Nobelprijs Chemie, met dank aan een Vlaming

Kobilka en Lefkowitz hebben hun leven gewijd aan het onderzoek naar schrikreacties in het menselijk lichaam. Als iemand schrikt, komt er adrenaline vrij en dat heeft een gevolg voor onze cellen. "Jarenlang ontbrak er een puzzelstukje om een volledige analyse te kunnen maken", zegt Jan Steyaert, chemieprofessor aan de VUB en verbonden aan het Vlaams Instituut voor Biotechnologie. "Dat hebben wij geleverd."

Toch vindt hij niet dat hij ook in Stockholm op het podium moet staan. "Voor Lefkowitz en Kobilka is dit een levenswerk. Ze hebben een complexe puzzel van wel veertig stukjes gelegd. Dertig daarvan hebben ze zelf ontdekt. Tien zijn aangeleverd. Wij zijn verantwoordelijk voor een stukje. Een cruciaal, weliswaar."

Steyaert is enorm trots op zijn werk en op dat van het Amerikaanse duo. "We hebben toch wat pintjes gedronken en mijn vrouw heeft een fles cava opengetrokken. Dit is ook een enorme stap voor mijn lab. Het afgelopen jaar heb ik twee papers gepubliceerd samen met Kobilka. Het feit dat wij nu gelinkt zijn aan Nobelprijswinnaars zal een heel grote impact hebben. We zullen nooit meer moeten uitleggen waarom ons werk relevant is. Dat is voortaan een evidentie. Fondsen binnenhalen, nieuwe bedrijven oprichten. Alles zal makkelijker worden."

Steyaert stuurde meteen een mail naar Lefkowiz en Kobilka om hen te feliciteren. "We hebben een goede band. Ik heb maandag nog een uur met Kobilka geskyped."

De Nobelprijs kwam niet echt als een verrassing. "Iedereen voorspelde het", zegt Steyaert. "En ik weet dat het kleppers zijn. Onze paper in Nature staat in de top tien van meest geciteerde papers uit 2011. Maar toch durfde ik het niet geloven."