Masseuse bij Google wordt multimiljonair

Door Katie Hafner

SAN FRANCISCO l Die aandelen zouden misschien nooit een cent waard zijn, dacht ze toen. Vijf jaar lang heeft Brown ingenieursruggen los gekneed. Toen ging ze met pensioen, maar eerst verzilverde ze het grootste deel van haar aandelenopties. Die waren intussen miljoenen dollars waard.

Tot haar grote vreugde blijven de aandelen die ze heeft gehouden nog altijd in waarde stijgen. "Ik ben blij dat ik genoeg aandelen heb gespaard voor als het even wat minder gaat, en de laatste tijd komen ze heel goed van pas", zei Brown, die intussen 52 is. Ze woont in een huis in Nevada dat 280 vierkante meter beslaat, ze laat zich minstens één keer per week masseren en ze heeft haar eigen pilatesinstructeur. Bovendien heeft ze de hele wereld afgereisd om haar liefdadigheidsstichting uit te bouwen en met Giigle: How I Got Lucky Massaging Google heeft ze een boek geschreven dat wacht op publicatie.

Vorige week noteerden de Googleaandelen liefst 700 dollar per stuk. En dat niet alleen tot grote vreugde van de aandeelhouders buiten het bedrijf. Uit de documenten die Google bij de Amerikaanse beurswaakhond Securities and Exchange Commission heeft ingediend, blijkt dat de huidige en de vroegere werknemers van het bedrijf samen nog over 2,1 miljard dollar aan aandelenopties beschikken. Bovendien hebben de huidige werknemers ook aandelen in hun bezit die ze niet meteen kunnen verzilveren. Samen hebben die een waarde van 4,1 miljard dollar.

Niemand houdt het precieze aantal Googlemiljonairs bij, maar naar schatting zouden duizend mensen elk voor meer dan 5 miljoen dollar aan Googleaandelenopties in hun bezit hebben. Een van de oprichters van het bedrijf, Larry Page, heeft een aandelenpakket ter waarde van 20 miljard dollar. De andere oprichter, Sergey Brin, moet het met iets minder doen. Volgens Equilar, een onderneming die onderzoek verricht naar het vermogen van topmanagers, klokt hij af op 19,6 miljard dollar. Drie topmanagers van Google, met name David Drummond, hoofd juridische zaken, Shona Brown, senior vice president business operations, en productmanager Jonathan Rosenberg hebben samen voor 160 miljoen dollar aan Googleaandelen en aandelenopties in hun bezit.

"Het gebeurt uiterst zelden dat een onderneming in zo'n korte tijd zoveel geld waard wordt", zegt Peter Hero, adviseur van de Silicon Valley Community Foundation, die samen met privépersonen en ondernemingen liefdadigheidsinstellingen in de regio steunt. "Tijdens de economische boom waren er veel ondernemingen waar de werknemers vlug rijk zijn geworden. Denk maar aan Yahoo en Netscape, maar aan Google kunnen ze niet tippen."

Google lijkt inderdaad in zijn eigen microklimaat te leven. De waarde van de aandelen blijft stijgen, ook al speelt de terughoudendheid van de investeerders de andere technologieaandelen flink parten. Dit jaar alleen al is het aandeel met een slordige 40 procent in waarde gestegen.

De tijd dat mensen als Bonnie Brown duizenden spotgoedkoop te lichten aandelenopties toegestopt kregen, ligt al lang achter ons. Ongeveer de helft van de 16.000 werknemers van Google werkt nog geen jaar in het bedrijf, en hun aandelenopties hebben een gemiddelde lichtingsprijs van meer dan 500 dollar. Maar wie een jaar geleden bij Google aan de slag ging, of zelfs drie maanden geleden, ziet zijn aandelenopties een hoge vlucht nemen.

Verschillende werknemers van Google zeggen dat ze de steile klim van de aandelen van het bedrijf niet op de voet volgen. In dat opzicht, zo luidt het, is Google anders dan de andere grote hoogtechnologische bedrijven waar ze hebben gewerkt, zoals Microsoft. Veel werknemers volgen er de dagkoers van de aandelen live op hun computerscherm.

