Gelukkigste vaders hebben twee kinderen en doen klusjes in huis

Het gros van de werkende vaders is regelmatig ‘zwaar gestresseerd’, zo blijkt uit een Britse studie waaraan ruim 1.100 vaders deelnamen. Gevraagd hoe ze werk en gezin combineren komen ‘goochelen’, ‘uitputtingsslag’ ‘chronisch vermoeid’ en ‘ratrace’ niet zelden voor in hun antwoorden.

De onderzoekers van de Lancaster University Management School peilden vooral naar wat de stress bij werkende vaders verlaagt. En wat blijkt? Om een vader wat te ontlasten is het voor de vrouw niet aangewezen het leeuwendeel van de zorg voor de kroost op zich te nemen. Nee, net zelf meehelpen om het gezin draaiende te houden vermindert de stress van vaders, zo geven de ondervraagde vaders in het uitgebreide Britse onderzoek aan.

Mannen die meer meewerken in het gezin en meer tijd doorbrengen met hun kinderen lopen er minder gestresseerd bij dan zij die dat niet doen. Voor de kinderen zorgen en andere huishoudelijke klussen op zich nemen blijkt, hoe ‘lastig’ kinderen of afwassen ook kunnen zijn, een tegenwicht te bieden voor werkstress en het leven van werkende vaders in een gezondere balans te houden dan het jarenvijftigmodel waarin vaders vooral werkten en er geen benul ban hadden hoe je een baby een fles geeft, een gezonde maaltijd kookt of een strijkijzer hanteert.

Helemaal in het verlengde daarvan ligt de bevinding dat niet een partner die thuisblijft en het gezin eigenhandig draaiende houdt maar net een werkende partner de stress van werkende vaders verlaagt. Vooral wanneer die partner ongeveer dezelfde werkuren heeft.

Ook dat toont volgens de onderzoekers aan dat een evenwichtige verdeling van de lasten, waarin de overeenkomsten tussen vaders en moeders veel groter zijn dan de verschillen, heilzamer is om fysieke, psychische, emotionele en financiële stress binnen de perken te houden.

Een derde en laatste opmerkelijke bevinding is dat vaders met twee kinderen er minder opgefokt bij lopen in vergelijking met anderen die één, drie of meer kinderen hebben. “Mannen die pas vader zijn geworden”, zegt hoofdonderzoekster Caroline Gatrell, “zijn vaak totaal onvoorbereid op de impact die een eerste kind op hun leven heeft. Wanneer er een tweede kind komt, is dat anders. Ze kennen het, ze weten wat te verwachten. Maar een derde is dan weer niet zelden opnieuw een grote verandering. De twee ouders zijn dan in de minderheid en er komt extra druk als het gaat over de kosten van een derde kind.”

Hoe dan ook staan vaders met een behoorlijke andere houding in hun gezin dan de vorige generatie vaders. “Vandaag willen zeker ook vaders een hechte band met hun opgroeiende kinderen”, aldus Gatrell. De overgrote meerderheid van de ongevraagde vaders (82 procent) uit dan ook de uitdrukkelijke wens om meer tijd met het gezin te kunnen doorbrengen. En maar weinig mannen vinden dat het de taak van de moeder is om voor de kinderen te zorgen. Het zijn opvallend genoeg vooral de moeders zelf die zo’n mening zijn toegedaan. In de praktijk komen al die vaders die meer met huishouden en gezin bezig willen zijn echter nauwelijks aan hun trekken. Nog steeds zijn het vrouwen die vaker parttime en met flexibele werktijden werken, in functie van het gezin.

“In feite is er nog nooit zoveel tijd in het gezin gestopt als vandaag”, reageert Sofie Vanassche van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek (KUL). “En je moet een onderscheid maken tussen mannen die niets doen voor hun gezin omdat ze dat door de werkuren niet kunnen of omdat ze dat niet willen. Maar los daarvan is er voor vaders nog een hele weg af te leggen als het gaat over de combinatie werk en gezin.”

Het probleem is dat werkgevers in de oude denkpatronen blijven steken en niet te lijken beseffen dat mannen meer en meer ook vader willen zijn en dezelfde werkregelingen verlangen die aan moeders worden toegestaan, zo stelt Gatrell. “Dat is nu nog een soort taboe. Omgekeerd is het even nefast dat werkgevers er steevast van uitgaan dat vrouwelijke werknemers er niet om malen als hun carrière wordt afgeblokt omdat zij het toch zullen zijn die zich aan het gezin zullen wijden. Voor de vaders en moeders van nu gelden die rollenpatronen niet meer en het wordt tijd dat werkgevers dat gaan inzien.”