Playground in Leuven: een speeltuin voor de kunsten

Beeldende kunsten en live art leren al lange tijd van elkaar. Steven Vandervelden van STUK is samen met Eva Wittocx van Museum M curator van deze editie van Playground. Hij ziet grote voordelen in de nieuwe samenwerking. "Dit festival morrelt aan de verwachtingspatronen van het publiek over de verschillende kunstvormen. Vroeger moesten we in het STUK voor het beeldend werk museale condities faken, maar ons gebouw leent zich daar niet goed toe."

Zo kwam het dat een vroegere bijdrage van Wannes Goetschalckx en Ruben Kindermans door het publiek als een 'voorstelling' werd gelezen. Vandervelden: "Mensen bleven er lange tijd naar kijken, in plaats van het even in ogenschouw te nemen, zoals ze in een museum zouden doen. Ze beoordeelden het werk ook als een podiumvoorstelling. Dat was helemaal niet de bedoeling. Dat zetten we nu recht."

Eén kunstenaar grijpt de gelegenheid in elk geval met beide handen aan. Jan Lauwers kennen we vooral als regisseur van Needcompany, dat dit jaar zijn 25ste verjaardag viert. Lauwers is van opleiding echter beeldend kunstenaar. Tijdens Playground toont hij in Museum M The House of our Fathers. In deze labyrintische totaalinstallatie brengen acteurs, dansers en muzikanten doorlopend performances. Het is dus zowel een (levend) kunstwerk als een doorlopende voorstelling.

Uit de podiumkunsten zijn dit jaar een paar oude getrouwen te gast, naast enkele beloftevolle nieuwkomers. Ivana Müller, een van de scherpzinnigste observators van De macht der theaterlijke dwaasheden, brengt Partituur, een stuk voor kinderen, al mogen volwassenen ook meedoen. De toeschouwers maken hier zelf de voorstelling door instructies op een mp3-speler te volgen. Het Zweedse duo Lundahl & Seitl, de revelatie van het vorige festival, betovert al je zinnen met Rotating in a Room of Images, een werk dat telkens voor één bezoeker bestemd is.

Er zijn ook minder bekende gasten als het trio Adva Zakai, Marcelline Delbecq en Hedwig Houben, de Franse Audrey Cottin, de Amerikaanse Elie Ga en de Zwitserse Alexandra Bachzetsis. Adva Zakai is iemand om in de gaten te houden. Haar How to Spell a Piece uit 2009, een duet met Shila Aniraki, was een juweeltje.

Kers op de taart is het stuk Five Sisters van de Frans-Amerikaanse kunstenaar Guy de Cointet (1936-1983). Zijn beeldend werk, spitse combinaties van abstracte kleurvlakken en ongerijmde lettercombinaties, was lange tijd quasi vergeten. Maar tijden veranderen. Op de laatste Biënnale van Venetië was een volledige zaal aan hem gewijd. Playground toonde al elk jaar een van zijn podiumwerken, en wel met de originele cast. Daarin spelen zijn kunstobjecten een hoofdrol. Die stukken handelen steeds weer over de hedonistische cultuur van de Amerikaanse West Coast.

Of een vijfde keer niet veel meer dan scheepsrecht is? Steven Vandervelden vindt van niet: "Wij hebben er wellicht aan bijgedragen om dit werk van de vergetelheid te redden. We twijfelden wel of we hem nog eens moesten brengen. Wat de doorslag heeft gegeven, is dat we deze keer een jonge cast bij elkaar konden brengen. Onder leiding van Jane Zingale, een 'oudgediende' van De Cointet, studeerden zij een werk opnieuw in. Zo wordt het voor de toekomst gered. Mooi, toch?"