Nieuw bij Nintendo: een oude spelconsole

Op zich is het verre van een revolutionair idee. Het apparaat, vanaf zaterdag voor 60 euro in de winkels, is een heruitgave van het Nintendo Entertainment System (NES), de allereerste console die de Japanse videogamefabrikant op de markt bracht, en tot vooraan de jaren 90 razend populair was. Dertig van de games die de console toen zo bekend maakten, van Super Mario Bros. via Castlevania tot Final Fantasy, staan erop voorgeïnstalleerd, en kunnen dus op een modern televisietoestel worden gespeeld.

Nintendo's miniconsole brengt die games in zekere mate wel naar de moderne tijd, met onder meer een HDMI-uitgang. Maar er zitten evengoed veel elementen in het toestel die de nostalgie hoogtij laten vieren. Een beeldinstelling die vage artificiële lijnen in het beeld brengt, bijvoorbeeld, zodat het lijkt alsof de games op een oude beeldbuistelevisie uit de jaren 80 worden gespeeld. Of het feit dat er precies dezelfde joysticks bij worden geleverd als bij de originele NES-console, in die mate zelfs dat wie er zo thuis nog op zolder heeft liggen die gewoon in de retroconsole kan klikken.

Nintendo is de eerste nog actieve consolefabrikant die, naast de toestellen en games die hij vandaag in de winkels heeft liggen, zelf zo'n retroproduct op de markt brengt. Maar eigenlijk bestaat dat soort producten al veel langer: meer dan tien jaar geleden al kwamen toestellen als de Atari Flashback op de markt, of de Commodore 64 DTV, die eveneens een hele schare aan oude games voor beide uitgestorven consoles in één apparaat brengen. En onlangs kwam er nog de Sega Mega Drive Classic, die liefst tachtig games voor het oude toestel in één bakje prangt. De meeste van die andere apparaten werden gemaakt door onbekende elektronicabedrijven, die gewoon een licentie hebben genomen op de bekende gamemerken en die op hun eigen product hebben geplakt.

De logische vraag is dan ook: waarom in deze tijden waarin men verwacht dat games altijd moderner, flitsender en grensverleggender worden, nog teruggrijpen naar het verleden?

"We willen spelers doen herontdekken waarom ze in de eerste plaats verliefd zijn geworden op Nintendo", zei Reggie Fils-Aime, directeur van de Amerikaanse afdeling van Nintendo, tijdens de aankondiging van de Nintendo Classic Mini. Het is ontegensprekelijk dat die liefde er ooit is geweest: er werden meer dan 60 miljoen toestellen van verkocht in zijn tijd, en topgames als Super Mario Bros. en The Legend of Zelda sleten eveneens miljoenen stuks.

Remasters en pixelgraphics

Spelernostalgie is een sentiment geworden waarmee gamers van alle leeftijden kunnen worden gestrikt. Nu het klassieke publiek van de 18- tot 35-jarige bediend is met de huidige consoles, mikken gamemakers meer en meer op een aanzienlijk publiek van inmiddels volwassen geworden ex-gamers, die misschien wel opnieuw gamers willen worden als het juiste product voor hen opduikt.

En niet alleen Nintendo: een goed deel van de videogame-industrie is in de ban van nostalgie. Relatief recente games, van pakweg vijf tot tien jaar geleden, komen vaker en vaker in 'remasters' uit voor de moderne consoles, zoals onlangs BioShock (2007) en Skyrim (2011).

Er is ook een nieuwe generatie kleinere gamemakers opgestaan die moderne games maken met de blokkige visuele stijl en het speeldesign van titels van twintig tot dertig jaar geleden: zie bijvoorbeeld Hotline Miami,Not a Hero en Mother Russia Bleeds.