door consequent persfoto's te weigeren en later door zich achter robotmaskers te verstoppen. Het begon als verdedigingsmechanisme voor hun verlegenheid, maar verleende hen uiteindelijk een onaantastbaar aura.
Of toch niet helemaal? De vierde Daft Punk lijkt namelijk ook de plaat van de waarheid te worden. Hun laatste, grotendeels geïmproviseerde werkstuk Human After All (2005) werd lauw, zelfs ontgoocheld onthaald door pers én publiek. En de compilatie Musique Vol. I: 1993-2005 die vorig jaar verscheen, verkocht wereldwijd ook maar matig. Is de French touch nog van deze tijd? Vandaag zijn zowel Skrillex' zware drops en agressieve stijl van tel als frêle indie-elektronica.
Tot overmaat van ramp kon ook de recente soundtrack van Tron de meeste fans niet echt warm maken. Op die plaat lieten De Homem-Christo en Bangalter een 85-koppig symfonisch ensemble aanrukken, waardoor hun sound onheilspellender, theatraler en bombastischer dan ooit klonk.
Bombast
Dat de nieuwe plaat ook op zo'n sterke cinematografische feel zal leunen, is niet denkbeeldig. In de studio werd bijvoorbeeld Paul Williams gesignaleerd, de voor een Oscar genomineerde songschrijver van Hollywoodsoundtracks als Brian DePalma's Phantom of the Paradise, Bugsy Malone... en Kermit de Kikkers classic 'Rainbow Connection'.
Voorts ging het tweetal ook in zee met discofunkateer Nile Rodgers van Chic. Een andere blikvanger op de plaat moet Giorgio Moroder worden. Volgens verschillende bronnen zou de 72-jarige italodiscoproducer een monoloog over zijn eigen leven afsteken op de nieuwe plaat.
Het wordt overigens nog eigenaardiger: zo zou ook Panda Bear, mede-oprichter van Animal Collective, zijn steentje bijdragen. Die laatste is bekend om experimentele electronica, psychedelische pop, dub en ambient. Geen idee hoe die sound binnen het referentiekader van Daft Punk zal horen. En ook Chilly Gonzales bekende onlangs dat hij een dag samenzat met het Parijse duo om een track in te blikken. De Canadees, die bekend werd als handlanger van Feist, maakte twee soloplaten op piano waarin hij zijn liefde voor Chopin niet onder stoelen of banken stak. Eerder maakte hij ook al een bombastische pianoherwerking van 'Rollin' & Scratchin'.
Cinematografische italodisco met knipogen naar Chopin en The Muppets? Het wordt nog een bijzondere lente, geloven we.