Steegmans moet Cavendish lanceren

Toen Steegmans voortijdig naar huis terugkeerde, had hij zijn belangrijkste opdracht verwezenlijkt. Hij had het vertrouwen van zijn sprinter gewonnen. Het vertrouwen dat nauwelijks een maand eerder volledig zoek was nadat de Brit de overwinning in de Scheldeprijs aan Marcel Kittel moest laten.

"Het was maanden constant zoeken en tasten", kijkt ploegleider en ex-topsprinter Tom Steels terug op die eerste maanden van 2013. Mark Cavendish was dan wel het team komen versterken maar het eigenlijke werk moest nog beginnen, zegt Steels. Cav was tenslotte alleen gekomen, zonder lead-out. Het was aan Steels om die intern te vormen. "En dat werk wordt sowieso onderschat. Het komt er immers niet alleen op aan om enkele snelle jongens vooraan te hebben die vervolgens hard kunnen rijden. Eer je die jongens op de juiste plaats krijgt, is er al veel gebeurd. Vooreerst: mannen vinden die bereid zijn om er zich honderd procent voor te smijten. Die job is niet zonder risico tenslotte"

Steels had een aantal namen in zijn hoofd maar het was niet bepaald makkelijk om de theorie aan de praktijk te toetsen. Het duurde dan ook een tijdje eer het begin van een trein zichtbaar was. "Het grootste probleem waarmee je geconfronteerd wordt, is het drukke programma van de renners die in aanmerking komen. Probeer ze maar eens allemaal samen te brengen. Bovendien werden we geconfronteerd met een aantal geblesseerden (Trentin, red). Het heeft te lang geduurd eer we de juiste mensen samenkregen, zeker in wedstrijdomstandigheden. Daar maak je tenslotte de grootste vorderingen. Dat bleek ook nu. Steegmans en Trentin hebben elkaar in de Ronde van Turkije gevonden en toen ze dan samen met Cavendish naar de Giro trokken, klikte het plots."

Hoewel Steels niet zo gelooft in trainingen om de trein op de rails te krijgen - "In een wedstrijd heb je praktisch nooit dezelfde ideale omstandigheden als op training" - was ook hij tijdens de eerste teamstages in december vorig jaar al druk in de weer met de potentiële trein. "Net als bij Lotto werkten ook wij met kegels om het gevoel van afstanden weer terug te krijgen. 200 meter is echt wel verder dan velen denken. Dat idee om de sprinttrein bewust te ontregelen, volg ik niet. Ik vind het risico op valpartijen te groot omdat je op training nu eenmaal lang niet dezelfde scherpte hebt als tijdens een wedstrijd. Maar tijdens die trainingen is het uiteraard ook heel belangrijk om fysiek sterker te worden, om het gevoel van timing aan te scherpen en om de feedback van Cav naar waarde te kunnen schatten. Als geen ander ziet hij wie hoe versnelt en die info is belangrijk om iemand op zijn plaats in de trein te zetten."

Plaats opeisen

Dat huiswerk is inmiddels gebeurd, de volgorde is bepaald. Trentin neemt Steegmans op sleeptouw, die vervolgens Cavendish lanceert. "Matteo is nog jong, heeft weinig ervaring maar wordt door niets of niemand geïntimideerd. Hij eist zijn plaats op. Wie er ook naast hem komt, hij laat zich niet doen. Iemand die te veel respect toont voor een concurrent en te snel remt, kun je niet gebruiken. Op een kilometer van de finish moet Trentin vooraan zitten. Dat hoeft niet per se op kop te zijn, maar hij moet wel in een positie zitten waaruit hij kan opschuiven en de sprint aantrekken. Vervolgens moet de ervaring en de kracht van Gert voldoende zijn om Cav op het ideale moment en in de ideale positie te lanceren."

De mannen die voornoemd trio naar die laatste kilometer moeten loodsen, kunnen verschillen van dag tot dag. "Tony Martin, Sylvain Chavanel, Michal Kwiatkowski en Niki Terpstra kunnen alle vier hun mannetje staan. Dat ze dit jaar nog nauwelijks hebben samen gereden met Cavendish hoeft niet meteen een probleem te zijn. Tony is dit werk gewend van zijn periode bij HTC en sterke renners als Chavanel, Kwiatkowski of Terpstra koersen sowieso altijd vooraan. Afhankelijk van de omstandigheden moeten ze tijdens de rit enkel nog de juiste afspraken maken."

Tour: 23

Giro: 17

Vuelta: 4