Jari Demeulemeester: ‘Ik trek me terug in mijn boeken- en platenkast’
Goede voornemens: ze horen bij een nieuw jaar als worteltjes bij erwtjes. De Morgen polst bij bekende cultuurvreters naar hun culturele voornemens voor 2011.
“De bekentenis doet pijn, maar culturele voorstellingen zullen er dit jaar niet voor mij inzitten”, verzucht Jari Demeulemeester, die in maart de fakkel doorgeeft als algemeen directeur van de AB in Brussel. “Met de gezondheid gaat het goed, maar mijn mobiliteit is een ander paar mouwen (Demeulemeester loopt gedwongen met een kruk; GVA). Eerst moet ik mijn leden weer op orde krijgen voor ik weer naar theater toega. Tot dan trek ik me terug in mijn boeken- en platenkast, en op internet. Zo kan ik mezelf toch cultureel blijven bevoorraden.
“Gelukkig puilen mijn kasten ook uit van de dvd’s. Ik ben gek op oude films uit de jaren veertig en vijftig. Die laat ik zelfs vaak importeren, omdat ze niet altijd meer verdeeld worden in Europa. Ze zijn een stuk duurder, maar dat deert niet. Ik hou van de klassiekers uit het zwart-wittijdperk. Zo heb ik onlangs weer genoten van The Grapes of Wrath (John Fords meesterwerk uit 1940, naar het gelijknamige boek van John Steinbeck; GVA). En dit jaar wil ik de band met Orson Welles en Roman Polanski opnieuw nauwer aanhalen. Daar kijk ik al naar uit: zonder probleem zit ik een hele dag door voor het scherm, met een koffietje of een gezond streekbier.
“Ik ben een tijdje geleden ook begonnen aan de fameuze The Wheel of Time-saga van Robert Jordan. Met m’n neus zit ik intussen in de dertiende turf in die reeks, en straks volgt nog eens een boek van honderden pagina’s - samen goed voor een dikke tienduizend bladzijden leesplezier. Jordan wordt wel eens beschouwd als de nieuwe Tolkien, en die bewering kan ik alleen maar bijtreden.
“Op het vlak van naslagwerken heb ik wel nog heel wat in te halen: ik wil me straks bijvoorbeeld verdiepen in boeken over country & western. Gelukkig krijg ik vanaf maart ruim de tijd om m’n encyclopedische kennis bij te spijkeren.
“Toch wil ik ook de grote meesters niet uit het oog verliezen: die laatste cd/dvd-box van Bruce Springsteen ga ik met plezier uitpluizen (The Promise: The Darkness on the Edge of Town Story; GVA), en ook het verzamelde werk van Richard Thompson of de demo’s van Bob Dylan (Witmark Demos - The Bootleg Series Volume 9; GVA) zullen eraan moeten geloven. Voor zo’n artiesten moet een mens trouwens speciaal tijd vrijmaken.
“Zelf een instrument opnemen? Néé! Muziek spelen is mij altijd vreemd gebleven. Erg hè (lacht). Ritmes liggen me gewoon niet, en ik heb geen talent of ambitie om daar verandering in te brengen. Teksten schrijven kan ik wel. Maar ik was altijd te sociaalgezind om mezelf daarop toe te leggen. Schrijven is eenzaam werk: dat doe je best in de beslotenheid van je eigen geest. Maar misschien komt het er nu toch nog van. Met mijn pensioen ben ik verplicht om me wat meer terug te trekken in de eenzaamheid. Bel me dus over zes maanden nog eens, dan kan ik je zeggen hoever het staat met m’n memoires (lacht).”