Direct naar artikelinhoud

De Messi van de modewereld

Wat goed is, komt snel. Maar zo snel als de Amerikaan Alexander Wang furore maakt, is nog maar zelden gezien. De Leonardo Messi van de modewereld lanceerde zijn eigen label toen hij amper 22 was, is inmiddels creatief directeur van Balenciaga en heeft op z'n 29ste twaalf winkels in zeven landen. 'Aan trends heb ik lak.'

Het is een publiek geheim: wie in het fashionmilieu beweert dat hij negenentwintig is, is in werkelijkheid minstens vijfendertig. Dat gaat niet op voor Alexander Wang. Hij is écht negenentwintig. Terwijl hij ook nog eens acht jaar jonger lijkt. Nog frappanter: deze designer is negenentwintig én heeft een cv van iemand van veertig.

Wang is als een komeet omhooggeschoten in de modewereld, en dat is een understatement van formaat. Hij organiseerde zijn eerste modeshow op zijn vijftiende (weliswaar op de bruiloft van zijn broer, maar toch), stopte op zijn negentiende al na twee jaar met zijn modestudie aan de prestigieuze Parsons The New School For Design in New York om zijn eigen label op te starten, lanceerde drie jaar later zijn eerste vrouwencollectie, voegde daar op zijn drieëntwintigste een accessoirelijn aan toe, stortte zich drie jaar later ook op mannenmode, opende weer een jaar later zijn eerste winkel en toen hij achtentwintig was - een leeftijd waarop de meeste mensen van die leeftijd zitten te twijfelen of ze niet eens zouden stoppen met drinken op doordeweekse dagen en een avondcursus Frans gaan volgen - werd Wang benoemd tot creatief directeur van het befaamde modehuis Balenciaga.

Superrelaxed

Natuurlijk is zo'n belangrijke baan bij Balenciaga een enorm avontuur, een echte jongensdroom voor ieder die een modecarrière nastreeft. Maar het is tegelijkertijd ook een uitdaging met een behoorlijk beangstigend karakter. Want niet alleen werd de oprichter van het bedrijf, Cristóbal, beschouwd als een van de beste designers ooit - de Spaanse Coco Chanel, zeg maar - in de tien jaar dat Wangs voorganger Nicolas Ghesquière aan het roer stond, is Balenciaga uitgegroeid tot de absolute elite. Alle belangrijke modebladen waar ook ter wereld staan te popelen om met het merk samen te werken.

Te grote schoenen om te vullen? Dat valt nog te bezien. Cynici beweerden aanvankelijk meesmuilend dat de opdracht veel te groot zou zijn voor deze veel te jonge kerel. Maar alle twijfel en kritiek verdwenen als sneeuw voor de zon toen Wang op 28 februari van dit jaar in Parijs zijn debuutcollectie voorstelde. Na dat gedenkwaardige debuut zag ik Alexander Wang backstage superrelaxed de felicitaties van het hele circus in ontvangst nemen, alsof het de normaalste zaak van de wereld betrof. Het was eerlijk gezegd een bijna freaky vertoning. Hij moet er nu ook wel even om lachen. "Ik denk dat ik zo kalm was omdat ik eigenlijk geen idee had wat er precies aan de hand was. Dat besef kwam pas later."

Commercieel denken

In de acht weken na de opzienbarende show heeft hij onder meer Cristóbal Balenciaga's Spaanse huis bezocht (de topdesigner overleed in 1972) en ging hij naar het museum in San Sebastián dat aan de man is gewijd. "Het verbaasde personeel zei: 'Dit is de eerste keer dat ze een outsider toelaten tot de archieven'", lacht Wang, die uit beleefdheid achterwege liet te zeggen dat je de nieuwe grand chef bezwaarlijk een 'outsider' kunt noemen.

