DE CALUWE

ls er al gedacht werd dat de Vlaamse subsidiekortingen onredelijk hoog waren, fasten your seatbelts voor de maatregelen van de net geïnstalleerde federale regering. Een ware kaalslag. De federale administraties, waartoe de culturele instellingen De Munt, Bozar en het Nationaal Orkest worden gerekend, krijgen een besparing opgelegd van 4 procent op personeel en 20 procent op werking, en dit met ingang van 1 januari 2015 en met een verhoging van nog eens 2 procent in elk jaar erna tot en met 2019.

Voor De Munt betekent dit een inlevering van 2,93 miljoen euro die over drie maanden ingaat. De besparing bereikt hiermee een reductie van 16,5 procent in de volgende vijf jaar, 6,5 miljoen euro in totaal. Als men de eerder weggenomen en 'bevroren' subsidie er nog bijtelt, komen we in de buurt van 19 procent besparen in de komende vijf jaar. Neem daarbij de 20 procent al gerealiseerde besparing van de afgelopen vijf jaar en we komen op een inlevering van 37 procent in tien jaar tijd.

Een nooit eerder vertoond schouwspel en potentieel een aanleiding om niet langer 'schouwspel' aan te bieden.Het begin van een ware culturele black-out.

De Munt is een huis van creatie, empowerment en impact. De internationale erkenningen en prijzen voor ons huis (waaronder de Oscarwaardige bekroning tot Europees Operahuis van het Jaar) en onze projecten hebben ons de status van 'incontournable' gegeven als het over opera gaat. We zijn tevens een aantrekkelijke partner voor privé-investeerders. Mede dankzij hun steun worden onze producties gratis via streaming aan ieder die dat wenst beschikbaar gesteld. Elke belastingbetaler kan de producties van De Munt bekijken. Onze trendsettende producties worden inmiddels ook op cd en blu-ray uitgebracht. Deze maand nog verschenen Lulu, Il trovatore en Rusalka met unaniem lovende persreacties als resultaat.

Wij bieden op die manier ook content aan de publieke zenders die net als wij met zware subsidiekortingen worden geconfronteerd. We kunnen dus onverminderd stellen dat De Munt zijn opdracht als cultuurmaker maar ook als cultuurspreider sterker dan ooit vervult.

In tien jaar tijd is het personeelsbestand van de Munt van 493 naar 420 fte's gezakt, een daling van 15 procent. Wie doet het ons na om dan nog deze kwaliteit en deze output te blijven leveren? De huidige besparingen dwingen ons evenwel tot een fundamentele herziening van onze werking. Het volledige volgende seizoen moet op de schop. Daarenboven komt het 'integrale operahuis' onder druk te staan. We worden gedwongen tot een re-engineering van ons apparaat. Het behoud van eigen orkest, koor en ambachten, nochtans al eeuwenlang het fundament van een zichzelf respecterend operahuis, wordt in vraag gesteld. En dit enkel omdat we als een 'administratie' worden beschouwd en net als iedereen binnen vijf jaar 12 procent op personeel en 28 procent op werking moeten besparen. Dat brengt de teller tussen de verwachte groei in 2009 en de realiteit tien jaar later aan het einde van deze legislatuur, op min 37 procent.

Dit vergt andere maatregelen dan enkel het 'niet vervangen van personeel' of het 'schrappen van nieuwe producties'. Dit alles zet sowieso een negatieve en neergaande spiraal in gang. Deze subsidiekortingen zijn voor sommigen ongetwijfeld een selffulfilling prophecy die hen goed uitkomt. En ik ga nog verder: in hoeverre is dit een besparing en geen ideologische uitputtingsslag?

Welke CEO zou hierover geen vragen stellen? Welke zichzelf respecterende bedrijfsleider zou dit gewoon naast zich neerleggen met als argument: iedereen moet besparen? Het zou niet van goed beheer getuigen als we ons niet zouden verzetten tegen deze aanslag die (ik durf het te hopen) enkel door totale onwetendheid over onze behoeften en onze bestaansreden is ingegeven.

Het is aan de beleidsmakers om in te zien dat ze een fout maken. Hopelijk is er tijd om deze recht te zetten. Zo niet komt het einde van onze instelling in zicht, althans in de huidige vorm. Ik ga er niet van uit dat dat is wat men wil.

De basisvraag is de volgende: wil ons land een federaal operahuis, wensen we nog federale instellingen in onze hoofdstad die een directe afstraling bieden voor de Europese renommee van onze federatie en gemeenschappen?

Pagina 8 Interview met Peter de Caluwe