Drie priesters lanceerden de rondvraag omdat ze de voorbije jaren voortdurend geconfronteerd werden met confraters die kampen met gezondheidsproblemen, uit het ambt treden of niet langer in een parochie willen werken. Het onbehagen dat de enquête blootlegde, blijkt sterk verbonden te zijn met de toestand van de territoriale pastoraal, de parochies en de pastorale eenheden. “Dat systeem is onmiskenbaar aan het eind van zijn Latijn”, zegt Jean-Louis Defer, secretaris van de Luikse priesterraad. “Een priester moet tegenwoordig meer administrator dan herder zijn. Hij komt er niet meer aan toe te investeren in menselijke relaties en in aanwezigheid”.

Alle priesters in het bisdom Luik zullen nu de resultaten van de enquête bespreken. Uit dat overleg zal de priesterraad vervolgens aanbevelingen puren voor de bisschop.

Wim Vandewiele, godsdienstsocioloog aan de KU Leuven, vindt het Luikse onderzoek zeer geloofwaardig. “Vele tekens wijzen inderdaad op een kerkelijke systeemcrisis, veroorzaakt door maatschappelijke en binnenkerkelijke overgangsprocessen, waarop de Kerk en haar personeel niet afdoende vooraf inspeelden”. Vandewiele is mild voor de hiërarchie maar wijst toch op een gebrek aan strategisch personeelsbeleid en human resources management. “De Kerk transformeert van een piramidale structuur naar een netwerk, maar de pastorale krachten zijn er almaar minder. Bovendien is de meerderheid van die krachten gevormd in het oude systeem”.

Voor het knagende onbehagen onder pastoors ziet Vandewiele twee mogelijke oplossingen: allereerst zou er leiderschapstraining moeten komen om van hen betere netwerkmanagers te helpen maken. Daarnaast moet de Kerk een hedendaags personeelsbeleid gaan voeren waarbij leken actief betrokken worden.