Jeroom over ‘Geub’: ‘We konden elkaar soms de hersens inslaan. Gelukkig was er daarna telkens goedmaakseks’

Jeroom: “Een jaar of vijf geleden, toen Philippe nog bij Woestijnvis rondliep, heeft Jan Reymen (scenarist, red.) al eens het idee opgeworpen om een komische serie over en met de Geub te schrijven. Dat idee is vervolgens in de ijskast beland, om er een paar jaar later weer uit gehaald te worden: op dat moment zijn Jan Dircksens, die mee aan de Humo-rubriek ‘Het Gat van de Wereld’ werkt, en ikzelf mee aan boord gehesen. Het volgende anderhalf jaar hebben wij met ons drieën dag in, dag uit in een kleine bezemkast bij Woestijnvis aan ‘Geub’ zitten schrijven, in het zweet onzes aanschijns.”

Het was de eerste keer dat jullie je aan een komische reeks waagden. Heeft Woestijnvis jullie een cursus ‘Hoe schrijf ik een sitcom?’ cadeau gedaan?

Jeroom: “Nee, maar we hebben links en rechts wel enkele zelfhulpboeken over het schrijven van scenario’s onder ogen gehad, waar dan gouden tips in stonden à la ‘Vermijd draaidagen met dieren, baby’s en boten’. En we werden ook goed begeleid: Jan Eelen heeft over onze schouder meegekeken, Michiel Devlieger zat er als producent bovenop, en zelfs Erik Van Looy heeft ons zo nu en dan gevolgd. Dat was ook nodig, want het is iets heel anders om pointes voor een quiz of een panelprogramma te schrijven dan voor een tv-reeks: je hebt verhaallijnen en acteurs, en je moet toch opletten dat het niet al te zeer van de pot gerukt wordt. Eén en ander moet uiteraard ook budgettair en praktisch haalbaar zijn: je kunt niet zomaar een cruiseschip vol mummies laten ontploffen in de Straat van Gibraltar, ook al had je dat graag gewild. Zo stond er in het oorspronkelijke script een scène in restaurant The Jane, die er op papier heel eenvoudig uitzag: die en die gaan naar The Jane, en dat en dat gebeurt er.”

Philippe steekt er de keuken in brand?

Jeroom: “Het was onschuldiger dan dat, maar toch te ingewikkeld om praktisch doenbaar te zijn: we zouden er The Jane een volledige dag voor hebben moeten vrijmaken. In het originele script hadden we ook een rist shots gepland van Philippe die aan het autorijden is. Geen probleem, dachten we, maar blijkbaar is dat toch niet zo evident. Om te beginnen moet je de auto dan helemaal met camera’s uitrusten.

“Enfin, het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost om ‘Geub’ te maken. En omdat de Jannen en ik zo lang op elkaars lip zaten, zijn er tal van momenten geweest dat we elkaar wel de hersens konden inslaan. Gelukkig was er daarna telkens goedmaakseks, en konden we weer verder. Zo is na verloop van tijd het scenario van de eerste aflevering klaar geraakt, dat we Olivier Goris (netmanager van Eén, red.) hebben laten lezen.”

Die had het in een perstekst over ‘tranen van het lachen’.

Jeroom: “Dat zal eerder aan de bijgevoegde prijsofferte gelegen hebben. Maar hij was wel zeer enthousiast, in die mate zelfs dat hij het programma direct heeft besteld. Daarna is ook Telenet op de kar gesprongen, en het Nederlandse RTL 4.”

Het is geen toeval dat ‘Geub’ ook in Nederland wordt uitgezonden: Philippe is er al bijna net zo groot als bij ons.

Jeroom: “Het zal alleszins niet veel schelen.”

Jijzelf bent er ook naam aan het maken: een paar maanden geleden leverde je een opgemerkte bijdrage aan ‘The Roast of Johnny de Mol’ op Comedy Central.

Jeroom: “Ik klus wat bij in Nederland, ja – zo heb ik ook een seizoen in ‘Praat Nederlands met me’ gezeten, een panelshow op RTL 4. Ik vind het wel plezierig om ginder eens op hotel te kunnen slapen zonder dat er een kleuter ’s ochtends in mijn oog staat te prikken.”

Volwassen kleuter

Hoe zijn jullie bij Derek de Lint uitgekomen voor de rol van Philippes antagonist William van Bronkhorst?

Jeroom: “Simpel: door ‘Goeie Nederlandse acteur’ in te tikken op Google. We hebben op goed geluk contact gezocht met zijn impresario, die tot onze verbazing nog positief reageerde ook. Derek de Lint, dat is een levende legende, hè? Die man heeft jarenlang naam gemaakt in Amerikaanse films en tv-series. We hebben veel aan Derek te danken: telkens als hij op de set kwam, ging het niveau vijf verdiepingen omhoog.”

Al meteen in de eerste aflevering laten jullie hem, of althans zijn personage, in geuren en kleuren over zijn reusachtige penis uitweiden. Hebben jullie veel moeite moeten doen om die scène aan hem te verkopen?

Jeroom: “Integendeel, hij ging direct akkoord. Wat fijn is, want je gelóóft hem wanneer hij over zijn gigantische lid begint te, euh, leuteren.”

‘Geub’ is een reeks die op Eén zal komen, en dus op een breed publiek mikt. Heeft de VRT jullie teruggefloten omdat ze bepaalde grappen te ver vonden gaan?

Jeroom: “Nee, ze hebben ons laten doen. Maar we hebben zelf wel aangevoeld dat het geen zin heeft om de ene grove mop na de andere af te vuren: je zou er mensen mee wegjagen. In ‘Geub’ hebben we de piemelgrappen met behulp van onze perfect gekalibreerde penisweegschaal netjes over de reeks verdeeld.”

Gelukkig mag Dikke Dirk, de vaste technicus van Philippe, uit zijn nek kletsen over kalkoenen die ‘volgesopt’ moeten worden.

Jeroom (lachje): “Flor Decleir (die Dikke Dirk speelt, red.) is een natuurtalent. Het was ook een eitje om goeie quotes voor zijn personage te verzinnen: als je thuis zelf een kleuter hebt rondlopen, weet je meteen hoe een volwassen kleuter praat.”

Hoor ik je nu zeggen dat je Dikke Dirk op je zoon Remus hebt gebaseerd?

Jeroom: “’t Is een amalgaam: ook de twee Jannen hebben jonge kinderen. Er komen nochtans veel scènes in ‘Geub’ voor die op echte gebeurtenissen gebaseerd zijn. Zo is het Jens Mortier, een goeie vriend van ons, ooit net als de Geub in de serie overkomen dat hij door het open dak van zijn auto petsen op zijn kale knikker kreeg. Zeer gênant natuurlijk, vooral omdat er een date naast hem zat. De Jannen en ik hebben dat altijd onthouden en gedacht: ooit moeten we daar munt uit slaan. Sorry, Jens.”