Spionage door tabloidpers brengt Cameron in lastig parket
Het onderzoek naar ongeoorloofde mediapraktijken dat het Britse Lagerhuis zopas aankondigde, dijt uit en dreigt alsnog de communicatiedirecteur van premier Cameron, Andy Coulson, in moeilijkheden te brengen.
De krant The Independent on Sunday kon de hand leggen op een zogenaamd Blue Book, een dossier dat privédetective Steve Whittamore had aangelegd voor het mediabedrijf News International van Rupert Murdoch, dat ook News of the World en The Sunday Times publiceert. In het dossier duiken niet enkel de telefoonboekjes van sommige politici op, maar net zo goed telefoonrekeningen, de inhoud van gesprekken, een checklist met betrekking tot strafbladen, enzovoort.
The Independent zegt dat het Blue Book een lijst bevat van 1.027 transacties tussen Whittamore en een cliënt die naar de naam ‘Times Sun News of the World’ luistert. Kan 5 procent van het speurwerk als wettelijk worden bestempeld, dan is 25 procent dat in geen geval, aldus The Independent. De rest bevindt zich in een schemerzone.
Tot de aldus bespioneerde politici en prominenten behoren niet alleen prins William, maar onder anderen ook de vroegere Labourminister en EU-commissaris Peter Mandelson. Het natrekken van confidentiële gegevens werd betaald door journalisten van de tabloidpers. Die hadden per dossier tot 750 pond (906 euro) veil.
De druk op News International, dat zijn handen in onschuld blijft wassen, dreigt nu te worden opgevoerd. Sommige waarnemers zien zelfs de onaantastbaar gewaande persbons Rupert Murdoch straks door het parlement op het matje geroepen worden. De machtige Standards and Privileges Committee van het Lagerhuis heeft de zaak sinds vorige donderdag in handen.
Het Blue Book brengt ook premier David Cameron in een lastig parket. Diens communicatiedirecteur, Andy Coulson, was tot 2007 immers hoofdredacteur van News of the World. Toen nam hij ontslag nadat een van zijn reporters, Clive Goodman, wegens telefoontaps in de cel gegooid werd. Het ziet er echter hoe langer hoe meer naar uit dat Coulson meer wist over de praktijken en niet enkel symbolische verantwoordelijkheid trof.