Dat politiek in haar bloed zit, blijkt al van jongs af. Hillary Diane Rodham werd geboren op 26 oktober 1947. Met nog 2 jongere broers, was ze de oudste kind van het gezin Rodham-Howell.

Ze groeide op in een eerder conservatief nest in Park Ridge, een buitenwijk in Chicago (Illinois). Door die conservatieve achtergrond engageert Clinton zich aanvankelijk voor de Republikeinen, zelfs al als tiener. Maar al snel veranderen haar denkbeelden, onder andere onder invloed van de oorlog in Vietnam, de moord op Martin Luther King en de campagne van de latere president Richard Nixon. Het politieke conservatisme van haar ouders laat Hillary definitief los wanneer ze gaat studeren. In de middelbare school maakt Clinton onder andere deel uit van de leerlingenraad en scoort ze goed dankzij haar prestatiegerichte en perfectionistische gedrag.

De 18-jarige Hillary studeert later eerst politieke wetenschappen aan het hoog aangeschreven Wellesley College, waar ze vier jaar later een bij de diploma-uitreiking een minutenlange staande ovatie krijgt voor een speech over activisme.

Dat activisme trekt Hillary door aan de universiteit. Wanneer ze als een van de 27 vrouwen op 235 studenten wordt toegelaten tot het prestigieuze Yale en daar rechten gaat studeren, verleent ze onder andere juridische bijstand aan minderbedeelden of werkt ze aan het Yale Child Center. Zo pleitte Hillary onder andere voor het vastleggen van de wettelijke rechten van kinderen.

Ontmoeting Bill Clinton

Hillary werd beschouwd als een beloftevolle studente, met een grote politieke toekomst. Dat die pas eind 20e en begin 21e eeuw ook echt boven komt drijven, heeft alles te maken met Yale. Die universiteit was niet alleen belangrijk voor de verdere intellectuele ontplooiing van Hillary. Ze leerder er ook haar latere echtgenoot William Jefferson ‘Bill’ Clinton kennen.

Hillary houdt aanvankelijk de boot af, maar na meerdere pogingen van Bill om Hillary ten huwelijk te vragen, geeft ze hem in 1975 dan toch het jawoord. Al maakte dat van haar nog geen Clinton: Hillary besluit om haar meisjesnaam te behouden.

In plaats van te timmeren aan een eigen politieke carrière, ligt de focus van het koppel vooral op de politieke carrière van echtgenoot Bill. Hillary zelf bouwt haar carrière als juriste uit, met succes.

Als eerste

Hoewel Bill een beloftevolle politicus was en later president van Amerika zou worden, was het toch Hillary die van de twee als eerste vermeld werd in The New York Times, dankzij haar memorabele speech van in het Wellesley College. Bill dook pas vijf jaar later op in het tijdschrift.

En dat was niet de enige keer dat Hillary ergens eerst mee was. Wanneer ze begint te werken voor Rose Law Firm, een groot zakenkantoor in Arkansas, is ze er de enige vrouwelijke jurist. Een paar jaar later, in 1979 werd ze partner in Rose Law Firm: het was de eerste vrouw in die functie bij het advocatenkantoor.

Hillary schreef in juni al geschiedenis toen ze officieel de eerste vrouwelijke presidentskandidaat in Amerika werd. En 8 november 2016 zou Hillary Clinton mogelijk nóg eens de eerste kunnen zijn: de eerste vrouw aan het hoofd van de Verenigde Staten van Amerika. Dat het uitgerekend zij is die die eer te beurt zou kunnen vallen, hoeft niet te verbazen. Naast succesvolle jaren als studente en advocate, stapelde Hillary Clinton intussen ook een ontzettende bagage aan politieke ervaring op. Als huidig president Barack Obama zegt dat nooit iemand, man noch vrouw, ooit meer bekwaam was om president van Amerika te worden dan Hillary, dan is dat niet alleen goede promopraat, maar dan zou dat ook wel eens echt kunnen kloppen. Weinig kandidaten in de geschiedenis hebben de Amerikaanse presidentsverkiezingen aangevat met zo’n indrukwekkend cv. Als iemand weet hoe het eraan toegaat in Washington, is zij het wel.

Al wanneer ze afstudeert, rolt ze de politiek in. Hillary wordt gevraagd om mee te werken aan het parlementair onderzoek van het Watergate-schandaal van president Richard Nixon. En nadat haar echtgenoot minister van Justitie wordt in Arkansas, maakt ze van haar positie als first lady gebruik om verbeteringen door te voeren binnen de gezondheidszorg en het onderwijs, en om die ambities ook nationaal door te trekken in nationale programma’s.

Dat doet ze ook wanneer Bill Clinton president wordt van Amerika en zij (gedurende 8 jaar) First Lady wordt. Hillary is op dat moment al jaren de belangrijkste raadgever van Bill. De democratische president grapt zelfs dat zijn echtgenote meer politieke expertise in huis heeft dan hijzelf. En dat blijkt ook: in tegenstelling tot veel van haar voorgangers, is Hillary geen passieve First Lady en ontpopt ze zich tot een van de machtigste First Ladies in de geschiedenis van de VS.

