Saskia's gevallen engelen
Hella Dee is het pseudoniem van een prostituee die ook voorzitter is van Sekswerk Nederland. Ze reageert op een opiniestuk van Saskia De Coster, afgelopen weekend in deze krant.
Ideeën, ook feministische ideeën, ontstaan niet in een vacuüm. Ons gedachtegoed komt ergens vandaan, wordt beïnvloed door de tijd en plaats waarin we leven. Het idee dat sekswerk slavernij is, een uiting van het patriarchaat, is een idee dat ontstond onder witte, christelijke middenklassefeministen van het West-Europa van de 19de eeuw. In victoriaans London en Amsterdam kwamen vrouwen bijeen om prostituees - 'gevallen engelen' - te bekeren en te redden door ze te dwingen te werken tegen een hongerloontje in een eerzaam naaiatelier.
Dit victoriaanse gedachtegoed blijkt hardnekkig - zie ook het opiniestuk van Saskia De Coster (DM 7/11). Na een referentie aan Eva en Adam verkondigt ze het christelijk-feministische idee dat prostitutie gelijk is aan dwang, tenzij een sekswerker seksueel genot beleeft aan zijn of haar werk. Ze beweert ook, onterecht en zonder bron, dat de meeste prostituees gedwongen werken. Tja. Witte middenklassevrouwen willen nog steeds gevallen engelen redden, hoewel de naaiateliers tegenwoordig in Azië staan. (Sekswerkerorganisatie Empower uit Thailand noemt westerse reddingsorganisaties, naast politiegeweld, een van de grootste gevaren voor hun veiligheid.)
Ook mijn feminisme is beïnvloed door mijn omgeving; een samenleving die me vertelt dat ik gek, vogelvrij, slachtoffer en vies ben. Mediafeministen die me reduceren tot 'koopwaar' en 'charcuterie'. Beleidsmakers die zeggen dat ik nooit dezelfde rechten zal krijgen als anderen. Ik hoor voortdurend dat mijn werk immoreel is. Want het patriarchaat houdt van losse vrouwen en God houdt van monogamie.
Als reactie op deze omgeving, die weigert sekswerkers te beschouwen als echte mensen, draait mijn feminisme om zelfbeschikking, respect voor andersdenkenden, representatie en inclusiviteit. Oh, en om weten wanneer je je mond moet houden als ongeïnformeerde witte middenklassevrouw die geen flauw benul heeft hoe het leven eruitziet van mensen uit een gemarginaliseerde groep waartoe ze niet behoort.
Maar genoeg hierover, want theoretisch gelijkheidsgeneuzel kan me eigenlijk gestolen worden. Ik vestig mijn aandacht liever op uitingen van ongelijkheid die daadwerkelijk een impact hebben op het leven van vrouwen en mannen, zoals (politie)geweld tegen prostituees, onwettige arrestatie, discriminatie waardoor we geen huisvesting en verzekering kunnen krijgen, stigma's waardoor goede moeders hun kinderen wordt afgenomen, slechte arbeidsomstandigheden vanwege legale onderdrukking, de onmogelijkheid om zelfstandig te werken.
Wilt u echt gelijkheid bevorderen? Vindt u dat vrouwen, ook sekswerkers, dezelfde rechten en bescherming verdienen als andere mensen? Dan moet u sekswerk gaan behandelen als elk ander werk en stigmatisering tegengaan. Onze problemen komen niet voort uit ons werk, maar uit hoe de rest van de samenleving ons behandelt. Dat zeggen niet alleen de Verenigde Naties, Amnesty International en de Global Alliance Against Trafficking in Women, maar ook de duizenden lokale en nationale organisaties van en voor prostituees over de hele wereld, verenigd in netwerken zoals de African Sex Workers Alliance, de Asia Pacific Network of Sex Workers of het Europese ICRSE. Wij zijn geen gevallen engelen, maar een internationale mensenrechtenbeweging.
Saskia De Costers ideeën uit 1865 doen het vast leuk op de zondagbrunch met andere dames voor wie prostitutie een 'ver-van-mijn-bedshow' is. De ideeën van sekswerkers komen echter voort uit hun eigen ervaringen in 2015. En we willen geen redding van het patriarchaat, we willen rechten. Is het niet tijd om daar eens naar te luisteren?