Paul Severs (1948-2019): geen wonder dat zijn fans wenen

Zijn eerste gitaar koopt Severs als hij veertien is. Het geld daarvoor verdient hij door op het stort oud koper bijeen te rapen. Hij heeft dan al vijf jaar avondlessen piano gevolgd aan het college van Halle en speelt bugel in de harmonie. Maar Paul is in de ban van The Shadows, de gitaargroep wiens hit ‘Apache’ hij geweldig vindt. “Samen met mijn pa en mijn oudere broers nam ik deel aan crochetwedstrijden. Vooral Karel won die vaak, met mijn pa op mandoline”, verklaarde Paul in 2009 tijdens een interview met Radio Halle.

Vader overleed toen Paul 12 was. De winteravonden waarop hij samen met zijn pa en zijn oudere broers liedjes zongen, zal Paul blijven koesteren. Samen met een paar van zijn vrienden en zijn broers richt hij The Shades op, die de hits van The Shadows naspelen. Wanneer zijn klasgenoot hem vraagt de nieuwe zanger te worden van de Halse groep The Criminals, hapt de 17-jarige Severs toe. Via enkele groepsleden die ook in het koor van de paterskerk zingen, leert Paul broeder Pax kennen, hun eerste manager. Die ziet in het tienerblad ‘Jukebox’ een oproep van Will Tura’s producer-uitgever Jean Klüger. Klüger vindt de groepsnaam maar niets, maar ziet de zanger wel zitten. Die moet in het Nederlands zingen, en in 1966 wordt ‘Geen wonder dat ik ween’ op single uitgebracht. Die slaat niet aan en Paul gaat als bediende in het gemeentehuis van Ukkel werken.

De doorbraak komt er pas in 1970 met ‘Ik ben verliefd op jou’, de achtste single die hij opneemt onder de vleugels van zijn nieuwe manager Sylvain Tack. Tack bezorgt Paul ook een nieuwe - deeltijdse - job in zijn fabriek van Suzy Wafels. Zo heeft Paul voldoende tijd om zang- en dictielessen te volgen. De tegelplakker zal zes maanden in de hitlijsten kamperen. ‘Ik ben verliefd op jou’ had Paul geschreven toen hij achttien en tot over zijn oren verliefd was op Paulette, al sinds zijn zevende zijn Franstalig buurmeisje en beste vriendin. Paulette is dan al danseres bij het ballet dat Paul tijdens zijn optredens begeleidt.

Hij en Paulette rijden op zekere dag met hun ‘kevertje’ naar de heide. Achterin de wagen ligt zijn gitaar naast de picknickmand. Na een vrijpartij krijgt Paul inspiratie en neemt hij het liedje op op zijn cassetterecorder. ‘J’ai tant besoin de toi’, de Franse versie van ‘Ik ben verliefd op jou’ door de Waalse groep Crazy Horse, gaat in Frankrijk alleen al meer dan een miljoen keren over de toonbank. In 1974 komt ‘Ik ben verliefd op jou’ in de Top Dertig, nu als ‘I’m so in love with you’ van de groep Octopus met als zanger Paul Michiels. In 1970, het doorbraakjaar van Severs, wordt ‘Geen wonder dat ik ween’ in een nieuwe versie uitgebracht en dan is het wel prijs. Zevenendertig jaar later, in 2007, wordt het opnieuw op single uitgebracht nadat het was opgedoken op de soundtrack van de film ‘Firmin’ met Chris Van den Durpel. Dat vindt Severs een absoluut hoogtepunt in zijn carrière. “Na die film ging er een andere markt voor me open, die van de schlagerfestivals en studentenfeesten. Het was ongelooflijk dat de jeugd mijn muziek herontdekte”, zei hij daarover.

