Direct naar artikelinhoud

De goede huisvader

Minister Van Quickenborne wil de overheidstekorten bestrijden met strenge besparingen. Hij zegt en herhaalt dat de staat elke euro in tweeën moet bijten, net zoals een goede huisvader.

Maar bijt de goede huisvader elke euro in tweeën als zijn kind honger lijdt? Of zal hij er alles aan doen opdat het met een volle maag naar school kan? Bijt de goede huisvader elke euro in tweeën als zijn kind ernstig ziek is? Zoekt hij niet al zijn geld bij elkaar om het te helpen? Misschien begint hij een inzameling bij solidaire mensen in de buurt. En hij zal niet aarzelen om bij de rijke suikeroom aan te kloppen.

En zorgt de goede huisvader er niet voor dat ál zijn kinderen kunnen studeren? En is hij niet verontrust als de consumptie van antidepressiva onder zijn kinderen stijgt? Zoekt hij dan niet met alle mogelijke middelen naar hulp, solidariteit, menselijke warmte? De goede huisvader zal ervoor zorgen dat het met ál zijn kinderen goed gaat, en zal de zwakste onder hen een extra duwtje in het leven geven.

Nee, minister Van Quickenborne gedraagt zich niet als een goede huisvader. Wel als een koele vader.

Felix Bergers, As

Besparingen

Is er iemand die mij eens kan uitleggen waarom de Franse Gemeenschap en het Waalse Gewest niet kunnen versmolten worden? Omwille van de huidige zeer nodige besparingen zou dit toch een erg logische maatregel zijn in het kader van efficiënt bestuur van dit land. Het kon in Vlaanderen, waarom kan dit dan niet in het zuiden van het land? Waarom worden maatregelen, gebaseerd op efficientie en gezond verstand steeds van tafel geveegd? Durf is nodig!

Tim Heiremans, Antwerpen

Minder ambtenaren

Een nieuwe besparingsronde en dus wordt een van de bekende stokpaardjes van stal gehaald: een afslanking van het overheidsapparaat. Een liberaal dogma, meer en meer gesteund door CD&V'ers als Pieter De Crem. Opmerkelijk genoeg blijft dit debat echter steeds weer steken in een discussie over cijfers: zoveel ambtenaren minder, een aanwervingsstop, minder middelen enz. Kennelijk zou dit bovendien ook alleen maar een besparing opleveren.

Dergelijke voorstellen hebben zeker hun nut als ze gekoppeld zouden zijn aan efficiëntie en aan visievorming. Waar willen we met de overheid heen? Wat blijven we zelf doen en wat niet? Op welke departementen en thema's zetten we zwaar in en waar bouwen we af? Kunnen we ambtenaren omscholen voor andere taken? En, niet onbelangrijk: zijn we als politici zelf bereid een duit in het zakje te doen? In dat laatste geval bedoel ik niet alleen dat de politiek gerust eens naar zichzelf kan kijken als het op efficiëntie en statuut aankomt, maar minstens zo belangrijk: dat ze eindelijk eens de gevolgen van haar eigen daden inschat.

De voorbije decennia hebben de federale en Vlaamse overheid bijvoorbeeld in steeds toenemende mate taken uitgestort over de lokale besturen, hebben de opeenvolgende federale regeringen staatshervormingen uitgewerkt die de Belgische staatsstructuur zo complex hebben gemaakt dat je dikwijls meerdere overheidsdepartementen op verschillende niveaus nodig hebt om min of meer hetzelfde te doen, worden er dagelijks honderden pagina's wetten, decreten, besluiten, mededelingen... over de verschillende overheidsdiensten uitgestort, met als logisch gevolg dat je ook mensen nodig hebt om die toe te passen en uit te leggen aan burgers, en zo voort.

Voorlopig lijken bepaalde partijen enkel gewonnen voor de 'argumenten' van de VOKA's en Unizo's van deze wereld, organisaties die nochtans gerust ook eens naar hun eigen leden zouden kunnen kijken als het gaat om efficiëntie en degelijke dienstverlening. Ikzelf ben door de bank genomen bijvoorbeeld veel tevredener over mijn contacten met overheidsdiensten dan over die met zelfstandigen, kmo's en grote bedrijven.

Het financiële voordeel dat nu op korte termijn zo aanlokkelijk lijkt, zou op lange termijn wel eens serieus kunnen tegenvallen. Bezint dus eer ge begint.

David Vanholsbeeck, Assebroek