Niemand raakt wijs uit contract Bellens
Als de regering Belgacom-CEO Didier Bellens morgen op straat zet, kan zijn gouden parachute beperkt worden tot minder dan een miljoen euro. Dat benadrukt iemand die bij zijn salarisonderhandelingen betrokken was. Al blijft het onduidelijk wat er precies in het contract van Bellens staat.
Het is pas morgen D-Day voor Bellens. Uit vrees de beurskoers van Belgacom te beïnvloeden, hebben de federale vicepremiers hun oordeel over het lot van de omstreden CEO met een dag uitgesteld. Hun besluit komt er pas nadat de beurs is afgesloten. Vervolgens is het aan de voltallige ministerraad om formeel te beslissen of Bellens nog langer kan aanblijven.
De voorbije dagen bogen advocaten zich alvast over de vragen of en hoeveel Bellens kan opstrijken als het contract wordt verbroken. Wat er nu precies in dat contract staat, is niet altijd even duidelijk. Het is immers de regering die de topman van het overheidsbedrijf via een Koninklijk Besluit benoemt en ontslaat. Maar de inhoud van het contract is een zaak tussen de raad van bestuur van de onderneming en de CEO.
"Al zorgt de raad van bestuur er natuurlijk wel voor dat de grote lijnen van dergelijke contracten doorgesproken worden met de regering. De overheid heeft immers meer dan de helft van de aandelen in handen", klinkt het in regeringskringen. "Maar dat betekent niet dat de minister van Overheidsbedrijven een exemplaar van de overeenkomst op zijn kabinet heeft liggen."
Sinds zijn aantreden in maart 2003 heeft Bellens acht keer de bevoegde minister zien veranderen. Het merendeel van die excellenties heeft het contract nooit onder ogen gekregen. Toen Paul Magnette (PS) bijvoorbeeld minister van Overheidsbedrijven was, heeft hij de overeenkomst niet gezien. "Er is toen geen moment geweest waarop de noodzaak om dat contract op te vragen zich heeft voorgedaan", klinkt het bij Magnette.
Bij de aanwerving van de Belgacom-CEO was Rik Daems (Open Vld) bevoegd minister in de paars-groene regering-Verhofstadt I. De voorwaarden die Bellens toen bedong, waren wel heel royaal. Zo bleek in zijn overeenkomst een opzegvergoeding opgenomen van ruim 8 miljoen euro of drie jaar loon.
Inclusief een niet-concurrentiebeding van een extra jaar kon hij maximaal 10,8 miljoen opstrijken. Daarmee was hij de kampioen van de gouden parachutes. Geen enkele CEO van een Bel-20-bedrijf kon op een hogere ontslagvergoeding rekenen.
Bij de onderhandelingen over een verlenging van het zesjarige contract in 2008 was Inge Vervotte (CD&V) bevoegd minister en Theo Dilissen voorzitter van de raad van bestuur. Die gesprekken verliepen uiterst moeizaam. Niet alleen wilde Vervotte zwaar snoeien in de verloning en de gouden parachute, Bellens stond ook lijnrecht tegenover een meerderheid van de bestuurders die hem wilden dumpen.
Fratsen
Naast een vermindering van zijn gewone loonpakket moest de CEO uiteindelijk ook een lagere opzegvergoeding slikken. Die bedraagt sindsdien één keer zijn vaste jaarsalaris zonder bonussen. Vorig jaar bedroeg dat salaris iets minder dan één miljoen euro. Daarnaast is er een niet-concurrentiebeding van een extra jaar.
Vervotte en Dilissen willen geen commentaar kwijt over de zaak. Volgens iemand die betrokken was bij de onderhandelingen, is het nieuwe contract zeer uitgebreid. "De hele manier waarop hij geacht wordt te functioneren en de interactie met de raad van bestuur zijn gedetailleerd beschreven", klinkt het. "In 2008 had hij immers al heel wat fratsen uitgehaald en het enige wat voor hem telt is wat er juridisch afdwingbaar op papier staat."
Het contract, dat tot maart 2015 loopt, bevat echter geen specifieke bepalingen over wat er nu precies moet verstaan worden onder een zware fout. Zo'n fout leidt er normaal toe dat er geen opzegvergoeding moet betaald worden bij ontslag. Indien de regering morgen beslist niet langer door te gaan met Bellens wegens een zware fout, en er discussie ontstaat over het al dan niet uitbetalen van zijn gouden parachute is het een rechtbank die zal moeten oordelen.
De gewone regels voor een ontslag om dringende redenen gelden niet voor Bellens aangezien hij bij het overheidsbedrijf aan de slag is als zelfstandige.
"In het beste geval zal Belgacom hem bij ontslag niets moeten betalen. In het slechtste geval is dat twee jaarlonen. Maar jaarloon omwille van het niet-concurrentiebeding is niet automatisch verworven. Als de raad van bestuur er geen graten in ziet dat de CEO morgen bij een ander telecombedrijf aan de slag gaat, dan moet Belgacom in het slechtste geval minder dan een miljoen betalen."
Al denkt Bellens daar waarschijnlijk anders over. "Hij heeft een heel legertje advocaten die voor hem werken en zal niet aarzelen om juridisch alles uit de kast te halen in de hoop wat extra centen binnen te halen", benadrukt een gewezen Belgacomwerknemer. "Zo zal hij ongetwijfeld aanvoeren dat zijn bonussen eigenlijk deel uitmaken van zijn vaste verloning."
Minister van Overheidsbedrijven Jean-Pascal Labille (PS) wil op dit moment niets kwijt over het dossier. Al wordt in regeringskringen benadrukt dat de kans dat Labille het contract ondertussen niet in handen heeft, onbestaande is.