^{(tekst gaat verder onder de foto)}

Maar midden de jaren zeventig daalt Severs’ populariteit en ook de tachtiger jaren brengen weinig successen. Als meisjesidool wordt hij aan de kant gezet, geen enkele Vlaamse platenfirma wil nog schlagers uitbrengen. Privé beleeft hij een zwarte periode: zijn broer André overlijdt aan een hartkwaal, even later overlijdt zijn zus Greta op haar 28ste na een zware depressie. Severs trekt zich terug uit de showbizz en overleeft dankzij de steun van zijn vrouw Paulette. Tot hij begin de jaren tachtig in Johnny Hoes een nieuwe platenbaas vindt. Er komt nieuwe muziek, maar het succes blijft uit. Wanneer VTM in 1989 van start gaat, doet de commerciële omroep datgene waarvoor de openbare omroep BRT de neus ophaalde: Vlaamse muziek in de kijker zetten met ‘Tien om te Zien’. Severs kijkt even de kat uit de boom en geeft in 1991 de nieuwe generatie zangers het nakijken met zijn comebackhit ‘Zeg eens meisje’. Hij schrijft de tekst eerst in het Engels en componeert het in de stijl van Buddy Holly maar zijn nieuwe platenbaas Johnny Hoes verzint er een Nederlandse tekst bij. Dat ook dit nummer de tand des tijds doorstaat, blijkt recent wanneer de Ketnet-reeks ‘#Likeme’ het nummer in een nieuw jasje steekt. De opvolger van ‘Zeg eens meisje’, ‘Oh Little Darling’, een cover van de Duitse zanger G.G. Anderson, zal 21 jaar later door VTM gebruikt worden als begintune van de tv-reeks ‘Clan’ uit 2012.

Zoals zijn hits bruggen bouwen tussen verschillende generaties, zo slaagt Severs er als enige van de Vlaamse schlagervorsten - Willy Sommers, Will Tura en Salim Seghers - in ook een brug te slaan met het Franstalige landsgedeelte. Dat kwam zo. In de jaren zeventig was het de gewoonte dat artiesten op de B-kant van hun singles de instrumentale versie van de A-kant zetten. Dat was goedkoop en zo konden de fans thuis meezingen. Maar Severs vult de B-kantjes met de Franstalige versies omdat hij in Wallonië al een schare fans had verzameld. In de jaren tachtig verzorgt hij namelijk in Vlaanderen namiddagen voor de firma Ravago Plastics. Die heeft ook filialen in Wallonië waar Severs na een tijdje ook gaat optreden. Van huis uit spreekt hij al een aardig mondje Frans, en zijn huwelijk met Paulette maakt hem perfect tweetalig.

In de zomer van 2006 viert Severs zijn veertigjarige carrière. Het jaar nadien komt hij opnieuw in de belangstelling door ‘Geen wonder dat ik ween’ op de soundtrack van ‘Firmin’ en staat hij voor het Schlagerfestival op het podium van de Ethias Arena. In 2010 en in 2013 mag hij dat nog eens overdoen. In 2013 viert hij zijn 65ste verjaardag, zijn vijftig jaar op het podium. Hij en Paulette zijn dan veertig jaar getrouwd. Een jaar later, in 2014, laat Severs weten dat Paulette aan een aandoening lijdt waardoor haar oogleden samentrekken en ze tijdelijk blind wordt. “Haar algemene gezondheid is er fors op achteruitgegaan. Daarom dat ik besloten heb voorlopig mijn zangcarrière op een laag pitje te zetten”, verklaart hij. Amper twee jaar geleden, in juni 2017, trekt Severs een lijn onder een tijdperk en verkoopt hij meer dan 500 showkostuums. Vooral jurken van Paulette, die dan een halve eeuw zijn vaste danseres was geweest. Vijftig jaar heeft hij opgetreden met twee danseressen achter zich. Zijn Gogo-Girls, zoals ze vroeger heetten. Maar sinds Paulette niet meer mee op het podium kan, heeft hij ze afgeschaft. Elke week vier keer de hort op met een stel bevallige dames, terwijl Paulette ziek thuis zit, dat werkt niet voor Severs. Maar zelf stoppen met optreden, daar dacht hij niet aan.