Bij Google spelen er andere gevoeligheden, zeggen ze. "Het is niet erg Googley om de aandelenkoers op de voet te volgen", aldus een ingenieur in het typische Googlejargon. Googley, of wat aanvaardbaar is in de bedrijfscultuur, zeg maar. Het gevolg daarvan is dat de mensen met klem beweren, toch naar de buitenwereld toe, dat de koers niet belangrijk is, zei de ingenieur. Hij ziet zijn naam liever niet in de krant verschijnen, omdat het niet hoort over de aandelenkoers te praten. Anderen geven dan weer toe dat het geluk dat hen te beurt is gevallen een moeilijk te vermijden onderwerp is aan het koffiezetapparaat.

"Het valt op dat de mensen mooiere vakanties boeken", zei een Google-ingenieur. Ook hij wou liever anoniem blijven, omdat het niet bepaald Googley is om te praten over het fortuin dat je binnen het bedrijf hebt opgebouwd. "Een van de mensen die voor me werken, is hier al langer dan ik, en ineens kwam hij aanrijden in een heel mooie, nieuwe wagen."

De steile klim van de Googleaandelenopties laat zich in alle geledingen van het bedrijf voelen. Het aantal aandelen die nieuwe werknemers krijgen, hangt doorgaans af van de functie en de loonschaal van het betrokken personeelslid. Meestal wordt de waarde gebaseerd op de koers die het aandeel noteert op het moment dat het contract ingaat.

Gemiddeld kreeg een nieuwe Googlewerknemer, of Noogler, die in november 2006 aan de slag ging 685 aandelenopties tegen een koers van om en bij de 475 dollar per stuk. Gemiddeld kregen ze ook 230 aandelen die ze pas over een paar jaar kunnen verzilveren. Voor de Nooglers is een vakantiewoning in Aspen of een privévliegtuig te hoog gegrepen, maar ze kunnen wel hun eerste huis aanbetalen, een nieuwe auto kopen en die keuken eindelijk vernieuwen. De interne onlinefora over persoonlijke geldzaken worden druk bezocht.

Het idee om aan de slag te kunnen gaan bij een bedrijf waarvan de aandelen zulke hoge toppen scheren, is aanlokkelijk, maar het kan nieuwe personeelsleden ook afschrikken. Jordan Moncharmont is 21 en laatstejaarsstudent aan de Stanford University. Toen hij deeltijds bij Facebook begon, kreeg ook hij aandelenopties. Hij zei dat de hoge koers van het Googleaandeel een afschrikkend effect kan hebben, want om de opties te lichten moet je diep in je zakken tasten. "Je moet al een bom geld uitgeven om je opties te lichten", zei hij. Moncharmont zei dat hij niet in zee is gegaan met Facebook om poen te scheppen, maar ook hij weet natuurlijk dat zijn opties hem op een mooie dag rijk kunnen maken.

Toen Brown Google verliet, had ze de koers van haar aandelen zien verdubbelen. Ze is dan ook wat blij dat ze de raad van haar financiële adviseurs in de wind heeft geslagen en nog een aantal aandelen heeft gehouden. De aandelen blijven alle regels van de zwaartekracht tarten en Brown kan meer geld in haar goede doel pompen. "Telkens als ik iets weggeef, lijkt het wel of ik het meteen terugkrijg", zei ze. "Het is als een pot die overkookt."

Dankzij de nieuwe rijkdom kunnen veel mensen zoals Brown eindelijk doen wat ze graag doen. Ron Garret, ingenieur en de 104de werknemer van Google, heeft er iets langer dan een jaar gewerkt. In 2001 nam hij afscheid van het bedrijf en toen hij uiteindelijk al zijn aandelen had verkocht, ging hij risicodragend kapitaal investeren en werd hij een filantroop. Hij maakt intussen ook documentaires en stelt op dit moment de situatie van de daklozen in Santa Monica in Californië te boek. "De koers van het aandeel blijft stijgen, maar dat doet me niks", zei hij. "Ik kan alleen vol verbazing toekijken."

© The New York Times

Bonnie Brown:

Telkens als ik

iets weggeef,

lijkt het wel of

ik het meteen terugkrijg