Direct naar artikelinhoud

De Amerikaanse zorgverzekering, politiek spel en principekwestie

Dit stuk verscheen op 3 maart in The New York Times.In zijn hoofdartikel roept de New York Times de Demo-craten op om zich onverdeeld achter de hervorming van de gezondheidszorg te scharen.

Het hardnekkige verzet van de Republikeinen tegen een gezondheidshervorming lijkt in even grote mate een politiek spel als een principekwestie. Het is hoe dan ook duidelijk dat ze zich door geen enkele dialoog en geen enkel compromis zullen laten overhalen om hun weerstand op te geven.Dat betekent dat de Democratische Congresleden nu moeten zorgen dat de hervorming er komt. Als ze dat niet doen, missen ze een unieke kans om het door en door zieke gezondheidsstelsel van het land te redden.Woensdag heeft president Obama het Congres opgeroepen om snel een stemming bij zitten en opstaan te houden. Hij en de Democratische leiders in het Congres zullen hard moeten werken om de nerveuze leden van hun fractie in het gelid te krijgen. Obama zal bovendien het Amerikaanse volk moeten blijven uitleggen dat de hervorming essentieel is voor de zekerheid van alle Amerikanen, en voor de toekomstige fiscale gezondheid van het land.De eenvoudigste manier om de gezondheidshervorming goedgekeurd te krijgen, zou erin bestaan dat het Huis, dat genoeg heeft aan een gewone meerderheid, de door de Senaat aanvaarde wet goedkeurt en recht naar de president stuurt om ze te laten ondertekenen. Jammer genoeg lijken de Democraten in het Huis daar niet toe bereid.De progressieve vleugel van de partij vindt dat de wet van de Senaat meer geld zou moeten uittrekken om meer mensen te beschermen en royalere subsidies te geven. De fiscale haviken maken zich zorgen over de verwachte kosten van beide wetten. En de Democraten die sterk tegen abortus gekant zijn, vinden de beperkingen op de dekking van abortus in de wet van de Senaat te zwak.Al dat gekibbel dwingt de Democraten om een andere mogelijkheid te overwegen: ze kunnen de wet van de Senaat amenderen door ‘reconciliatie’, een procedure die een filibuster van de Republikeinen kan vermijden.De beschuldigingen van de Republikeinen dat de president van plan is de hervorming door te drukken met een zelden gebruikt manoeuvre kloppen niet. De Senaat heeft zijn wet al met een meerderheid van 60 stemmen goedgekeurd. Beide partijen hebben in het verleden gebruik gemaakt van reconciliatie. De Republikeinen hebben dat in 2001 en 2003 vrolijk gedaan om de belastingverminderingen van Bush goed te keuren.De Democraten in de Senaat zouden de 51 stemmen moeten kunnen vinden die ze nodig hebben. Maar wat zal er nodig zijn om een meerderheid in het Huis te krijgen?De progressieve Democraten hebben gelijk wanneer ze zeggen dat de wet van de Senaat te krenterig is. Er moet meer geld komen om een gesubsidieerde verzekering betaalbaar te maken en om de staten te helpen meer mensen toegang te geven tot Medicaid. Dat zou de kosten een beetje verhogen en de fiscale conservatieven nog zenuwachtiger maken. Maar toch heeft de wet van de Senaat die conservatieven veel te bieden.De twee belangrijkste punten die zij - en alle Amerikanen - moeten onthouden, is dat zowel de wet van de Senaat als die van het Huis volledig gefinancierd worden door belastinginkomsten en budgettaire besparingen, en dat ze allebei de toekomstige tekorten zullen verminderen.De wet van de Senaat bevat bovendien twee extra mechanismen om de kosten te controleren: een belasting op dure verzekeringsplannen, die bedoeld is om de mensen naar goedkopere verzekeringen te sturen, en een onafhankelijke raad die besparingsmaatregelen in Medicare moet doorvoeren. Waarschijnlijk zouden allebei die mechanismen in een reconciliatieprocedure versterkt kunnen worden.Zowel de progressieven als de fiscale haviken zullen niet alles krijgen wat ze willen. Obama en de leiders in het Congres zullen beide kampen moeten doen inzien dat een mislukking de ergste optie van allemaal is.Willen de progressieven in het Huis echt 30 miljoen onverzekerde Amerikanen de kans op dekking ontzeggen? Willen de deficithaviken echt dat het tekort nog groter wordt? Want zonder een hervorming zijn er geen plannen om de onverbiddelijke stijging van de medische kosten en de uitgaven voor Medicare in te tomen.

Het probleem van de abortusdekking kan niet worden opgelost met een reconciliatiewet die alleen over budgettaire aangelegenheden mag gaan. De wet van de Senaat bevat nu al bezwarende bepalingen die de verzekeraars waarschijnlijk zullen afschrikken om nieuwe klanten polissen met abortusdekking aan te bieden. De wet van het Huis is nog restrictiever. Allebei zijn ze een schandelijke inbreuk op het recht van vrouwen om over hun gezondheid te beslissen.De Democraten in het Huis die zeggen dat ze de abortusbepalingen van de wet van de Senaat niet kunnen aanvaarden, moeten zichzelf een fundamentele vraag stellen: zijn zij bereid om het belangrijkste binnenlandse initiatief van hun partij te saboteren? Zijn zij bereid een hervorming die het land wanhopig hard nodig heeft te dwarsbomen, liever dan de bijna even strenge wet van de Senaat goed te keuren?