'On the Road'

Hier speelden we de hele maand augustus de mooiste liefdeshistorie uit de wereldliteratuur, naar de roman Aan Chesil Beach van Ian McEwan. Dat deden we twee keer per dag, tien keer per week. Maar op maandag hadden we vrijaf en werden de hemden van Vergauwen gewassen en gestreken.

An actor prepares. Tandenpoetsen een kwartier voor aanvang. Ook al spelen we 40 voorstellingen op vier weken tijd, toch blijft het elke keer spannend. Een voorbijvarend schip, een regenbui, een huilende baby in het publiek of een helikopter: bij locatietheater is het elke keer toch weer een beetje anders. En zo hebben we dat het liefst.

De backstage is het enige plekje waar niemand anders komt. Hier kunnen we tussendoor op adem komen of ons voorbereiden op de volgende voorstelling. Hier is het dat Tanya haar lippen stift, en dat Vergauwen worstelt met de knoop van zijn das. Het is ook hier dat alle voornemens om deze plek netjes te houden, na een paar dagen al overboord werden gegooid.

Dit is misschien wel het spannendste. De overgang tussen het gewone leven en de theatervoorstelling. Het publiek heeft er zin in, wij zijn er helemaal klaar voor en dan begint het plots. Een magisch moment.

We spelen vlak voor een idyllisch tuinhuisje dat we volledig bekleedden met bloemen en planten, en hier en daar een verdwaalde vogel. Elke dag geeft Vergauwen het decor wat water. Tanya kijkt toe, en ziet dat het goed is.

Tussen twee voorstellingen door moeten we ook iets eten. Bij het plaatselijke kiprestaurant zijn we al vaste klant, en ook de Chinees op de hoek spreekt ons nu verontrustend familiaal aan. Maar als we echt veel geluk hebben, dan komt kookmoemoe Nelen met de lekkerste maaltijd van de wereld.