Meer Walen op tv!
Fans van het betere televisiewerk liepen tot voor kort best in een wijde boog om Wallonië heen. Reeksen als La trêve en Ennemi public, dat straks op Canvas debuteert, zorgen voor een kentering.
Een wandeling in de Ardennen, een bezoek aan de reuzenpanda's van Pairi Daiza of een schoolreis naar het hellend vlak van Ronquières. Qua redenen om richting Wallonië te trekken, hebben we het dan wel zowat gehad. Zelfs vanuit zijn luie stoel raakt de doorsnee Vlaamse televisiekijker de taalgrens niet over.
Toegegeven, daar was tot voor kort ook weinig aanleiding toe. Wat oubollige spelletjesprogramma's en een handvol slecht gedubde buitenlandse reeksen. Meer viel er op de RTBF's en RTL's van deze wereld niet te rapen. Maar tegenwoordig bougeert het in Wallonië. Toch zeker wat televisie betreft. Eerst was er La trêve. Een whodunit in de Ardense bossen die en passant ook de vinger legt op meer mondiale problemen zoals de niet te stelpen vluchtelingenstroom richting Europa en de racistische uitspattingen die dat met zich meebrengt.
Een primeur voor de RTBF ook. Het was de eerste keer dat de Franstalige openbare omroep zwaar investeerde in een fictiereeks van eigen bodem. Een gok die goed uitdraaide. La trêve leverde een marktaandeel van 20 procent op en viel in de prijzen. De Zwitserse openbare omroep tastte in de portemonnee om de reeks binnen te halen, France 2 volgde dat voorbeeld en ook Canvas bracht de reeks op het scherm. Alweer een primeur. Nog nooit eerder was een Waalse reeks de taalgrens over gesukkeld.
Nu La trêve de deur naar de rest van de wereld openbeukte, is er geen houden meer aan. Dit weekend krijgt de Vlaamse kijker met Ennemi public alweer een Waals televisieproject voorgeschoteld. Alles draait om Guy Béranger, kindermoordenaar en volksvijand nummer 1. Wanneer hij voorwaardelijk vrij komt en onderdak krijgt in de abdij van Vielsart gaan de poppen aan het dansen.
Belgische Far West
Gelijkenissen met bestaande gebeurtenissen en/of personen berusten deze keer niet op louter toeval. De verhaallijn is losjes op het wedervaren van Michelle Martin gestoeld. Even duister dus als voorganger La trêve en even fel gesmaakt in binnen -en buitenland.
Zijn het de Ardense bossen die La trêve-regisseur Matthieu Donck als de Belgische Far West omschrijft. Ligt het aan het quasi onbeperkt arsenaal onbekende acteurs? Of is het gewoon terug te voeren naar een generatie jong cinematalent dat de middelen krijgt en de goesting heeft om op televisie hun kunnen te demonstreren.
Wat de oorzaak er ook voor is, er wordt in de Ardennen tegenwoordig steengoede televisie gemaakt. Zaterdagavond dus toch maar eens die taalgrens over steken.