Voorjaar van Steegmans zit er al op

Windhoos maait onfortuinlijke RadioShacker van de weg in Parijs-Nice met sleutelbeenbreuk als resultaat

‘Ik denk dat hij wel zeven, acht keer over kop ging. Hij blééf botsen’, rilde RadioShack-ploegleider Demol. Ondertussen verraste Lars Boom alle toppers en schreef de proloog op zijn naam.

Een razendsnelle afdaling was het, halfweg het acht kilometer langer proloogtraject. Steegmans had net het eerste klimmetje gerond in Grosrouvre en stortte zich met een rotvaart van 75 kilometer per uur naar beneden. Wat er toen gebeurde kon hij zich gisterenavond niet helemaal meer herinneren. “Plots voelde ik mijn fiets onder me wegschuiven en voor ik het goed en wel door had, lag ik op de grond en voelde ik redelijk veel pijn. Er schoot maar één ding door mijn hoofd: ‘shit, wat is dat hier allemaal?’ ”Dirk Demol, bijzit naast hoofdploegleider Gallopin in de volgwagen, zag het vijf meter achter de ongelukkige Limburger seconde per seconde gebeuren. En doet het hallucinante verhaal. “Plots zagen we vanuit een openstaande poort tussen de huizen bladeren en takken opwaaien. In een soort draaikolk, een razendsnelle opwaartse beweging. Gert werd letterlijk weggeblazen. Ik zag hem vallen: een blok van 85 kilogram die als een pluimpje twintig centimeter van de grond werd getild en keihard opnieuw tegen het asfalt werd gesmakt. Spectaculair, nooit eerder gezien. Gert sloeg wel zeven, acht keer overkop. Hij blééf botsen, van links naar rechts. Totaal machteloos was hij. Ik ben hier écht niet goed van.”Eenmaal opnieuw overgeleverd aan de wetten van de zwaartekracht, eindigde de nare vlucht voor Steegmans. Demol: “Hij kermde het uit van de pijn, zag er vreselijk uit.” En toch. Krabbel overeind, kruip in dat zadel en trap, schoot het in een eerste opstoot van adrenaline door zijn hoofd. “Tot ik iets voelde ‘knotsen’ in mijn schouder”, aldus Steegmans. “Nooit eerder brak ik iets bij een val. Dit wordt dan de eerste keer, drong het tot me door. Ik heb daar nog heel lang op de grond gelegen, geen gezellige ervaring. Die ziekenwagen liet maar op zich wachten. Daar gaat mijn voorjaar, dacht ik.”Steegmans’ gevoel werd bij de diagnose in het Hôpital Louis Pasteur van Rambouillet bevestigd: breuk van het linkersleutelbeen. Een ‘schone’, niet-verplaatste breuk, zoals dat in het vakjargon heet. Even werd ook gevreesd voor een arm- en schouderbreuk, maar zo’n vaart liep het uiteindelijk niet. “Een wonder, als je de val hebt gezien”, vond Demol. “Ik had de schade veel erger verwacht. Uiteraard liep hij ook kneuzingen op over het hele lichaam en ik verwacht dat het volledige herstel nog weken zal aanslepen. Gert moet het voorjaar vergeten en zich focussen op de maand mei.” Afwachten toch maar, wilde Steegmans zelf. “Ik heb superhard getraind deze winter. Dat deed ik toch niet voor niets? Ik wil verdorie koersen winnen, niet op mijn bakkes slaan!”Steegmans werd gisterenavond laat nog met de auto vanuit Maurepas 300 kilometer verderop naar het ziekenhuis in Waregem gevoerd, waar hij vandaag door dokter Sioen zal worden geopereerd. Bedoeling is om de breuk te fixeren met een plaatje en schroeven, zodat hij tenminste al zo snel mogelijk opnieuw kan trainen.

Hij moest zich even in de arm knijpen, Lars Boom. Niemand die de acht lastige kilometers in Montfort-l’Amaury sneller overbrugde dan de wereldkampioen veldrijden van Treviso 2008. “Dit is héél apart”, vond Boom, die in een jaar profbestaan al een Vueltarit won, het NK veldrijden en de proloog van Parijs-Nice. Boom hoopt de gele leiderstrui als kopman ‘ad interim’ nu minstens te houden tot de rit naar Mende donderdag. (JDK)