Franse kroonjuwelen, made in China

Het moet pijn doen bij onze chauvinistische zuiderburen. Verschillende topmerken die we spontaan associëren met la douce France zijn opgekocht door Chinese ondernemers: meer dan vijftig wijnchateaus in de Bordeauxstreek (waaronder de Grand Cru Classé van Château Bellefont-Belcier), de bekende worstenproducenten Cochonou en Justin Bridou, evenals vakantiemaker Club Med. En nu is er dus ook een controlerend belang in PSA Peugeot-Citroën, constructeur van de iconische Citroën 2CV.

De autobouwer Dongfeng koopt 14 procent van de aandelen van het Franse bedrijf, samen goed voor 800 miljoen euro. De Chinese president Xi Jinping, deze en volgende week op bezoek in Europa (zie kader), bezegelde de deal gisterenavond officieel met een handtekening.

En Frankrijk hoopt de economische banden met China nog meer aan te halen. Zo zijn er gesprekken bezig over het openen van een tweede fabriek van de Frans-Duitse groep Airbus in China en staat er ook een nucleaire samenwerking tussen de twee landen op de agenda.

Mokerslagen

Of de overnames pijnlijk zijn voor de Franse economie? Zo lijkt het misschien voor chauvinistische zielen, maar zo is het niet. Of toch zeker niet noodzakelijk. De economie van onze zuiderburen, die voor het eerst sinds lang rooskleuriger vooruitzichten heeft, kreeg mokerslagen te verduren door de crisis en kampt nog altijd met een hoge werkloosheid. Voor veel bedrijven, zoals Peugeot-Citroën, is de Chinese inbreng een simpele kwestie van overleven. Zonder inbreng van een Chinese geldschieter stond het autobedrijf aan de afgrond.

Ook de Franse wijnbouwers, die sinds een viertal jaren moeten toezien hoe kapitaalkrachtige Chinezen steeds meer wijngaarden opkopen, beseffen dat. Stephane Defraine, wijnmaker in Entre-Deux-Mers en voorzitter van dezelfde appellation, vertelde daarover in Trends: "Ik heb liever dat ze bij ons kopen dan in Australië of Argentinië. Ze zullen Franse wijn maken, geen Chinese, en aangezien ze een uitstekende neus voor zaken hebben, zullen de bordeauxwijnen er wel bij varen."

De nog altijd groeiende Chinese economie kan Frankrijk een broodnodige boost geven, zeker omdat het land nog altijd achterophinkt inzake Chinese investeringen, zegt Philippe Le Corre, verbonden aan de Parijse denktank IRIS. "De Chinese invloed in Frankrijk is behoorlijk klein in vergelijking met andere landen in Europa, zoals Duitsland, Groot-Brittannië en Portugal. Frankrijk kan alleen maar hopen dat de Chinese invloed hier vergroot. China wordt de economische grootmacht van de 21ste eeuw, het zou niet bijzonder slim zijn om de banden met het land niet nog meer aan te halen dan nu het geval is. Kijk naar IBM, een van de grootste computerbedrijven in de wereld: dat is in handen van een Chinese groep. In Frankrijk is niet iedereen zo blij met de komst van Chinese bedrijven, maar dat is vooral het gevolg van onwetendheid: niemand kent het land echt goed."

Dat China steeds meer bedrijven in Europa overneemt, is een onomkeerbare evolutie. Voor wie daaraan twijfelt de volgende cijfers: in vier jaar tijd is het aantal fusies en overnames van grote bedrijven ruimschoots verdrievoudigd, zo blijkt uit nieuw onderzoek van adviesbureau KPMG. En dan heeft de Chinese economie nog een flinke groei voor de boeg. De Chinezen zijn vooral geïnteresseerd in bedrijven met baanbrekende technologieën of populaire merken, meldt het adviesbureau. "De kans is groot dat China in 2015 zelfs meer in bedrijven wereldwijd investeert dan buitenlandse bedrijven in China investeren", zegt Wouter van de Bunt, hoofd van de fusie- en overnameafdeling van KPMG, in de Volkskrant.

Volvo Cars

Ook België ontsnapt niet aan de Chinese overnamezucht. Vier jaar geleden kwam Volvo Cars in handen van de Chinese autobouwer Geely. Lederwarenfabrikant Delvaux, niet toevallig een wereldwijd bekende naam in de luxesector, onderging drie jaar terug hetzelfde lot.

Dat niet iedereen daar zo blij mee is, is niet zo vreemd. Want vraag blijft of de Chinese overnemers ook respect hebben voor de traditie van de merken die ze in handen krijgen. "Dat is een vraag waar je heel lang kunt over discussiëren. Het is een terechte bekommernis, maar het is veel te vroeg om daar nu al op te antwoorden", besluit Philippe Le Corre van IRIS.