Showgirls versus het leed van Tibet

"Doe je zwembroek uit", gebied ik. "En als er nou iemand komt? Ze kunnen gewoon door dit water heenkijken. Het is zo... doorzichtig." Ik zucht. "Het hele zwembroek-uit-gedeelte lijkt me toch redelijk essentieel." Steels om zich heen kijkend doet mijn vriendje zijn zwembroek een beetje naar beneden. Ik kijk naar het resort, dat een paar meter verder ligt, verlaten. Boven ons spant een enorme zwarte hemel vol sterren. "Kijk eens", zeg ik, "hoe romantisch." "Kunnen we misschien beginnen? Jij bent duidelijk niet degene met zijn zwembroek op zijn knieën." Ik sla mijn benen om zijn middel. "Liefje: dit is kinky." "Aha." Ik schuif mijn bikinibroekje opzij. "Dit is Showgirls."

Een paar weken geleden was ik hier ook, lurkend aan een piña colada (de eerste in mijn leven die zowaar naar kokos in plaats van koffiemelk smaakte) bij de bar. Toen ik naar het zwembad keek, zag ik in het halfdonker iets bewegen. Twee mensen hielden elkaar vast en hupsten vreemd op en neer, langzaam, alsof ze een pingpongballetje waren dat traag door het zwembad stuiterde. Pas toen hun bewegingen versnelden begreep ik het. "Ze zijn seks aan het hebben", riep ik met een gretigheid die verder alleen veroorzaakt kan worden door niezende pandababy's, koetjesrepen en bargevechten. Ik stootte de jongen naast mij aan. "Zie je dat? Ze zijn SEKS aan het hebben." De jongen keek op van zijn boek, haalde zijn schouders op en las verder. "Wat?" riep ik, en ik keek hem in opperste verbazing aan. "Heb je het misschien niet gezien? Ze zijn SEKS aan het hebben." Ik keek naar zijn boek. Het leed van Tibet. Oké, laat maar zitten.

Misschien zijn er mensen die vinden dat er belangrijkere dingen zijn in de wereld dan het zien van mensen die seks hebben in een zwembad, zoals misschien het leed van Tibet, maar ik was erg in touch met de prepuber in mij. Dus bleef ik staren. Niet alleen hou ik van mensen bespieden, het pingpongstel beleefde een seksuele fantasie uit een van mijn lievelingsfilms, het fantastisch drakerige Showgirls. Nooit weer zijn borsten, roze Las Vegasveren en lesbienne-erotiek zo verheffend samengekomen. Ik heb alleen nooit begrepen waarom ze voor de hoofdpersoon iemand hebben gekozen waarvan de moeder een mooie vrouw was en de vader een paard. Maar dat terzijde. De belangrijkste seksscène speelt zich daar af in een zwembad, compleet met onderwaterpijpsessies, nat haar en heftig rondspattend watergeweld. Dat wilde ik ook.

En het gebeurde, daar in het zwembad. Er kwam niemand langs, we werden niet gestoord, ik had eindelijk seks in een zwembad. En het was verschrikkelijk. Waarom, o waarom vertelt niemand ooit dat seks in het water afschuwelijk is? Water maakt zo stroef dat het voelt alsof je geslachtsdelen van rubber gemaakt zijn, en het is allesbehalve fijn om seks met rubber te hebben (denk aan seks met een wc-ontstopper.) Na veel onhandig gedraai en gepiep gaven we uiteindelijk op, teleurgesteld toegevend aan de haast onoverkomelijke wet dat alle kinky dingen des levens uiteindelijk ontzettend afwindend zijn. Zoals iemand insmeren met slagroom, wat misschien wel leuk is maar waarvan het aflikken uren duurt en naar ranzige oude verjaardagstaart smaakt, en seks op het strand, dat altijd schurend zand in je reet geeft, hoeveel beschermende dekentjes je ook voorziet.

Ik kijk nog even om naar het zwembad, terwijl mijn vriendje en ik op weg gaan naar een schoon, droog bed. O Showgirls. Hoe je de nepheid van het leven naar een nieuw, filmoverstijgend niveau hebt getild.