Industrie lanceert aanval op Energiepact
De grootste energieverbruiker in ons land, de havenindustrie, trekt de N-VA-kaart voor het Energiepact. Het creëert bevoorradingsproblemen, het kost jobs, en onze competitiviteit wordt aangevreten. Drama, of dramaqueen?
Het Energiepact dat de ministers van Energie sloten en dat tegen 2025 een uitstap uit de kernenergie vooropstelt, is een ramp voor de industrie. Er kunnen nooit op tijd voldoende alternatieve energiebronnen zijn. Dat zei Wouter De Geest, topindustrieel en CEO van de Antwerpse vestiging van het Duitse chemieconcern BASF, zaterdag in De Tijd.
Het is niet de eerste keer dat De Geest, lid van het directiecomité van het VBO en ondervoorzitter van Voka, op die nagel klopt. Hij verwoordt al langer het verzet van de industriële grootverbruikers van energie tegen de kernuitstap.
De Antwerpse havengemeenschap schreef vorige week een brief waarin ze haar bezorgdheid uitte. "Een gespreide omschakeling biedt minder risico's op het vlak van leveringszekerheid", stelden Jacques Vandermeiren en Marc Van Peel, respectievelijk CEO en voorzitter van het Antwerpse Havenbedrijf, tegenover de federale en Vlaamse energieministers.
Te weinig vooruitgang
Het standpunt klinkt in al zijn eenvoud valabel: wetende dat het gros van onze energievoorziening uit kernenergie komt, is er momenteel onvoldoende alternatieve energie voorhanden om de bevoorrading in 2025 te garanderen. Ondanks de wet op de kernuitstap, die intussen vijftien jaar oud is, is er nog niet genoeg vooruitgang geboekt met de energietransitie.
De industrie pleit daarom voor een minimale nucleaire optie waarbij twee reactoren langer blijven draaien, gecombineerd met meer hernieuwbare energie en het invoeren van energie uit het buitenland. "Als we dat niet doen, aanvaarden we black-outs en geven we de facto onze industrie op", klinkt het fel. "De regeringen schijnen te vergeten hoe cruciaal de zekerheid van levering en de kostprijs van stroom voor de industrie zijn."
Die kostprijs zal sowieso stijgen. Dat is het gevolg van extra investeringen in zonne- en windenergie (nieuwe windmolens), meer invoer van elektriciteit uit het buitenland en vooral van meer aardgas. Maar de nucleaire optie zou de prijs op korte termijn drukken.
Dat is ook het standpunt van de N-VA, die het Energiepact bestrijdt. Vlaams minister-president Geert Bourgeois herhaalde dat partijstandpunt gisteren in De zevende dagnog eens. Een één-tweetje tussen de N-VA en de industrie? Dat lijkt een iets te makkelijke benadering.
In 2013 schreef het adviesbureau Boston Consulting al in een alarmerend rapport dat de scherpe stijging van de stroomprijs de levensvatbaarheid van verscheidene industriële activiteiten in België zou bedreigen.
Het rekenwerk wees uit dat na 2020 de chemie-industrie het zeer moeilijk zou krijgen om nog goedkoop te produceren. De Belgische chemie is vandaag met 91.500 rechtstreekse arbeidsplaatsen de sterkhouder van de hele industrie in ons land.
Aardgascentrales
Ook de consultant PwC Enterprise Advisory maakte een studie over de Belgische energietransitie tegen 2030 en 2050. Het bedrijf kwam eveneens tot de conclusie dat we nood hebben aan een elektriciteitsproductie op basis van hernieuwbare energie gecombineerd met kernenergie, om te voorzien in stabiele elektriciteitsprijzen, bevoorradingszekerheid én het halen van de klimaatdoelstellingen.
Het Federaal Planbureau maakte onlangs ook een uitgebreide (en onderbelichte) nota over het Belgische energielandschap tegen 2050. Daaruit blijkt dat om te voldoen aan de stijgende energiebehoefte er investeringen nodig zijn in alternatieve vormen ter waarde van 15 miljard euro tot 2030, en van 17 miljard euro tussen 2030 en 2050. Tegen 2030 zouden aardgasgestookte centrales zo bijna 60 procent van de energiebehoefte op zich moeten nemen, hernieuwbare bronnen de resterende 40 procent.
De grote industriële sectoren, met veel werkgelegenheid, zijn zwaargewichten in de discussie. Een dergelijke bondgenoot geeft de N-VA een competitief voordeel in de politieke boksmatch met zijn rivalen.