Vegequette

Hebt u al eens een lang gesprek gehad over eiwitten met uw minst favoriete nonkel? Neen? Dan komt daar binnenkort verandering in. Niemand wil weten hoeveel proteïnen u consumeert, tot u ze vertelt dat u vegetariër bent. Wijs erop dat proteïnen ook in zaden, noten, kaas en sommige groenten zitten, maar probeer de komende dagen toch achter gesloten deuren te geeuwen en zeg vooral niet dat u het een beetje koud hebt.

Deze tip is eigenlijk koren op de molen van vleesminnende collega's en vrienden die als haviken boven uw bord zullen scheren in de hoop dat u in de fout gaat. Dat gummibeertjes gemaakt worden van varkenshuid en -beenderen wist u intussen wel.

Als u deze veertig dagen echt puriteins wil aanpakken, zijn er nog te vermijden producten. Gemalen beenderen of beenderkool (geroosterde beenderen) zitten in onschuldig ogende verpakkingen. Magere yoghurt bevat vaak gelatine, in niet-biologische rietsuiker zitten resten beenderkool en ook in sommige wijnen wordt beenderkool gebruikt om te filteren. Geen wijn dus, maar de kaasschotel hoeft u niet te laten, toch? Jammer maar helaas, kaasproducenten gebruiken voor de meeste kazen een kleine hoeveelheid stremsel. Dit enzym wordt gewonnen uit de maag van geslachte kalveren.

Ook frietjes van de frituur zijn over het algemeen geen optie, aangezien de meeste goede frietkramen met ossenwit bakken. Dat dierlijk vet durft ook al eens op te duiken in cakemixen en kant-en-klare taartbodems.

Wie geen vis eet, gebruikt beter geen worcestershiresaus, want die bevat ansjovis. En die extra omega 3 die het dure brik vers fruitsap belooft, is eigenlijk visgelatine.

Wijsneuzen zullen u met allerlei feiten en feitjes proberen te overtuigen dat uw inspanningen nutteloos zijn. U hebt twee opties. De eerste is vechten met dezelfde wapens. Overtroef de critici met cijfers en grafiekjes. Wanneer ze suggereren dat sojaproductie ook slecht is voor het milieu, kunt u antwoorden dat Belgische koeien gevoed worden met Zuid-Amerikaanse soja. Wanneer ze opmerken dat groenteteelt ook bodemuitputtend is, zeg dan dat een derde van alle vaste grond op aarde wordt gebruikt voor veevoedergewassen.

Uw tweede optie is doen alsof uw mond zo vol broodje hummus zit dat u even niet kunt praten. Want voor u het weet, krijgt u vragen over de wereldeconomie op uw bord of moet u zich verantwoorden voor het leed van de Boliviaanse boeren en hun lama's die zich door de quinoavretende vegetariërs helemaal te pletter werken. Bent u niet heiliger dan de paus en hebt u geen zin in een discussie? Concentreer u dan op uw lederen schoentoppen en de heerlijke hummus.

Nog erger dan de rationele discussies zijn vleeseters die u een moreel dilemma voorleggen. Zou u wel vlees eten mocht u op een onbewoond eiland stranden? En wat als u er een miljoen voor zou krijgen? Of stel dat u een biefstuk voor uw neus had liggen en de loop van een geweer tegen uw slaap? Wat dan?

Geef het alvast op, want van deze betweters valt er niet te winnen. Zegt u neen, dan volgt een eindeloze discussie vol hypothetische doemscenario's. Zegt u ja, dan krijgt de vraagsteller een zelfvoldane grijns, alsof hij u net heeft betrapt met een ribbetje in een hand en wat barbecuesaus aan uw mondhoek.

Deze tip is toekomstmuziek, tenzij u de komende weken in de Verenigde Staten bent. Daar ontwikkelde voedingsproducent Impossible Foods de eerste bloederige, vleesloze burger. Deze Impossible Burger bevat heme, een ijzerrijke molecule die in dierlijke spieren zit. De heme geeft rundsburgers hun typische smaak. 125 technici werkten vijf jaar lang aan dit stuk namaakvlees en wonnen de heme uit plantaardige bronnen. De burger ruikt, voelt en smaakt als echt gehakt.

The Impossible is een extreem voorbeeld van een tendens in de markt van vleesvervangers. Tot afgrijzen van sommige vegetariërs gaan vervangproducten meer en meer op vlees lijken. Zo willen voedingsproducenten tegemoetkomen aan beginnende vegetariërs of flexitariërs die terugdeinzen voor een sponzige blok lichtgrijze tofu. Wat ons brengt tot de volgende tip.

Tofu is intimiderend, en heeft onder vleeseters een erg slechte reputatie. Maar een vegetarisch avontuur is niet compleet zonder deze vleesvervanger. Beschouw tofu dus als een basisproduct dat elke smaak opneemt die u eraan toevoegt.

De beste textuur krijgt u door al het overtollige water uit de tofu te persen voor u gaat koken. Snij de tofu in dunne plakjes en marineer ze met een chili-looksausje voor u ze in de pan krokant bakt. Of rol ze door wat sesamzaadjes voor een knapperig korstje.

Naast de zomermaanden (barbecues weet u wel) zijn tradities die u al eert sinds uw kindertijd de moeilijkste obstakels. Eten is nu eenmaal een emotioneel geladen bezigheid. De gerechten die uw goede voornemens zullen testen, zijn de vol-au-vent die uw grootmoeder serveert, het stoofvlees dat u zo terug naar de keukentafel van uw gezin katapulteert of de broodjes worst die u op de kermis at.

Ook onder de vegetariërs heerst een pikorde. Flexitariërs kijken neer op vleeseters, terwijl pescotariërs (vegetariërs die vis eten) de flexi's dan weer niet goed genoeg vinden. Vegetariërs vinden de pesco's valsspelers en de veganisten veroordelen iedereen. Probeer hier niet aan mee te doen.

Dagen Zonder Vlees, het nieuwe kookboek, 24,95 euro, verschenen bij Borgerhoff & Lamberigts