'Alsof ik tien jaar in de cel zat'
Tien jaar lang durfde Marilyn Beltran Torres amper een stap buitenshuis zetten, uit schrik om opgepakt en uitgezet te worden. Door de regularisatiecampagne komt daar nu een eind aan. 'Ik kijk er heel erg naar uit om weer te kunnen gaan werken.'
De familie van Marilyn kwam in stukjes naar ons land. Eerst was er haar zus, die trouwde met een Belg. Dan vertrok haar man, Gabriël, met de bedoeling hier te werken en geld op te sturen naar Ecuador. Maar als asielzoeker mocht Gabriël niet werken en omdat het steeds onveiliger werd in haar geboorteland, zette Marilyn in 2001 dan zelf ook de grote stap. Ze voegde zich bij haar man in Sint-Niklaas, samen met hun drie zonen: Steven (nu 21), Kevin (nu 17) en Jeremy (nu 11).
De angst zat er diep in. "Wij hebben alleen aan de oudste verteld dat we geen papieren hadden en hem op het hart gedrukt dat hij er niets van mocht zeggen. De jongste twee wisten lang van niks. Al merkte ze wel dat er dingen niet klopten. Soms vroegen ze waarom wij geen auto hadden of nooit op vakantie gingen."
Het gezin kon rekenen op heel wat steun van zus en schoonbroer en op de lokale vluchtelingenorganisatie VLOS. Financieel lukte het, maar praktisch begon het soms te nijpen. "Vorig jaar wilde de middelste mee met de scouts, die op reis gingen naar Kroatië. Het was te risicovol zonder papieren, dus konden wij geen toestemming geven. Een van de leidsters heeft ons dan gebeld, om te vragen waarom hij niet mee mocht. We hebben het eerlijk uitgelegd, dat we geen papieren hadden en hebben we het ook aan de kinderen gezegd."
Een simpele waarschuwing voor een slecht voorlicht op de fiets leidde het afgelopen decennium al tot paniek, omdat Gabriël zijn papieren niet bij had. Op een dag moest hij mee naar het politiebureau. "Gelukkig hadden we toen net onze regularisatieaanvraag ingediend, of het was een enkele reis naar Ecuador geworden."
De beslissing van de Dienst Vreemdelingenzaken kwam in Sint-Niklaas dan ook geen dag te vroeg. "Ik heb tien jaar het gevoel gehad dat ik in de gevangenis zat. Nu kunnen we weer zonder angst naar buiten. Ik kijk er heel erg naar uit om opnieuw te gaan werken. Ik heb een diploma als handelsingenieur en ik heb een aanvraag ingediend om dat te laten gelijkschakelen. Ik heb ook al cursussen Nederlands gevolgd, nu ben ik bezig met een voor hooggeschoolden. Zodra die achter de rug is, hoop ik een job te vinden. Ik vind het heel erg dat ik tien jaar, ondanks mijn diploma en ondanks mijn taalcursussen, niet productief kon zijn."