Autistische Sherlock met smetvrees

Een misdaadreeks die zowel verrast als voor comic relief zorgt. Het is eens wat anders, bedacht ik, toen Koen De Bouw op het dak plots 'Christine' van Will Ferdy begon te lippen en even later op een denkbeeldige piano tokkelde terwijl de bitchy faculteitssecretaresse de contrabas streelde.

Je kunt Jasper Teerlinck - T. voor de vrienden - dan ook bezwaarlijk een traditionele tv-speurder noemen. De autistische criminologieprofessor scheldt zijn studenten - "u bent een achterlijk kalf juffrouw" - de huid vol, vindt empathie de grootste zwakheid des mensen en wordt geteisterd door zo'n extreme vorm van smetvrees dat zijn leven een constante strijd tegen rondvliegende microben is geworden. Een man met een gebruiksaanwijzing dus.

Maar ook met een briljante geest en dat was ex-studente Annelies Donckers (Ella Leyers) bijgebleven. Ze had het tot eigenzinnig rechercheur geschopt en probeerde een serieverkrachter te vatten die in de campustoiletten had toegeslagen. Omdat ze het spoor bijster was geraakt, riep ze de hulp van de professor in. Die stuurde haar met een "Neen, ik ben Hercule Poirot niet" kordaat wandelen en ging zo overtuigend verder met het poetsen van tafels, deurklinken en alles wat door smerige mensenhanden was beroerd dat ik me even in een aflevering van Dwangers waande.

Gelukkig was Annelies van het vasthoudende type en nadat T. thuis tussen zijn met lakens afgedekte meubels eens goed had nagedacht, zegde hij halverwege de aflevering eindelijk zijn medewerking toe. En dat was hoog tijd want de crimineel had opnieuw geprobeerd een meisje te verkrachten. Dit keer verzette het slachtoffer zich, spoot haar aanrander vol pepperspray en viel vervolgens van de trap en in de coma. De professor citeerde voor het verzamelde flikkenkorps uit de grote criminologiebijbel en de zaak was opgelost.

Of toch bijna. T. werd eerst nog zelf in de boeien geslagen, werkte op de zenuwen van een getormenteerde hoofdinspecteur en liep zijn ex-lief, commissaris Christina (zie Will Ferdy), tegen het lijf. De dader werd vlotjes ingerekend en de professor verliet met een hoofse knik het pand om zich na een partijtje schaak tegen een wollige decaan voor te bereiden op nieuwe avonturen. En daar kijken we reikhalzend naar uit .

Het merkwaardige T. mist spankracht en geloofwaardigheid maar doet wel een originele poging om de platgetreden Vlaamse krimipaden te verlaten. Of het de bedoeling was of niet laten we in het midden, maar wij hebben ons kostelijk geamuseerd met de bonte verzameling karikaturen aangevoerd door een letterlijk buiten zichzelf tredende Koen De Bouw die met verve een 'Sherlock met kosten aan' neerzet. En daar zijn noch Werenfried Witse noch Helena De Ridder ooit in geslaagd.

Iedere zondag om 21.20 uur op Eén