Geen 'eenvoudige' Italiaan

Wat heb ik het nieuwe jaar lekker ingezet! Nochtans is uit eten gaan niet het eerste wat je wilt doen na de gevulde kerst- en eindejaarsdiners. Daarom had ik gekozen voor uitwaaien aan zee, gevolgd door een lichte maaltijd met mediterrane inslag. Het werd Ciccio, het restaurant van Claudio Dell'Anno, bekend van tv.

Ciccio is geen grote zaak: tafeltjes links en rechts langs de muur, keuken zichtbaar achteraan. Om meteen ter zake te komen: het is geen 'eenvoudige Italiaan'. Het is duur. Maar wat een feest voor de smaakpapillen, van begin tot eind.

Bij een glas parelende Franciacorta krijgen we een schaaltje met flinterdunne ham, vers ingelegd zuur (knapperige komkommertjes) en twee strodunne grissini met ansjovissaus. Goed begonnen.

De kaart is ingedeeld in primi, secondi en dolci, ver van het traditionele pizzeria/trattoria-repertoire: dun gesneden hertenkalf met gorgonzola en raapjes (27 euro), parelhoen uit de Bresse met prei, pastinaak, zwarte truffel en vin santo (39 euro) zeebaars met fregola sarda, romanesco en zeekraal (39 euro). Kies je het menu (59 euro), dan leg je je lot in de handen van de chef. Want gevraagd aan de kelner wat het inhoudt, zegt hij dat hij dat ook pas ziet als hij het aan tafel brengt.

We besluiten à la carte te kiezen, en elk twee primi te nemen. Dan komt de wijnkaart, en opnieuw is het even schrikken. Er wordt niets per glas voorgesteld, en de prijzen liggen aan de benedenkant rond 50 euro, maar ik zie er ook een behoorlijk aantal rond de 100 euro, met uitschieters tot 250 euro. De Dolcetto d'Alba van Mascarello maakt gelukkig de 45 euro waar: een neus met zwarte kersen, een mooie dieprode kleur en een lange afdronk. Heerlijk.

Als hapje komt er snel aangeschroeide tonijn op bruschetta, en hier is dat geen dik stuk stokbrood, maar een flinterdun, vers melbatoastje. We beginnen met zuiderse burrata (een betere versie van mozzarella) met verschillende kleine tomaatjes (23 euro), en voor mij paling tonnato (25 euro). Dat is een verrassende combinatie van gerookte paling, vitello tonnato en Caesar salad. De sla zit in de rolletjes kalfsvlees, de korstjes volgen de vorm van de paling en de tonijnsaus is licht als een wolkje. Dit gerecht krijgt van mij een ster.

We vervolgen met een luxueuze risotto bouillabaisse, met licht gebakken coquilles, kleine inktvisjes en een kloeke garnaal bovenop (28 euro). Voor mij is er ravioli gevuld met langoustinevlees, vergezeld van krokante stukjes ossenstaart, enkele koolblaadjes en zwarte truffel. Omdat er wellicht wat coquilles over waren, krijg ik die er ook bij (31 euro). O, ik vergeet nog iets: van het zelfgebakken brood hebben we gretig twee mandjes leeg gegeten.

Terwijl de kelner van de ene tafel naar de andere rent, overleggen we of we het hierbij zouden houden. Na een tijdje brengt de ober ons elk een glas wijn, "om het wachten te verzachten, er was nog een fles bordeaux open". Tja, dan beslist mijn gezelschap om toch nog kaas te nemen en ik een semifreddo. Het vergt opnieuw wat geduld, maar dan verschijnt het mooiste kaasassortiment dat mijn vriendin in lang heeft gezien (met pittige, blauw dooraderde Rossini), en voor mij een schattige semifreddo met roze meringueballetjes.

Ieder gerecht dat we hebben gekregen was kleurig, elegant en onmiskenbaar à la minute gemaakt. Ik heb nogal wat negatieve commentaren gelezen over de bediening, die nu toch wel in orde was, en over de prijzen, die inderdaad (te) hoog zijn. Maar wie klaagt over de kwaliteit van de keuken, is niet goed wijs. Ciccio belandde vorig jaar in de GaultMillau met 15/20. Terecht.

• Restaurant Ciccio, Dumortierlaan 64, 8300 Knokke. 050 60 96 61. Maandag, dinsdag en donderdag- middag gesloten.

• In een zijstraat van de Lippenslaan, in het huis waar vroeger zijn vader een restaurant had.

• Sober grijs, sfeervol verlicht, grootsteeds.

• Een speelse interpretatie van Italiaanse traditie, met lichte hand bereid.