Rodham wordt Clinton

Wanneer Hillary, die na de geboorte van hun dochter Chelsea in 1980 dan toch de naam Clinton heeft aangenomen, in 2000 een gooi doet naar een zetel in de Senaat, pakt ze die ook met succes. Hiermee wordt ze de eerste first lady met een politiek ambt. Die zetel kan ze trouwens behouden bij de verkiezingen in 2006.

Twee jaar later legt Hillary Clinton de lat nog een beetje hoger. 10 jaar nadat haar echtgenoot het Witte Huis vaarwel zei, wil Hillary president worden van de VS. De voorverkiezingen bij de democraten worden aanvakelijk een nek-aan-nekrace tussen senator Barack Obama en Clinton, maar uiteindelijk is het Obama die aan het langste eind trekt. Toch was de passage van Clinton opmerkelijk: “Het glazen plafond heeft 18 miljoen barstjes gekregen”, zei Clinton daarover (ze behaalde 18 miljoen stemmen bij de voorverkiezingen, red.)

Die voorverkiezingen waren ook niet voor niets: Clinton wordt minister van Buitenlandse Zaken onder president Obama. In die functie bezoekt ze 112 landen. Dat zijn er meer dan haar voorgangers.

Als minister van Buitenlandse Zaken was Clinton ook populair: 66 procent van de Amerikanen toonden zich tevreden over haar werk.

En toch is Hillary nu lang niet meer zo geliefd in de VS. Integendeel. De enige reden dat ze niet de meest gehate politicus in Amerika is, is omdat er ook nog ene Donald Trump mee in de verkiezingsstrijd zit, die de kroon spant in die anti-populariteitspoll.

Schandalen

Dat ze niet zo geliefd is, heeft onder andere te maken met een aantal schandalen die als een schaduw over haar politieke palmares hangen.

Begin jaren ‘90 worden de Clintons beschuldigd (en uiteindelijk vrijgesproken) van fraude bij vastgoedinvesteringen in de jaren ‘70 en ‘80. Een paar jaar later komt vooral Bill Clinton in het oog van de storm terecht door de Lewinsky-affaire. De president had zijn echtgenote Hillary bedrogen met stagiaire Monica Lewinsky, en had daar ook nog eens over gelogen ook.

Hillary is zwaar gekwetst maar blijft ondanks alles toch bij Bill. Dat leverde de First Lady nogal wat kritiek op uit feministische hoek. Sommigen zien haar als een verraadster van de vrouwenrechten. Anderen gaan nog een stapje verder en beschuldigen Hillary ervan dat ze de seksuele escapades van haar man heeft toegelaten om haar eigen toekomstige politieke ambities veilig te stellen.

Daar stopt het niet bij: na de aanslagen van 11 september steunt Hillary de militaire operaties van president George W. Bush, onder andere de inval in Irak. Later komt ze daar op terug. “Ik was niet de enige die het mis had, maar ik had het wel degelijk fout”, zegt ze daarover.

Wanneer in 2011 de Amerikaanse ambassadeur en drie anderen gedood worden bij een aanval op het Amerikaanse consulaat in Benghazi (Libië), komt Clinton zwaar onder vuur te liggen. Clinton kreeg het verwijt dat ze tekort was geschoten bij het garanderen van de veiligheid van die diplomatieke post.

Als minister van Buitenlandse Zaken gebruikte Clinton ook meermaals haar privé e-mailadres voor professionele zaken. Zeker als minister van Buitenlandse Zaken verstuurde en ontving Clinton vaak gevoelige informatie. Dat ze dit deed via een minder beveiligd, eigen e-mailadres, deed haar bijna de das om. Dat ze ruim 30.000 e-mails verwijderde van haar persoonlijk mailadres doet critici stellen dat ze iets te verbergen heeft. De FBI opende een onderzoek, maar in juli was de conclusie van dat onderzoek dat er geen aanklacht hoeft te volgen. 11 dagen voor Election Day kwam er opniéuw de mededeling dat er mogelijk e-mails van Clinton zouden worden onderzocht.

“She’s a fighter”

Maar zelfs los van die schandalen: veel Amerikanen “moeten haar gewoon niet.” Amerikanen vinden dat ze een onpersoonlijk karakter heeft. Velen noemen haar berekend en onbetrouwbaar, ook al heeft onderzoek uitgewezen dat ze niet meer of minder liegt dan andere politici (Republikeins presidentskandidaat Donald Trump buiten beschouwing gelaten). Clinton staat voor veel Amerikanen gelijk aan het verziekte politieke systeem van de VS, aangezien ze deel uitmaakt van de gevestigde elite van Washington.

Berekend en niet oprecht, zo wordt ze vaak afgeschilderd, maar wie haar levensloop bekijkt, kan niet anders dan constateren dat haar inzet voor de kwestbaren in de samenleving wel degelijk oprecht is, en dat het haar eigen verdienste is dat ze nu staat waar ze staat. Ze heeft zich naar de top geknokt. En dat moet zelfs ook haar grote tegenstander op 8 november erkennen. Tijdens het 2e grote presidentiële debat kon Donald Trump niet anders dan toegeven dat Hillary volhardt: “She’s a fighter, she never gives up”. 8 november 2016 weten we of vechter Clinton haar ambitie om de eerste vrouwelijke president van Amerika te worden kan waarmaken.