Als Wang eind december dertig wordt, heeft hij twaalf winkels die zijn naam dragen in zeven landen, ontwerpt hij vier collecties per jaar en komt het woord 'druk' niet in de buurt van hoe je zijn agenda moet beschrijven. Je zou denken dat hij overleeft op hectoliters koffie en containers antistresspillen, maar hoewel hij razendsnel praat, blijkt hij zo relaxed en giechelig als een doorsnee-teenager.

Tussen de bedrijven door wil Wang zeker ook naar de Bowie-tentoonstelling, zegt hij, kwestie van zo veel mogelijk profijt te halen uit zijn trip naar Londen, waar hij een capsulecollectie voor mannen in opdracht van Mr Porter lanceert. "We willen altijd graag samenwerken met partners van wie we ook kunnen leren", zegt Wang. "Ik herinner me een artikel over Net-a-Porter (de zustersite van Mr Porter, red.). Daarin las ik dat ze een groot scherm in hun kantoor hebben hangen waarop je kunt zien wat mensen waar ter wereld kopen. Zoiets zie je alleen in films! Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de commerciële kant van fashion. Ik wil weten wat de mensen kopen en wie onze klanten zijn."

Altijd maar werken

Er klinkt iets zangerigs in zijn stem. De man is constant goedgeluimd, alsof het gewicht van zijn verantwoordelijkheden lichter wordt gemaakt door de vreugde van diezelfde verantwoordelijkheden te hebben. Over zijn krankzinnige workload zegt hij: "Ach, zo erg is het niet. Je moet elke maand een weekje naar het buitenland (van New York, waar hij woont, naar Parijs, waar de hoofdzetel van Balenciaga is gevestigd, red.). Ik heb nooit gedacht dat ik reizen kon combineren met mijn werk, maar nu het zover is, ga ik er helemaal voor."

"Werken," zo vervolgt hij, "heb ik altijd graag gedaan. In mijn jeugd gingen de meeste kinderen na de school sporten en zo. Maar ik had een baantje, bij de snackwinkel. Geld verdienen en: gratis snoep na afloop!"

Zijn drive komt overduidelijk van zijn ouders. "Mijn moeder werkte altijd. Mijn broer en zus zijn een stuk ouder dan ik, die hebben altijd op me gepast. Ik vond het zeer bijzonder en lovenswaardig dat mijn moeder zo hard werkte om haar gezin het goed te laten hebben. Bewust of onbewust nam ik me voor om het later ook zo te doen."

Moeders kunnen op hun eigenzinnige manier soms zeer kritisch zijn over het werk van hun kinderen. Is dat bij de ma van Alexander ook het geval? "Maar néé", roept Wang lachend. "Ze is totaal ónkritisch. Elke keer als ik haar iets laat zien, gilt ze: 'Ooh, I love it!'. En dan zeg ik: jamaar, heb je dit of dat wel opgemerkt, en dan gaat ze weer: 'Yes! I love it!' Ik kan haar alles tonen wat ik wil, ze wordt direct laaiend enthousiast."

Eeuwige zoektocht

Wangs Taiwanese ouders emigreerden naar de Verenigde Staten toen hun twee oudste kinderen net tieners waren. Alexander was nog niet geboren. Ze richtten er een succesvol bedrijf in kunststoffen op en verhuisden naar Shanghai toen Alexander een teenager was. De jongste Wang bleef echter op school in San Francisco, onder de voogdij van zijn broer en zus. Hij maakte er vlotjes veel beroemde vrienden, zoals styliste Victoria Traina - dochter van schrijfster Danielle Steel. Vandaag rekent hij onder anderen actrice Mary-Kate Olsen en topmodellen als Gisele Bündchen, Erin Wasson, Dree Hemingway, Alice Dellal en Liberty Ross tot zijn vriendenkring. Hoewel hij dat allemaal relativeert ("Ik sta gewoon achter hen op foto's") zal hij niet kunnen ontkennen dat deze wandelende billboards hem geen windeieren hebben gelegd.

