Fiscale regularisatie leverde al 350 miljoen op
De afgelopen vijf jaar schreven Belgen 1,27 miljard euro zwart geld dat in het buitenland geparkeerd stond, terug over naar hun Belgische rekeningen. De heffing daarop bracht de overheid bijna 350 miljoen euro op. Zo’n 19 miljoen euro is mogelijk van criminele oorsprong.
Na de fiscale amnestie van 2004 en 2005 biedt de Belgische overheid de fiscale zondaars sinds maart 2006 de mogelijkheid om geld dat in het verleden niet werd aangegeven alsnog in te brengen bij de belastingen. In vijf jaar tijd leverde die fiscale regularisatie de overheid een slordige 350 miljoen euro aan betaalde heffing op, blijkt uit recente cijfers van de Federale Overheidsdienst Financiën.
De fiscale regularisatie biedt de mogelijkheid om geld dat op buitenlandse rekeningen stond, wit te wassen door het zelf aan te geven bij de fiscus. Op dat buitenlandse fortuin moesten er namelijk geen belastingen betaald worden. Met de opheffing van het bankgeheim in zicht en de dreiging van de steeds efficiëntere gegevensuitwisseling tussen Europese lidstaten, zetten steeds meer Belgen spontaan de stap naar de fiscus. De Britse zaak-HSBC van vorig jaar (de fiscus kreeg een cd-rom in handen met daarop de gegevens van honderden spaarders van de Britse bank) gooide nog wat extra olie op het vuur. Zo werd 2010 een recordjaar: er werd bijna 705 miljoen euro aangegeven, bijna de helft van het totaal dat sinds de start van de fiscale regularisatie in 2006 binnenkwam (1,575 miljard euro) .
Dat is een dikke 300 miljoen meer dan de 1,27 miljard euro die effectief werd geregulariseerd. Maar daar moet niets achter gezocht worden, zegt woordvoerder Francis Adyns. “Het gaat om achterstallige dossiers die nog verwerkt moeten worden, niet om geweigerde dossiers. In slechts één geval op duizend wordt een aanvraag onontvankelijk verklaard.”
Tot 30 april 2011 werden er 6.334 aanvragen ingediend. Amper in een handvol gevallen was er dus onvoldoende bewijsmateriaal over de oorsprong van het geld om het te regulariseren. Geen enkele keer werd er een dossier onmiddellijk na de aanvraag aanhangig gemaakt bij het parket.
Wil dat zeggen dat er dan helemaal geen verdachte dossiers behandeld werden? Neen, zo blijkt bij de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CFI), beter bekend als de witwascel. Die houdt toezicht op de geregulariseerde dossiers en ontdekte achteraf wel enkele anomalieën, bevestigt voorzitter Jean-Claude Delepière. “Tijdens de fiscale amnestie van 2004 en 2005 gaven we 48 verdachte zaken, goed voor 43,6 miljoen euro, door aan het parket. Sinds de fiscale regularisatie in voege is, hebben we tien dossiers of net geen 19 miljoen euro gemeld.” En het gaat dan niet om kleine jongens. In elk van die zaken is er dan sprake van zware misdrijven, genre witwassen van drugsgelden, mensenhandel of btw-carrousels.
Deze cijfers zijn niet definitief, want het systeem van de fiscale regularisatie loopt nog steeds. En dat is een serieuze doorn in het oog van Groen!-parlementslid Meyrem Almaci.
Zij pleit voor een dringende aanpassing van de wetgeving op de permanente fiscale regularisatie. Vijf jaar lang hebben de fiscale zondaars de tijd gehad om in het reine te komen met de belastingen en dat is ruim lang genoeg, meent Almaci. “Het wordt hoog tijd dat er een einddatum bepaald wordt en dat de boetes worden opgetrokken, net zoals dat in bijvoorbeeld Nederland het geval is. Het net rond fraudeurs sluit zich in heel Europa, maar wij laten begaan.”
De groene fractieleider in het parlement wil ook paal en perk stellen aan de gedeeltelijke regularisaties. In 2009 diende Groen! al een wetsvoorstel in en dat moet nu dringend gestemd worden, meent Almaci. Door de belastingplichtige de mogelijkheid te bieden een deel van zijn vermogen te regulariseren, waardoor de rest buiten schot blijft, werkt de overheid volgens Almaci mee aan het witwassen van het onderliggende vermogen.
Om die bewering kracht bij te zetten verwijst ze naar de cijfers van de FOD Financiën. “Meer dan 80 procent van wat geregulariseerd wordt, is afkomstig van inkomsten als intresten en dividenden. Door het systeem van de gedeeltelijke regularisatie kunnen we ervan uitgaan dat het nog maar gaat over een fractie van wat er in principe aangegeven zou moeten worden. De overheid loopt hier dus zeer veel geld mis.”
Het stoort Almaci dan ook dat er in de begroting voor 2011 geen maatregelen genomen worden. “Ik zal daar tijdens de discussie in de commissie Begroting vandaag nogmaals op hameren”, klinkt het.