MIJN EERSTE GEWEER
Honderdduizenden Amerikaanse kinderen hebben een eigen geweer. Meisjes kiezen meestal een roze. Ziet er heel speelgoedachtig uit, maar er zit wel degelijk een kogel in - een echte. Fotografe An-Sofie Kesteleyn zocht en vond een stel 'geweerkinderen'.
Je hebt ze in lichtgroen en in andere snoepkleurtjes, en met legermotief. En er zijn draagtassen. Het is net alsof je naar de tennisbaan gaat. Crickett, heet het bedrijf dat de My First Rifle produceert. Baseline: 'Quality Firearms for America's Youth'.
Het .22-geweer is op kindermaat gefabriceerd. Het ding weegt bijna niks en het formaat is zo uitgedokterd dat kinderen tussen 5 en 12 jaar er perfect mee overweg kunnen. Voor 130 dollar kun je er al eentje kopen in het warenhuis.
In het dit jaar door Jean-Pierre Jeunet verfilmde The selected works of T.S. Spivet beschreef auteur Reif Larsen in 2009 een kindervuurgevecht met dodelijke afloop tussen hemzelf en zijn tweelingbroer Layton. Maar de realiteit overtreft zoals zo vaak de fictie. In mei dit jaar viel in de VS de eerste 'My First Rifle'-dode. De 2-jarige Caroline Sparks werd per ongeluk door haar broertje Kristian (5) doodgeschoten, in een dorp in Kentucky. Met een geweertje dat de jongen voor zijn verjaardag had gekregen.
Fotografe An-Sofie Kesteleyn maakte in juni een roadtrip van meer dan 10.000 kilometer door de VS, van Ohio tot Texas, op zoek naar de kindergezichten achter dit verhaal. "Ik bezocht family shopping days en gun shops. Het was niet makkelijk om de achterdochtige ouders te benaderen en om een foto te vragen. Het is een hot thema, natuurlijk."
Nogal wat kinderen leren hun geweer te gebruiken door samen met hun vader te gaan jagen. Op hazen, later op herten misschien. Handig dat de kids met een wapen overweg kunnen, menen veel ouders. Ze moeten zichzelf en hun ouders toch kunnen verdedigen? Kesteleyn: "Ze zijn wat paranoïde. Ze leren hun kind van jongsaf om de wijsvinger van de trigger te houden."