Hoewel Wang méér is dan de typische off-duty look van zijn skinny jeans, truien en handtassen, blijft dat wel het DNA van zijn werk. Wang jaagt geen trends na en verandert niet per seizoen van stijl. Hij slijpt en verfijnt details, in een soort van eeuwige zoektocht naar de perfecte basis. Dat klinkt niet erg revolutionair, maar het is wel wat de meesten van ons zoeken in de winkels.

Het is ook niet zo moeilijk te begrijpen waarom Wang zo'n aantrekkelijke naam was voor Kering, het luxe lifestylemerk (voorheen PPR) dat naast Balenciaga ook Alexander McQueen, Stella McCartney, Christopher Kane en Gucci tot zijn leveranciers mag rekenen. Wang mag dan nog zeer jong zijn, Kerings directeur François-Henry Pinault roemt hem om zijn globale visie. Een goed ontwikkeld zakeninstinct vindt Pinault even belangrijk als handig met stoffen kunnen omgaan. Veel designers starten bij een beroemd huis, raken op den duur gefrustreerd omdat ze altijd maar werken onder iemand anders' naam en vertrekken uiteindelijk om toch maar een eigen label op te starten. Bij Wang is het juist andersom gegaan. Hij hád al zijn eigen label. Voor Kering was dat een groot pluspunt: een designer die minder te bewijzen heeft, is nu eenmaal makkelijker om mee te werken.

Dat neemt niet weg dat Wang wel degelijk nog altijd wat te bewijzen heeft, dat hij meer in zijn mars heeft dan alleen die specifieke off-duty-stijl. Zijn grootste uitdaging noemt hij evenwel het doorprikken van vooroordelen en stereotypes. "Ik ben niet zoals de meeste designers in deze business: heel jong begonnen, ik kom niet uit een gezin met een modeachtergrond en had niemand om over mode te praten. Dat was eraan te merken ook. Als ik videobeelden van vroeger zie of oude interviews lees, denk ik soms: 'Goh, waarom heb ik dat gezegd?' Ik was zo'n idioot. (lacht)"

Een ander hardnekkig misverstand is dat hij vloeiend Mandarijn zou spreken. "Ik kan me een beetje behelpen, maar niet meer dan dat. Elke keer als ik in Azië ben, verwacht men echter dat ik uitgebreid ga staan speechen in het Mandarijn. Als ik dan begin met te zeggen: 'Hey, thank you so much for having me' staat iedereen me stomverbaasd aan te staren. Alsof ze willen zeggen: 'Help, haal de tolk!' (lacht)"

Weg met trends

Op dit moment focust Wang zich alweer op zijn nieuwe collecties. Zijn eigen lijn geeft op 5 september de aftrap van de New York Fashion Week, Balenciaga staat later gepland voor Parijs. Overweegt hij nooit een verhuizing naar de Franse hoofdstad? "Voorlopig niet, nee. Mijn leven speelt zich af in New York - ik heb er mijn vrienden, mijn familie, mijn werk... Bovendien, met al die moderne communicatiemiddelen van tegenwoordig kun je overal een oplossing voor vinden. Je vindt altijd wel manieren om de dingen te laten werken."

Dat het merk Alexander Wang honderd procent eigendom is van Wang himself, maakt dat hij in een zeldzame, en sterke positie verkeert. "Het grote voordeel van een eigen bedrijf te hebben, is dat je dingen kunt doen in een bevlieging. Je komt op een idee en je besluit meteen om het zo eens te gaan proberen, in plaats van er eerst oeverloos over te vergaderen. Op die manier wordt werken echt een organisch proces. Tegenwoordig zijn er zo veel merken, zo veel mensen die hun uiterste best doen om met een uniek idee, een nooit eerder vertoond concept op de proppen te komen... Weet je, het hele gegeven van 'trends' is verouderd. So what als een trend twee jaar geleden al werd gelanceerd; het is nog niet gedaan door óns. Dat is het belangrijkste uitgangspunt. Er mag iets gerust al wel een of meerdere keren gedaan zijn, wij hebben het nog niet op onze wijze aangepakt. Dat is een andere manier van de zaken bekijken, hè."