'Prima benen, ideaal parcours'

Hoe hard schrok je daarnet toen je het nieuws vernam dat jullie WK vervroegd werd?

Nys: "Best hevig. Een kwartier geleden maakten we er nog een grapje over tijdens het ontbijt, omdat we al wat hoorden waaien. 'Stel je voor, het WK op zaterdag', lachten we. Maar wat vijftien minuten geleden een grap leek, is plots realiteit. Om eerlijk te zijn, ik merkte gisteren al wat paniek, toen ik Peter Van den Abeele (offroadmanager UCI, red) zijn snoet zag. Dat er in de namiddag een massa zandzakjes werden aangevoerd, voorspelde ook al niet veel goeds."

Hier wordt niemand blij van, denken we.

"Eigenlijk heb ik er geen slecht gevoel bij. Behalve dan bij het feit dat ik gisteren (donderdag, red) nog een doorgedreven training heb afgewerkt. In de voormiddag trainde ik anderhalf uur achter de brommer, aangevuld met een half uurtje op de rollen. 's Namiddags holde ik rond op het parcours. Alles samen ben ik dik vier uur druk in de weer geweest. Ideaal als je nog twee dagen rust voor de boeg hebt. Maar mijn herstelperiode is plots gehalveerd en dat roept lichte twijfels op. Het is plots 'kort dag'."

Ook Niels Albert en Klaas Vantornout zijn donderdag nog intensief gaan trainen. Je bent dus niet de enige.

"Tja. Maar toch, ik heb wel de meeste arbeid verricht, denk ik. En dat is een factor die ik zelf niet meer in de hand heb. Zal ik helemaal hersteld zijn? De kans is reëel dat ik iets minder fris aan de start sta dan voorzien. Al laat ik dat nu ook mijn zelfvertrouwen niet aantasten. Ik heb ondertussen al met Paul (coach Van den Bosch, red) gebeld en ook hij stelde me op mijn gemak. Maar vandaag wordt een absolute rustdag, in de letterlijke zin van het woord. 24 uur herstel, alleen onderbroken door een uurtje losrijden."

Jouw zelfvertrouwen was hoog, na de parcoursverkenning...

"De omloop is helemaal mijn ding. Niet loodzwaar, wel selectief. Inclusief een zandbak, drie trappensecties en een aantal extra technische passages. Zo heb ik het graag. Ik zie dit WK als een unieke kans om mijn erelijst op te smukken met een tweede wereldtitel."

Je imponeerde donderdag door als enige de stenen trappen op te rijden. Hoe moeten we dat inschatten?

(grijnzend): "Als een extra troef, natuurlijk. Kijk, of ik ook tijdens de wedstrijd niet van de fiets moet op die trappen, maakt op zich zelfs weinig uit. Dat ik ze tijdens de verkenning opreed, kan voldoende zijn om de concurrentie nerveus te maken. Dat voelt - psychologisch - goed aan. Lukt het me tijdens het WK, dan heb ik een extra voordeel. Als je die te voet over moet, ben je - eenmaal boven - buiten adem. Je kunt er dus het verschil maken."

Door alle herrie over de weersomstandigheden hebben we het amper nog over het tactische gedoe dat zo'n WK meebrengt. Hoe zit het met de verstandhouding tussen de Belgen?

"In plaats van zaterdag zullen we vandaag nog even aan tafel zitten, vermoed ik. Maar wat moet er gezegd worden? Ik zie drie kopmannen. Albert, Pauwels en ikzelf. Ik heb de indruk dat we elkaar verstaan. Maar nog eens, dit parcours is selectief genoeg. Iedereen kan zijn ding doen. Misschien krijgen we zelfs een scenario zoals vorig jaar in Koksijde, dat diegene met de beste benen al in het begin wegrijdt. Dus moet er niet al te veel gepraat worden. Dit is ook geen WK zoals in 2009, toen we met Lars Boom een gemeenschappelijke vijand hadden."

Toch opmerkelijk, zoveel zelfvertrouwen, terwijl je sinds 26 december geen wedstrijd van niveau meer won.

"Ik ben ziek geworden in de kerstperiode. En ik voel wat ik voel. Dat was een stel prima benen tijdens de verkenning, op een parcours dat me op het lijf geschreven is. Waarom zou ik dan geen vertrouwen mogen hebben?"