Direct naar artikelinhoud

150 kinderen moeten nacht op perron wachten

Van halftwee ’s nachts tot vier uur ’s morgens hebben 150 kinderen die op skireis vertrokken op het perron van Leuven moeten wachten, terwijl ze op hun koffer moesten slapen. De ouders van de kinderen werden niet op de hoogte gebracht dat de trein uren vast stond door een kapotte bovenleiding.

Hilde D’Hoe, directeur van de vrije basisschool in Liedekerke, ging woensdagavond mee naar Brussel om 23 zesdejaars en twee leerkrachten uit te wuiven die op skireis vertrokken. “Ik was nog niet terug thuis of ik kreeg al bericht over het ongeluk. Onze kinderen zaten in de wagon die zwaar beschadigd raakte. Er waren overal glasscherven door de gebroken ramen en de kabel hing in de trein. Naar het schijnt was de sfeer in de andere treinstellen opperbest, maar onze kinderen waren toch onder de indruk.”

Het eerste plan was om de trein te evacueren. “We hadden twee treinen gestuurd, maar we kregen niet snel genoeg een spoor gerepareerd om de treinen daadwerkelijk tot bij de kinderen te krijgen”, zegt Frédéric Petit van Infrabel. “Uiteindelijk was de beste oplossing om de trein met een locomotief naar het station van Leuven te slepen.”

Om een uur ’s nachts moesten 150 kinderen uit de beschadigde wagons stappen en wachten op nieuwe treinstellen. “Er was geen communicatie, geen hulp”, zegt D’Hoe. “Alle valiezen moesten zelf uit de trein gehaald worden. Het station werd niet eens geopend dus hebben de kinderen twee uur lang buiten gezeten. Velen lagen op hun valies te slapen.”

Uiteindelijk kon de trein pas om vier uur vertrekken. Al die tijd stonden in het station van Luik nog eens 410 scholieren te wachten op de skitrein, het merendeel vergezeld door hun ouders. “Maar er was catering en er zijn zelfs animatoren gekomen om iedereen bezig te houden”, zegt Petit. “Naar het schijnt was het heel gezellig.” Gisterenavond om zes uur kwam de trein uiteindelijk negen uur te laat aan in Leysin. Twee uur later bereikten de kinderen het eindstation in Sierre.

De ouders reageerden verrassend rustig. “De kinderen mochten gelukkig geen gsm’s meenemen”, vertelt D’Hoe. “Ik heb gewacht tot na het laatavondjournaal, maar blijkbaar was geen van de ouders op de hoogte. Omdat er niemand gewond was, ben ik ook niet beginnen rondbellen. Pas ’s ochtends kwamen de vragen, maar alles was toen al opgelost.” Hetzelfde verhaal in de Sint-Michielsbasisschool in Merelbeke die 48 leerlingen aan boord hadden. Berichtjes van de begeleiding hangen aan het raam van de school en stellen de ouders blijkbaar voldoende gerust. “De kinderen hebben weinig last gehad en de sfeer zit er goed in”, zo klinkt het daar. Volgende vrijdag zijn de kinderen terug thuis. (KH)