Carrasco naar halve finales
Yannick Carrasco heeft zich met Atlético Madrid opnieuw geplaatst voor de halve finales van de Champions League. Voor de derde keer in vier jaar. Een gelijkspel in Leicester volstond, al was het vooral na de rust met hangen en wurgen.
Een prachtige tifo en een uitverkocht King Power Stadium: Leicester City was klaar voor de komst van Atlético. De supporters rolden met de spierballen. Maar of de Spanjaarden onder de indruk waren? Het zou ons verbazen. Starre blik in de ogen, de dijen wat losgooien en een beetje rondkijken, zo gaat dat tijdens de Champions League-hymne. Je moet het de Engelse fans toch nageven: zingen, klappen, roepen, tieren, negentig minuten lang.
Nochtans viel er in het wedstrijdbegin amper iets te beleven. Accordeonvoetbal. Van links naar rechts, soms een keer een bal naar voren. Er was een schotje van Saúl voor Atlético Madrid en een poging van Okazaki voor de thuisploeg. Mahrez stuurde Vardy weg, die legde terug, de Japanner verlengde over. Eenentwintig minuten moesten we daarop wachten.
Dan deed Atléti waar het zo sterk in is: een wedstrijd op slot doen. Filipe Luis zette voor, Saúl Ñíguez kopte volledig vrijstaand binnen. Overhoeks, perfect geplaatst. Schmeichel had geen kans. Clinical. Het was de honderdste goal van de Spaanse club in de Champions League. De eerste viel op 11 september 1996 in een 4-0-zege tegen Steaua Boekarest. Doelpuntenmaker toen was Juan Esnaider. Ook Atlético-coach Diego Simeone scoorde trouwens twee keer in die wedstrijd.
Grappen en grollen
Maar terug naar gisteren. Atlético controleerde, Leicester onderging en moest tot tien minuten voor de rust wachten op een eerste bal tussen de palen. Mahrez trapte in één tijd op Oblak. En Carrasco? Hij speelde volledig in dienst van de ploeg. Zwoegen, werken, kilometers malen. Slim in de ruimtes duiken en af toe voor gevaar zorgen. Vijf minuten voor de rust liet hij zich opmerken met een rush van zestig meter. Tegenstander opzijzetten, in de zestien meter duiken om dan op Schmeichel te botsen. Een mooie inspanning.
Bij 0-1 leek de match gespeeld. Zo kwamen de Spanjaarden ook uit de kleedkamer. Grappen en grollen in de catacomben, her en der een lach. Bij Leicester waren de zenuwen intussen onder controle. De Engelsen kwamen opzetten. Druk naar voren. Push, push, push. Pure powerplay.
Leicester moegestreden
Invaller Chilwell schoot over, maar zag Vardy een halfuur voor affluiten wel scoren. Hij trapte in het dak van het doel. De druk van de thuisploeg werd groter. Ulloa mikte op Lucas Hernández, Vardy op Savic, Ndidi naast. Atlético, waar Carrasco twintig minuten voor tijd werd vervangen, boog maar brak niet. Slecht spelen en toch iets rapen, het is ook een kwaliteit, zeker?
De 2-1 kwam er uiteindelijk niet, de spanning viel weg. Leicester was moegestreden. Chapeau voor hun tweede helft. Atlético kwalificeert zich zo voor de derde keer in vier jaar voor de halve finales van de Champions League. Diego Simeone applaudisseerde voor de spelers van Leicester en ging ze één voor één groeten, de Engelse fans gaven hun spelers een staande ovatie. Een tien voor sfeer en gezelligheid.