Standard bezwijkt niet onder titelstress
Standard staat naast Racing Genk, of toch een beetje. De Rouches wonnen gisteren van Lokeren, met het allerkleinste verschil. 1-0, doelpunt van Réginald Goreux. Het allerkleinste verschil ook in de stand: Racing Genk heeft officieel nog een half puntje voorsprong op Standard. Dinsdag spelen ze tegen elkaar.
Het vervelende aan slechte voetbalwedstrijden is dat je van bij de aftrap al ziet dat het niks wordt. Lokeren tegen Standard begon met een overtreding. Taravel harkte Tchité ondersteboven, net buiten de rechthoek. Defour, in de basis gestart, maakte zich klaar om de krullen, liep aan en gleed vervolgens uit. Zo’n match zou het dus worden. Afknappers bij de vleet.
Het was niet dat er niks op het spel stond: Standard kon mits winst gelijk komen met Racing Genk. En Lokeren speelt in deze play-off tot nader order elke match voor een primeur, die van de eerste winst. Maar al die perspectieven inspireerden niet. Wel integendeel. Tergend traag ging het van links naar rechts. Af en toe was er een leuk idee, maar de uitvoering volgde niet. Het gezicht van Jelle Van Damme, zo rond minuut acht, zei heel veel. Ploegmaat Camara had net een makkelijk balletje onhandig over de zijlijn gedevieerd. Van Damme trok een grimas. Ook hij wist: de mot zit erin en het wordt een hele klus om die er weer uit te krijgen.
Misschien was Dominique D’Onofrio wel de grote schuldige van zoveel onmacht. Uiteindelijk moet hij het geweest zijn die de beslissing nam om zijn elftal door elkaar te gooien. Deels noodgedwongen, dat moet er zeker bij. Carcela was onbeschikbaar: vlak voor de aftrap geblesseerd uitgevallen. Van Damme, afgelopen weekend geschorst, keerde terug in de basis. Ook Defour maakte zijn rentree, hij ten nadele van Leye.
Eén en ander zorgde er dus voor dat de type-elf van Standard er heel anders uitzag dan afgelopen zaterdag tegen Brugge, toen Standard wel wervelde. De meest ingrijpende wissel was ongetwijfeld de positie van Axel Witsel. Vier dagen geleden nog de grote uitblinker in een centrale rol, gisteren veel minder dominant vanop de rechterflank. Niet dat hij slecht speelde, wel integendeel, maar een rol als winger past gewoon niet bij de specifieke kwaliteiten van Witsel. Die etaleerde hij opnieuw ten overvloede: sterk aan de bal, goeie passing, maar met de zijlaan als beperkende factor rendeerde het allemaal een heel stuk minder.
Er waren kansen voor Standard, af en toe. Van Damme legde een keer mooi af op Tchité en hij werkte af zoals alleen Mémé dat in België kan. Glijdend naar de bal met de rechterkattenpoot. Copa stond pal. Kanu stond ook een keer in kansrijke postitie, ook al de verdienste van Tchité, maar trapte over de reclame-muur achter de Lokerse goal. En die is dus behoorlijk hoog.
Wat de ervaring extra bevreemdend maakte is dat alles rond het veld wel animo uitstraalde. De supporters van Standard klapten in de handen, de fanfare van de thuisploeg speelde ten dans, en de coaches D’Onofrio en Maes daagden uit de vierde ref alsof de Champions League op het spel stond. Elke scheidsrechterlijke beslissing zorgde voor misbaar. De neutrale zone als peutertuin.
Het kon de respectieve troepen niet enthousiasmeren. Het drievoudige fluitsignaal van Van de Velde was een verademing.
Na de pauze was er wat meer fut. Lokeren had het merendeel van het balbezit, maar Standard had de beste kans: Witsel deed van alles met de zolen, maar trapte finaal via de deklat over. Lokeren kon niet veel later een evenwaardige scoringskans bij elkaar voetballen. Benji De Ceulaer deed het allemaal alleen: voorbij Mangala, voorbij Kanu, maar uiteindelijk niet voorbij horde nummer drie: Bolat ging gepast in de voeten.
De match kabbelde richting brilscore, maar zover zou het dus niet komen. Lokeren nekte zichzelf. De Pauw speelde veel te slap in centraal, Leye raapte op, en tussenstation Tchité verlengde tot bij invaller Goreux. Die kapte zijn man uit en besloot laag in de hoek. Standard op voorsprong net voor de tachtigste minuut. De constructie van het doelpunt was naar het beeld van de wedstrijd: traag, weinig flitsend, maar voldoende om het verschil te maken.
Standard staat nu naast Genk. Anderlecht volgt op drie punten. Met steeds minder speeldagen blijft alles maar open in deze play-offs. Eén zekerheid maar: ten laatste dinsdag kennen we de kampioen. Waar het straks om kan draaien: eindigen Genk en Standard met gelijke punten, dan gaat de titel naar Limburg. Omdat bij Standard (en ook Anderlecht) naar boven is afgerond na de reguliere competitie. Zo nauw steekt het dus.