Direct naar artikelinhoud

'Opgewonden raak ik alleen van vrouwen met de grootste cup'

Zoals iemand die valt op blonde vrouwen geen freak is, vindt Maarten (39) zichzelf ook niet raar omdat hij graag grote borsten ziet. Probleem is dat hij de juiste vrouw maar niet vindt.

MAARTEN: "In het middelbaar had ik een uitwisseling met een middelbare school in Frankrijk toen ik door het meisje waarbij ik logeerde, werd meegenomen naar een disco. Dat was voor het eerst. Ik hoorde de keiharde muziek en zag mijn klasgenoten veranderen in jonge mannen en vrouwen. De meisjes omhelsden die Franse jongens, en ineens was het of ik gewaar werd van een parallelle wereld die tot dan toe voor mij verborgen was gebleven. De aanblik van die zoenende tieners vervulde me met verbazing, meer dan met verlangen. Ik dacht: dat ga ik later misschien ook eens doen. Ik was 15 jaar, maar in mijn hart was ik 12.

"De rest van de avond heb ik in de toiletruimte doorgebracht om de herrie te ontvluchten en de zaterdag erop ben ik weer zoals gewoonlijk naar de postzegelruilbeurs gegaan, zonder het gevoel iets te missen. Het zou toen nog jaren duren voor ik verliefd werd. Ik was eerstejaarsstudent en het voorwerp van mijn liefde was mijn onbereikbare, al door de voorzitter van de studentenvereniging ingenomen mentrix. Twee jaar lang heb ik een prettig gevoel gehouden bij die verliefdheid. Alleen door naar haar te kijken en te weten dat zij in hetzelfde lokaal liep als ik, was al voldoende. Ik was 18 jaar en had nog steeds nooit met iemand gezoend.

"Rond diezelfde tijd zat ik met mijn ouders en mijn broer op een mooie dag aan een recreatieplas en zag ik een meisje met extreem grote borsten topless zonnen. Er zat een hele belofte in de welvingen van dat meisje. Dat waanzinnig grote en hangende van die borsten, het overmatige ervan overweldigde me. Ik weet nog dat ik dacht: doe mij later ook zo'n vriendin. Later. Want ik kon best nog even wachten, dacht ik.

"Deze dag was een life defining moment. Dit was de allereerste keer dat ik oog kreeg voor het lichaam van een vrouw en de dag dat ik ontdekte dat ik op buitensporig grote borsten val, cup J tot L. Een beetje raar misschien, maar ik kan mijn bewondering voor grote borsten nog het best onder woorden brengen door die te vergelijken met mijn liefde voor muziek en schaken. De verrassing en de verbazing over wat daarbinnen allemaal mogelijk is, ook bij herhaalde beluistering of het beoefenen ervan, die voel ik ook als ik naar een enorme cleavage kijk. Ja, het was die verrassing - wauw, dat het bestaat! - die mij op slag betoverde.

"Ik werd ouder, studeerde af, en had nog steeds met niemand gezoend, maar nu wist ik wel wat ik precies wilde. Een huisgenoot van me had cup G, we gingen samen uit, en met haar kuste ik voor het eerst, maar zij was niet de vrouw waar ik gek op geraakte. En zo is het altijd gebleven. Verliefdheid en lust zijn bij mij twee onafhankelijke grootheden die niet te verenigen lijken. Ik kan op zo veel vrouwen verliefd worden zonder aan seks te denken. Opgewonden raak ik alleen van vrouwen met de grootste cup. Ik snap nu ook waarom die pubers mij destijds koud lieten, meisjes van 14 met grote borsten zijn zeldzaam. Maar ook volwassen vrouwen met die omvang kom ik nauwelijks tegen.

"De vraag: hoe zal ik ooit iemand vinden met een grote maat met wie ik ook nog een leuk gesprek kan hebben, wordt steeds nijpender. Tot op de dag van vandaag heb ik haar niet ontmoet, laat staan aangeraakt. Ik ben 39 en maagd en kijk al jaren dezelfde foto's op internet.

"Toen ik mijn vader een halfjaar geleden mijn verhaal opbiechtte, zei hij, o, dus je hebt een fetisj. Maar ik noem het liever bij de naam: macromastiafilie. Fetisj associeer ik met stof en rubber, ik vind borsten gewoon heel erg mooi, al ben ik de eerste om toe te geven dat mijn voorkeur me in de weg zit bij mijn sociale en publieke ontwikkeling. Mijn jongere broer woont al lang met vrouw en kind in een groot huis, ik zit nog altijd in de studentenflat waar ik 20 jaar geleden kwam wonen. Mijn bijnaam was heel lang: bordje pap. Kennelijk is er iets waaraan je merkt dat mijn leven on hold staat.

"Waar is ze, de vrouw met wie ik wil leven? Een paar jaar geleden zag ik vanuit een stadsbus een jonge vrouw fietsen die precies aan mijn ideaal voldeed. Wonderlijk genoeg stapte ze bij de volgende halte in, en ging schuin tegenover me zitten. Ik wilde haar aanspreken, maar voor ik moed had verzameld, stapte ze weer uit. Zonder een woord te zeggen heb ik haar laten gaan en daar heb ik nog elke dag spijt van. Intussen wacht ik, zoals ik wachtte toen ik 15 was: geduldig, op mijn tijd.

"Natuurlijk, er zijn sites waar je terecht kunt met al je wensen, maar die vind ik ranzig. Ik heb wel datingsites geprobeerd, maar het is een beetje raar om meteen te informeren naar iemands cupmaat, dus ook daar ben ik mee gestopt. Tegen een meisje dat vroeg of ik homo was, zei ik eens, nee, ik val op dikke tieten. 'Hè, jij?', zei ze verbaasd. Ik heb verder maar niet uitgewijd, dan zou ze van haar stoel zijn gevallen.

"Overigens is maagd zijn minder erg dan je denkt. Ik vertel natuurlijk niemand iets. Bij een voorkeur als de mijne denken anderen al snel aan een obsessie, maar er gaat regelmatig een week voorbij dat ik helemaal niet op internet zit. En is een man die valt op blond en slank soms ook een freak? Kijken naar reuzenboezems verveelt nooit. Het is geen smoezeligheid waardoor ik gedreven word, maar een heel diepe wens. Een wens naar intimiteit die altijd, altijd aanwezig is."