4x400-ploeg kijkt uit naar Spelen
Tot de allerlaatste minuut was het gisteren wachten voor de Belgen op dit EK een medaille grepen, maar het goud van de 4x400m was het lange wachten meer dan waard. Nog maar eens was het Kevin Borlée die met een magistrale rush geschiedenis schreef. Nooit eerder stond een Belgisch team op de hoogste trede van een groot kampioenschap.
De avond was gemaakt voor de Belgen, gisteren in het Olympic Stadium. Geen dreigende wolken, geen natte piste, geen koude wind. Het was eigenlijk een typisch Belgisch weertje. Ook met de loting zat het goed: Antoine Gillet mocht als eerste starten in baan 6, waar de scherpe bochten hem geen parten zouden spelen. Snel starten en dan controleren, waren de richtlijnen van trainer Jacques Borlée. Gillet gehoorzaamde en gaf de stok in zevende positie door aan Jonathan Borlée, die er meteen als een fusée vandoor ging en de Pool, de Tsjech en de Nederlander remonteerde. Al snel zat hij de imposante Duitser Gaba op de hielen.
"Die ging zelf zo snel dat hij bijna uit de bocht vloog", vertelde Jonathan. "Hij zwaaide met zijn arm om in de piste te blijven en ik kreeg die hard op mijn kin. Gelukkig kon ik me snel herstellen en haalde ik hem nog in voor ik de stok aan Jente gaf." De grote vraag was hoe die het ervan af zou brengen. De 22-jarige student verpleegkunde is nieuw in het team en was gisteren pas aan zijn eerste EK toe.
Sterke Bouckaert
Toen Jonathan hem in tweede positie lanceerde, leek de Antwerpenaar al snel te kraken. Maar het was fantastisch om te zien hoe Bouckaert zich toch weer naar de tweede plaats knokte, op karakter. Hij zette twee atleten opzij en legde het stokje in de hand van Kevin Borlée, die alleen nog de Brit Richard Buck voor zich had. Toen al was duidelijk dat de Belgen gewonnen spel hadden. No way dat Buck kon weerstaan aan de rush van de snelste Europeaan op de 400m. De enige Engelsman die zo'n niveau haalt, is Martyn Rooney, en die volgde het EK thuis vanuit zijn luie zetel.
Kevin Borlée wachtte even voor hij Buck de doodsteek gaf, maar stak dan toch zijn turbo in gang en kwam als eerste over de meet, in 3:01.09, een goede tijd gezien de moeilijke piste. "Ik wist al vijftig meter voor de finish dat het goud binnen was", grijnsde Kevin Borlée die al voor de streep een zegegebaar naar zijn makkers maakte. "Ik merkte al snel dat Buck kapot zat. Het was gewoon een kwestie van afmaken. Toch een heel ander gevoel dan in Barcelona. Daar moest ik echt tot het uiterste gaan voor ik wist dat ik gewonnen was, hier kon ik me al laten gaan voor de streep. Maar het blijf een zalig gevoel, zo'n gouden medaille."
Vraag maar aan Jonathan Borlée hoe zalig dat voelt. Hij nam al zilver en twee keer brons mee naar huis maar goud, dat ontbrak nog in zijn collectie. Terwijl tweelingbroer Kevin twee jaar terug al een Europese titel bemachtigde. Tijdens zijn ererondje in het stadion, met de Belgische vlag om zijn schouders, wuifde Jonathan uitgelaten naar de pers: "Hopelijk zijn jullie nu niet ontgoocheld!"
Europese 'nobody'
Dat was zonder venijn bedoeld. Jonathan verwees naar zijn vierde plaats op de 200m, toen hij op de vraag van een journalist of hij toch niet een héél klein beetje teleurgesteld was, antwoordde: "Totaal niet. Jullie wel?"
Maar nu mag hij zich dus kampioen van Europa noemen. En ja, dat is lekker, erkende Jonathan. "Daar ben ik ongelooflijk content mee, maar niet meer dan die drie andere mannen hier, hoor. We tonen toch dat we bij de snelste landen van de wereld horen, zeker van Europa. Op de Engelsen na stelden de anderen allemaal hun beste atleten op. We wisten dat we in staat waren om goud te winnen, maar in een aflossing loopt het niet altijd zoals je had gepland. Het kan gemakkelijk fout gaan."
Naast hem stond Bouckaert wat beduusd te luisteren. Hij leek nog niet te beseffen wat hem was overkomen. Twee maanden terug was hij nog een nobody in Europa, vandaag mag hij al EK-goud in zijn koffer steken. "Dit had ik me twee maanden terug niet kunnen inbeelden", zei hij. "Een droom die werkelijkheid wordt. Met twee toppers zoals Jonathan en Kevin is het natuurlijk wel wat makkelijker. Dat geeft mentaal minder druk. Nu, Jacques Borlée heeft geen enkele druk op mij gelegd. Hij zei me: 'Loop gewoon zoals je altijd doet, niets moet, geniet ervan.' Na mijn rondje zat ik wel kapot maar ik kon op het groot scherm nog net kijken hoe Kevin over Buck ging. Dat is een onbeschrijflijk gevoel."
Niet nodig. De blik in hun ogen en de glimlach op hun gezichten spraken boekdelen. Ze zijn klaar voor Londen.